Brattegg (Brattegg elva) – rzeka lodowcowa, znajdująca się w południowo-zachodniej części Spitsbergenu, nad Zatoką Nottinghambukta, w południowej części Ziemi Wedela Jarlsberga. Brattegg ma początek w jeziorze lodowcowym powstałym na skutek ablacji szczątkowego lodowca cyrkowego o tej samej nazwie (norw. Bratteggbreen). Zlewnia rzeki Brattegg zajmuje powierzchnię 8,17 km², a jej zlodzona część 0,37 km². Na jej obszarze znajdują się trzy jeziora polodowcowe, połączone strumieniami, wpadającymi do rzeki głównej[1]. Nad rzeką Brattegg znajduje się Stacja Polarna im. Stanisława Baranowskiego.

Brattegg
Ilustracja
Rzeka Brattegg niedaleko stacji polarnej im. Stanisława Baranowskiego
Kontynent

Europa

Państwo

 Norwegia

Lokalizacja

Svalbard

Powierzchnia zlewni

8,17 km²

Ujście
Recypient Ocean Atlantycki
brak współrzędnych
Mapa konturowa Svalbardu, po lewej znajduje się punkt z opisem „Brattegg”
Położenie rzeki Brattegg na mapie Svalbardu

Podział zlewni

edytuj

Zlewnię rzeki Brattegg można podzielić na trzy odmienne strefy[2]:

  • Górna – obejmuje Lodowiec Brattegg wraz z jeziorem przy czole lodowca
  • Środkowa – największa ze stref, w centralnej części doliny. Znajdują się w niej dwa jeziora polodowcowe, większe z nich to jezioro Myrktjørn.
  • Dolna – teren od brzegu moreny lodowca Werenskiolda, do ujścia rzeki do Zatoki Nottinghambukta.

Wyróżnione są trzy cykle zasilania zlewni: ablacyjny, deszczowy i ablacyjno-deszczowy[3].

Reżim rzeki Brattegg jest zależny od morfologii zlewni, jej pokrycia oraz występującego permafrostu, oraz od warunków meteorologicznych.[potrzebny przypis]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Henryk Marszałek i in.: Wody. W: Zbigniew Zwoliński (red.): Dawne i współczesne geoekosystemy Spitsbergenu. Polskie badania geomorfologiczne. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2013, s. 128-129.
  2. Rudolf Brázdil: Results of investigations of the geographical research expedition; Spitsbergen 1985. Brno: Univerzita J. E. Purkyně v Brně, 1988.
  3. Henryk Marszałek i in.: Wody. W: Zbigniew Zwoliński (red.): Dawne i współczesne geoekosystemy Spitsbergenu. Polskie badania geomorfologiczne. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2013, s. 128–129.