Boreoeutheria

nadkohorta ssaków

Boreoeutheriamagnordo[1][2] ssaków łożyskowych obejmujący Laurasiatheria i Euarchontoglires[3].

Boreoeutheria
Okres istnienia: kreda późna–dziś
100.5/0
100.5/0
Ilustracja
Laurasiatheria, od lewej: jeż europejski, rudawka złotoszyja, tygrys, łuskowiec indyjski, jeleń szlachetny, nosorożec biały
Ilustracja
Euarchontoglires, od prawej: łasicolot malajski, hutia kubańska, gibbon białoręki, zając szarak, szczur wędrowny, tupaja pospolita, lemur katta, człowiek rozumny z królikiem europejskim
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

(bez rangi) Boreoeutheria
Nadrzędy

Systematyka ssaków łożyskowych nie została jednoznacznie ustalona. Istnieją trzy główne hipotezy tłumaczące ich ewolucję, skutkujące sprzecznymi podziałami[4].

  • Wedle hipotezy Atlantogenata, szczerbaki tworzą klad Atlantogenata z grupą afroterów. Pozostałe ssaki łożyskowe należą do Boreoeutheria[4]. Hipotezę tę wspierają badania genetyczne. Badania metodą zegara molekularnego wskazują czas rozejścia się szczerbaków i afroterów na około 103 miliony lat temu (przedział 93–114 milionów lat)[5].
  • Hipoteza Exafroplacentalia wiąże szczerbaki nie z afroterami, w których widzi najbardziej bazalną grupę łożyskowców, ale z Boreoeutheria. Klad tworzony przez szczerbaki i Boreoeutheria nosi nazwę Exafroplanetalia bądź Notolegia[4].
  • W końcu hipoteza Epitheria dzieli łożyskowce na dwa klady, z których jednym są szczerbaki. Wszystkie pozostałe łożyskowce zalicza natomiast do drugiego, nazwanego Epitheria, dzielonego dalej na afrotery i Boreoeutheria[4].

Tak więc Boreoeutheria występują w każdej z trzech hipotez, ale wedle hipotezy Exaphroplacentalia tworzą rzeczony klad ze szczebakami, wedle hipotezy Epitheria tworzą ten klad z afroterami, wedle zaś Atlantogenata stanowią grupę siostrzaną rzeczonego kladu obejmującego dwie pozostałe wielki grupy łożyskowców[4]. Istnieją też mniej popularne ujęcia nie obejmujące takiego kladu. Przykładem pogląd nie uznający także kladu Glires, rozdzielający gryzonie i zajęczaki, umiejscawiający gryzonie jako najbardziej bazalną grupę łożyskowców, stanowiącą klad siostrzany dla całej reszty tej grupy[6].

Klad pojawił się prawdopodobnie pomiędzy 100 a 65 milionami lat temu[3]. Powstał ze ssaków właściwych (Eutheria), które wyewoluowały w jurze, kiedy kontynenty tworzyły jeszcze superkontynent Pangeę. W kredzie Pangea rozpadła się na Laurazję na północy i Gondwanę na południu. Na północnym kontynencie wyewoluowały właśnie Boreoeutheria, podczas gdy na południu powstały Atlantogenata, później wydając z siebie afrotery i szczerbaki[6].

Boreoeutheria dzielą się na dwie główne grupy: Laurasiatheria i Euarchontoglires. Ich dalszy podział prezentuje następujący kladogram[3]:


Boreoeutheria
Laurasiatheria

Eulipotyphla


Scrotifera

Chiroptera


Ferungulata
Euungulata

Cetartiodactyla



Perissodactyla



Ferae

Carnivora



Pholidota






Euarchontoglires
Euarchonta

Scandentia


Primatomorpha

Dermoptera



Primates




Glires

Lagomorpha



Rodentia





Przypisy

edytuj
  1. C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 22. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  2. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
  3. a b c Czesłąw Błaszak, Superkohorta: Boreoeutheria, [w:] Czesław Błaszak, Zoologia, t. 3, część 3. Ssaki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 111–112, ISBN 978-83-01-17337-1 (pol.).
  4. a b c d e Czesłąw Błaszak, Infragromada: ssaki właściwe – Eutheria (łożyskowce – Placentalia), [w:] Czesław Błaszak, Zoologia, t. 3, część 3. Ssaki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 89–90, ISBN 978-83-01-17337-1 (pol.).
  5. William J. Murphy i inni, Using genomic data to unravel the root of the placental mammal phylogeny, „Genome research”, 17 (4), 2007, s. 413–421 (ang.).
  6. a b Derek E. Wildman i inni, Genomics, biogeography, and the diversification of placental mammals, „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”, 104 (36), 2007, s. 14395–14400 (ang.).