Brabham BT52

Brabham BT52
Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Brabham
Projektant	Gordon Murray; David North
	Dane techniczne
Nadwozie	monocoque z włókien węglowych i aluminum
Silnik	BMW M12/13 1.5 R4 t/d
Skrzynia biegów	Brabham/Hewland, manualna, 5 biegów + wsteczny / 6 biegów + wsteczny
Paliwo	Castrol
Opony	Michelin
	Historia
Debiut	Grand Prix Brazylii 1983
Kierowcy	5. Nelson Piquet; 6. Riccardo Patrese
Używany	1983
Wyścigi	15
Wygrane	4
Pole position	2
Najszybsze okrążenie	5
Brabham BT50	Brabham BT53
	Multimedia w Wikimedia Commons

Brabham BT52 – samochód zespołu Formuły 1 zaprojektowany przez Gordona Murraya i Davida Northa dla zespołu Brabham na sezon 1983^[1]. Samochód był napędzany silnikami BMW M12/13 (Megatron) o pojemności 1,5 litra. Kierowcami byli Nelson Piquet oraz Riccardo Patrese

Po tym, jak zostało zabronione w Formule 1 wykorzystanie efeku przypowierzchniowego, FISA nakazała zespołom konstruować całkowicie płaską podłogę. Spowodowało to, że Brabham musiał zrezygnować z projektu modelu BT51 i zbudować nowy samochód w trzy miesiące^[2]. Samochód miał bardzo krótkie, wąskie i kanciaste sekcje boczne, przez co wyglądał jak strzała. Posiadał również wysoki tylny spojler. Taka konstrukcja miała wytworzyć tak dużo docisku, jak to tylko możliwe. Monocoque został wytworzony z włókien węglowych i aluminum, by utrzymać jak najmniejszą masę samochodu. Bak samochodu był mały i umieszczony wysoko za kierowcą, ponieważ Brabham chciał wykorzystać fakt, iż FIA ponownie pozwoliła dotankowywać samochód podczas wyścigu. Jednostki napędowe stanowiły silniki BMW M12/13 1.5 R4 z turbosprężarką, których moc w wyścigu wynosiła około 700 KM, a w kwalifikacjach sięgała do około 1300 KM.

Samochód łatwo się prowadził, co wykorzystał Piquet. W połowie sezonu wydawało się, że Brazylijczyk nie ma szans na tytuł mistrza świata, ale Brabham wprowadził wersję "B" samochodu. Co więcej, Castrol rozpoczął dostarczanie zespołowi specjalnego paliwa. Fakt ten wywołał kontrowersje, a Ferrari i Renault wniosły zażalenie, że liczba oktanowa w paliwie stosowanym przez Brabhama jest zbyt wysoka. FISA odrzuciła jednak te skargi^[3]. Stosując ulepszony samochód i paliwo, Piquet zdołał pokonać Alaina Prosta (Renault) i René Arnoux (Ferrari), stając się pierwszym kierowcą, który wywalczył tytuł samochodem turbodoładowanym. Ponadto samochód zdobył nagrodę tygodnika Autosport dla najlepszego samochodu wyścigowego roku 1983. Zespół nie zdołał jednak zdobyć tytułu mistrza świata w klasyfikacji konstruktorów.

Bezpośrednio z modelu BT52 wywodził się Brabham BT53.

Wyniki

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Opony	Kierowcy	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Pkt.	Msc.
1983	Brabham	BMW	M		BRA	USW	FRA	SMR	MCO	BEL	DET	CND	GBR	DEU	AUT	NLD	ITA	EUR	ZAF	72	3
				Nelson Piquet	1	NU	2	NU	2	4	4	NU	2	13	3	NU	1	1	3
				Riccardo Patrese	NU	10	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	3	NU	9	NU	7	1

Przypisy

↑ Leo Breevoort, Mattijs Diepraam: Grand Prix car designers. autosport.com, 2010-03-03. [dostęp 2010-07-12]. (ang.).
↑ Alan Henry: Brabham, the Grand Prix Cars. Osprey, 1985, s. 255. ISBN 0-905138-36-8.
↑ Phil Drackett: Brabham – Story of a racing team. Arthur Baker Ltd., 1985, s. 133. ISBN 0-213-16915-0.

Linki zewnętrzne

Statystyki modeli BT52 i BT52B (ang.)

[1] Leo Breevoort, Mattijs Diepraam: Grand Prix car designers. autosport.com, 2010-03-03. [dostęp 2010-07-12]. (ang.).

[2] Alan Henry: Brabham, the Grand Prix Cars. Osprey, 1985, s. 255. ISBN 0-905138-36-8.

[3] Phil Drackett: Brabham – Story of a racing team. Arthur Baker Ltd., 1985, s. 133. ISBN 0-213-16915-0.

[1]

[2]

[3]