Broń pneumatyczna

Broń pneumatyczna – broń miotająca wykorzystująca energię sprężonego gazu (powietrza atmosferycznego bądź dwutlenku węgla) jako siły napędowej pocisku. W momencie wystrzału sprężony gaz przekazuje pociskowi część swojej energii, wyrzucając go z lufy. Zasięg miotania pocisków można regulować poprzez zmianę ilości gazu wydostającego się ze zbiornika.

Współczesna wiatrówka sportowa

Historia

Wojskowa wiatrówka Repetierwindbüchse M.1780, XVIII w.

Działo pneumatyczne, XIX w.

Historycznie podejmowano różne próby zaadaptowania broni pneumatycznej do roli broni bojowej obejmujące zarówno broń ręczną (np. Repetierwindbüchse M.1780) jak i artyleryjską (np. działo pneumatyczne), jednak nigdy nie osiągając na tym polu znaczących sukcesów ze względu na ograniczenia techniczne tego typu broni. Do najważniejszych mankamentów broni pneumatycznej należały: niska manewrowość, wysoki ciężar zbiorników z gazem, skomplikowana budowa, zmienność energii wystrzału zależna od ilości pozostałego powietrza w zbiorniku itp. Współcześnie do tego typu broni zalicza się niektóre rodzaje torped oraz cywilne wiatrówki (służące do rekreacji).

Sytuacja prawna w Polsce

Ustawa o broni i amunicji z 1999 r. w art. 8 określa broń pneumatyczną jako „niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonego gazu jest zdolne do wystrzelenia pocisku z lufy lub elementu ją zastępującego i przez to zdolne do rażenia celu na odległość”.

Po zmianach w ustawie od 1 stycznia 2004 do art. 8 dodano zapis: „a energia kinetyczna pocisku opuszczającego lufę lub element ją zastępujący przekracza 17 J”. Oznacza to że broń pneumatyczna o energii wylotowej pocisku nie większej niż 17 J nie wymaga pozwolenia na posiadanie broni, ani nie podlega obowiązkowi rejestracji.

Zobacz też

• wiatrówka
• marker paintballowy
• airsoft gun

Bibliografia

• Mała Encyklopedia Wojskowa (A-J). T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.