Bronisław Górski (1900–1940)
Bronisław Felicjan Górski h. Poraj (ur. 19 października 1900 w Sanoku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski nauczyciel, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 Bronisław Górski w mundurze Błękitnej Armii | |
 porucznik piechoty rezerwy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
ok. 1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Armia Hallera |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca |
nauczyciel |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujBronisław Felicjan Górski urodził się 19 października w Sanoku jako syn Jana Górskiego herbu Poraj (urzędnik-sekretarz Kasy Chorych oraz w fabryce) i Antoniny z domu Stupnickiej[1][2]. Miał siostry Marię Wandę (ur. 1902), Michalinę Albinę (ur. 1903)[1].
Po wybuchu I wojny światowej w 1915 został zmobilizowany do armii austriackiej i w jej szeregach brał udział w walkach na froncie południowym włoskim. W jej trakcie zgłosił się ochotniczo do Armii Hallera. Służył w szeregach 11 pułku strzelców polskich Armii Polskiej we Francji, później przemianowanego na 53 pułk piechoty Strzelców Kresowych. Po powrocie do Polski brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej 1919.
W II Rzeczypospolitej zawodowo pracował jako nauczyciel, od 1 września 1922 w Pobiednie i Markowcach, także w Bukowsku[2]. Jako nauczyciel szkół powszechnych otrzymał patent kwalifikacyjny 1 marca 1927 w Samborze[3]. W połowie 1928 został mianowany nauczycielem w 1-klasowej szkoły powszechnej w Jurowcach[4]. Następnie był zatrudniony w okolicach Łańcuta: od 1927 w Szkole Powszechnej nr 1 w Białobrzegach, a od 1935 w Kosinie.
Wobec zagrożenia konfliktem w sierpniu 1939 został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej walczył w szeregach macierzystego 53 pułku piechoty w ramach 11 Karpackiej Dywizji Piechoty. Po walkach w okolicach Lwowa i agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, 18 września został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie starobielskim[a]. Wiosną 1940 wraz z innymi jeńcami został przewiezieni do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 i potajemnie pogrzebany w mogile zbiorowej w Piatichatkach[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[6]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 633[5].
Ordery i odznaczenia
edytujUpamiętnienie
edytuj5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[7][8][9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[10][11].
W 1962 Bronisław Górski został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na tablicy Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Pierwotnie Bronisław Górski był wymieniany w publikacjach jako jeniec obozu w Kozielsku. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 217. ISBN 83-7001-294-9.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Księga urodzeń (1898–1908). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 226, 433, 562.
- ↑ a b Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.
- ↑ Wykaz imienny nauczycieli szkół powszechnych, którzy otrzymali patent kwalifikacyjny przed komisjami egzaminacyjnymi na terenie Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego w terminie wiosennym roku 1927. „Dziennik Urzędowy dla Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 428, Nr 10 z 20 listopada 1927.
- ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy dla Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 286, Nr 7 z 25 lipca 1928.
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 145.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 84 [dostęp 2024-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ofiary zbrodni katyńskiej. Bronisław Górski (1900–1940). „Głos Gminy Łańcut”, s. 32–33, nr 2 (67) – kwiecień 2012. Gmina Łańcut. ISSN 1731-9773.
- Bronisław Górski. gminalancut.pl. [dostęp 2014-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2014)].
- Słownik biograficzny powiatu łańcuckiego. powiat-lancut.com.pl. [dostęp 2014-03-06].
- Informacja na stronie katedrapolowa.pl