Brakogonek rurkowargi

gatunek ssaka

Brakogonek rurkowargi[4] (Anoura fistulata) – gatunek ssaka z podrodziny jęzorników (Glossophaginae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

Brakogonek rurkowargi
Anoura fistulata[1]
Muchhala, Mena & Albuja, 2005[2]
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Noctilionoidea

Rodzina

liścionosowate

Podrodzina

jęzorniki

Plemię

wieprzoryjki

Rodzaj

brakogonek

Gatunek

brakogonek rurkowargi

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

brak danych

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 2005 roku amerykańsko-ekwadorski zespół (Amerykanin Nathan Muchhala i Ekwadorczycy Patricio Mena V. & Luis Albuja V.) nadając mu nazwę Anoura fistulata[2]. Holotyp pochodził z Condor Mirador (w pobliżu Destacamento Militar; 3°38′08″S 78°23′22″W/-3,635556 -78,389444) w Cordillera del Cóndor, na wysokości 1750 m n.p.m., w Prowincji Zamora-Chinchipe, w Ekwadorze[2][5][6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].

Etymologia

edytuj
  • Anoura: gr. przedrostek negatywny αν an; ουρα oura „ogon”[7].
  • fistulata: łac. fistula „rura trzcinowa”, od findere „podzielić, rozszczepić”[8].

Zasięg występowania

edytuj

Brakogonek rurkowargi występuje na andyjskich zboczach w Ekwadorze i wschodniej części andyjskich zboczy w Kolumbii, Peru i Boliwii[5][6].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 57–67 mm, długość ogona 4–7 mm, długość ucha 12–17 mm, długość tylnej stopy 7–12 mm, długość przedramienia 35–40 mm; masa ciała 9–17 g[5]. Język nietoperza jest wyjątkowo długi (6–8 cmm) i nie jest powiązany z podniebieniem i żuchwą, jak u innych ssaków, lecz zaczepiony jest w klatce piersiowej. Tutaj jest otoczony przez specjalną strukturę tkankową, nazwaną rurką (obręczą) językową.

Ekologia

edytuj

Długi język brakogonka rurkowargiego umożliwia żywienie się nektarem roślin dzwonkowatych, np. Centropogon nigricans (roślina ta i Anoura fistulata w trakcie ewolucji uzależniły się od siebie - Centropogon nigricans może być zapylany tylko przez ten gatunek nietoperza).

Przypisy

edytuj
  1. Anoura fistulata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Muchhala, Mena i Albuja 2005 ↓, s. 458.
  3. S. Solari, Anoura fistulata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-09] (ang.).
  4. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 102. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b c S. Solari, R. Medellín, B. Rodríguez-Herrera, V. da Cunha Tavares, G. Garbino, M.A. Camacho, D.T. Saá, B. Lim, J. Arroyo-Cabrales, A. Rodríguez-Durán, E. Dumont, S. Burneo, L.F. A. Urioste, M. Tschapka & D. Espinosa: Family Phyllostomidae (New World Leaf-nosed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 519–522. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  6. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 170. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 107, 1904. (ang.). 
  8. Muchhala, Mena i Albuja 2005 ↓, s. 460.

Bibliografia

edytuj