Bon pieniężny (ang. treasury bill) – krótkoterminowy papier wartościowy emitowany przez bank centralny.

Depozytowy bon rewaloryzacyjny na 100 złotych 1982, stanowiący dowód posiadania wkładu oszczędnościowego.

Bony pieniężne w Polsce

edytuj

W Polsce emisję bonów pieniężnych prowadzi Narodowy Bank Polski. Bony pieniężne NBP są jednym z podstawowych instrumentów wykorzystywanych w operacjach otwartego rynku. Ich rentowność jest równa stopie referencyjnej NBP. Standardowo bony pieniężne mają termin zapadalności 7 dni i są oferowane bankom komercyjnym na cotygodniowych przetargach[1]. W razie potrzeby NBP przeprowadza dostrajające operacje otwartego rynku, w ramach których może zaoferować bony pieniężne o innych terminach zapadalności. Bony pieniężne są emitowane w postaci zdematerializowanej, tzn. występują jedynie w postaci zapisów elektronicznych w Rejestrze Bonów Pieniężnych prowadzonym przez NBP.

Bony pieniężne są jednym z najważniejszych instrumentów międzybankowego rynku pieniężnego. Ułatwiają one zarządzanie codzienną płynnością bankom komercyjnym oraz utrzymanie stóp procentowych na tym rynku na poziomie pożądanym przez bank centralny[2].

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • B. Pietrzak, Z. Polański, B. Woźniak (red.): System finansowy w Polsce, Warszawa: PWN, 2008
  • Andrzej Sławiński (red.): Polityka pieniężna, Warszawa: C.H.Beck, 2011

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zob. dane o przetargach na bony pieniężne Narodowego Banku Polskiego, Narodowy Bank Polski. Dostęp: 2014-04-12.
  2. Zob. Zbigniew Ofiarski, Prawo bankowe, Warszawa: Wolters Kluver, 2011, s. 475.