Boskie Buenos (Buenos Aires)

singiel zespołu Maanam

Boskie Buenos (Buenos Aires) – singiel zespołu Maanam wydany w 1980 roku, pierwszy promujący debiutancki eponimiczny longplay Maanam[1] wydanym przez Wifon[2]. Utwór został skomponowany przez Marka Jackowskiego, a tekst – inspirowany fragmentem argentyńskiej powieści Żeby cię lepiej zjeść Eduardo Gudiño Kieffera – napisała Kora[3]. Wersja umieszczona na singlu różni się od zawartej na płycie długogrającej.

Boskie Buenos (Buenos Aires)
Wykonawca singla
z albumu Maanam
Maanam
Strona A

Boskie Buenos (Buenos Aires)

Strona B

Żądza pieniądza

Wydany

1980[1]

Nagrywany

luty 1980

Gatunek

rock

Długość

3:28
4:45

Wydawnictwo

Tonpress (S-328)[1]

Format

płyta gramofonowa

Kompozytor

Marek Jackowski

Twórca tekstu

Olga Jackowska

Singel po singlu
Hamlet
(1979)
„Boskie Buenos (Buenos Aires)”
(1980)
Szare miraże
(1980)

Historia

edytuj

Utwór został zarejestrowany podczas pierwszej sesji nagraniowej zespołu w katowickim studiu Polskiego Radia w lutym 1980, oprócz takich piosenek jak Parada nadzwyczaj wielkich słoni i Biegnij razem ze mną. Była to chropowata wersja, ze źle dopracowanymi gitarami i zaśpiewana bez większego entuzjazmu przez Korę. Piosenka została dopracowana w maju 1980 podczas sesji nagraniowej w Lublinie, na której nagrywano również materiał do longplaya i filmu muzycznego Wielka majówka[4].

Zarówno „Boskie Buenos”, jak i „Żądza pieniądza” (wydana na stronie B) stały się wielkimi przebojami zespołu zaraz po tym, gdy w 1980 Maanam wystąpił z nimi podczas XVIII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wielokrotnie bisując. Zakończyliście epokę – skomentował ich występ menedżer Dżambli Adam Galas wkrótce po koncercie. Koncert transmitowała telewizja, co miało duże znaczenie, gdyż podówczas nie było zbyt wielu innych form promocji muzyki. Zespół zaczął być słyszany w radiu, nagrał płytę, otworzyła się szansa na trasy koncertowe. Występ w Opolu był przełomowy z jeszcze innego powodu: Kora wystąpiła w zupełnie innej stylistyce niż takie gwiazdy popu jak Maryla Rodowicz czy Majka Jeżowska, krótko ostrzyżona i pełna dynamiki[5].

Muzyka

edytuj

„Boskie Buenos” to utwór ekspresyjny, dynamiczny, z dominującą partią gitary rytmicznej stylizowaną na Keitha Richardsa, zagranej przez Marka Jackowskiego z dodatkowymi wtrętami gitary prowadzącej. Jak wspomina Ryszard Olesiński, utworowi brakło aranżacji, został zagrany w najprostszy możliwy sposób, częściowo nawet improwizowany. Podczas koncertu na festiwalu Olesiński grał utwór na gitarze Fender Stratocaster pożyczonej od Jana Borysewicza[5].

Słowa piosenki są kompilacją tekstów z powieści Żeby cię lepiej zjeść. Monolog z książki został umieszczony w utworze przypadkowo, jak twierdzi autorka tekstu, Olga Jackowska. Chodziło o to, by w szarzyznę roku 1980 wprowadzić nieco egzotyki, ponadto tekst rozmowy, wywiad dziennikarza z celebrytką, dawał poczucie wolności w zniewolonym kraju. Poza tym w treści pojawiają się rzeczy egzotyczne dla Polaka, który mógł podróżować wyłącznie po krajach bloku wschodniego: Buenos Aires, szampan[6].

Sam wywiad, z którego Jackowska zaczerpnęła tekst, został przeprowadzony przez dziennikarza La República z celebrytką Gladys, zwyciężczynią konkursu piękności kremu Piel Duce. Wywiad był o wszystkim i o niczym, a Gladys - pusta, zmanierowana i bez obycia w mediach. Jej stosunek do dziennikarza był lekceważący i kapryśny[6].

Skład

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Boskie Buenos (Buenos Aires) [online], www.maanam.pl [dostęp 2021-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-04] (pol.).
  2. Wojciechowski 2017 ↓, s. 165.
  3. Kora. Drapieżna rockowa dama. [w:] Rzeczpospolita [on-line]. www.rp.pl, 2020-07-17. [dostęp 2022-02-08]. (pol.).
  4. Wojciechowski 2017 ↓, s. 162.
  5. a b Wojciechowski 2017 ↓, s. 162-163.
  6. a b Wojciechowski 2017 ↓, s. 163-164.

Bibliografia

edytuj
  • Konrad Wojciechowski: „Boskie Buenos (Buenos Aires)” MAANAM. W: Jan Skaradziński, Konrad Wojciechowski: Piosenka musi posiadać tekst i muzykę. 200 najważniejszych utworów polskiego rocka. Czerwonak: In Rock, 2017. ISBN 83-64373-54-4.

Linki zewnętrzne

edytuj