Bolesław Pylak
Bolesław Pylak (ur. 20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym, zm. 6 czerwca 2019 w Lublinie) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy lubelski w latach 1966–1975, biskup diecezjalny lubelski w latach 1975–1997 (od 1992 arcybiskup metropolita lubelski), od 1997 arcybiskup senior archidiecezji lubelskiej.
 Bolesław Pylak (2007) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1921 | ||
| Data i miejsce śmierci |
6 czerwca 2019 | ||
| Biskup diecezjalny lubelski | |||
| Okres sprawowania |
1975–1997 (od 1992 arcybiskup metropolita) | ||
| Biskup pomocniczy lubelski | |||
| Okres sprawowania |
1966–1975 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1948 | ||
| Nominacja biskupia |
14 marca 1966 | ||
| Sakra biskupia |
29 maja 1966 | ||
| Odznaczenia | |||
 
| |||
| Data konsekracji |
29 maja 1966 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Lublin | ||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Życiorys
edytujUrodził się 20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym. Do momentu rozpoczęcia II wojny światowej uczył się w gimnazjum i liceum w Tarnowskich Górach[1]. W trakcie okupacji niemieckiej, zabezpieczając się przed przymusowym wywiezieniem na roboty do Niemiec, pracował w gospodarstwie rolnym swego ojca, który był plantatorem tytoniu. Później był zatrudniony w Urzędzie Gminy w Łopienniku. Od 1941 był żołnierzem Batalionów Chłopskich (pseudonim „Kalina”)[2]. W 1943 uzyskał konspiracyjną maturę[1].
W latach 1943–1948 studiował w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym. Po zakończeniu okupacji w 1944 rozpoczął również studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył w 1948 z tytułem magistra teologii. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 czerwca 1948 w Lublinie Stefan Wyszyński, biskup diecezjalny lubelski. W latach 1949–1953 odbył studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Ukończył je ze stopniem doktora teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Kościół – Mistyczne Ciało Chrystusa. Projekt „Konstytucji dogmatycznej” na Soborze Watykańskim[1]. W 1959–1960 uzupełniał wiedzę na studiach specjalistycznych we Francji, Belgii i Włoszech[2]. Habilitację w zakresie teologii dogmatycznej uzyskał w 1969 także na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie rozprawy Eucharystia sakramentem jedności Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa. Koncepcja teologiczna św. Tomasza z Akwinu[1][2].
W latach 1948–1949 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Nałęczowie i prefekt tamtejszych szkół. Następnie w latach 1950–1951 był duszpasterzem w parafiach Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kłodnicy i Wszystkich Świętych w Depułtyczach. W 1959 został kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej w Lublinie. W 1966 objął w niej funkcję dziekana[1].
W 1952 został zatrudniony przy Katedrze Dogmatyki na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, najpierw na stanowisku młodszego asystenta, a następnie adiunkta[1]. W 1978 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1987 profesorem zwyczajnym teologii[1][3]. Pracę na uniwersytecie zakończył w 1994. W 1952 został wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W latach 1958–1966 sprawował urząd wicerektora tego seminarium[1].
14 marca 1966 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Midica. O nominacji poinformował go prymas Polski pismem z dnia 4 kwietnia 1966. Święcenia biskupie otrzymał 29 maja 1966 w katedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie. Udzielił mu ich biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa, któremu towarzyszyli Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, i Jan Mazur, biskup pomocniczy lubelski[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In Te Domine speravi” (Tobie, Panie, zaufałem)[3]. W latach 1966–1975 sprawował w diecezji urząd wikariusza generalnego. W kurii biskupiej był przewodniczącym Wydziału Nauki Chrześcijańskiej, a także członkiem Rady Budowy i Odbudowy Obiektów Sakralnych oraz Consilium Vigilantiae. Po śmierci biskupa Piotra Kałwy, od 19 lipca 1974 do 9 czerwca 1975, zarządzał diecezją w charakterze wikariusza kapitulnego[1].
9 czerwca 1975 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej, o czym został powiadomiony pismem prymasa Polski z dnia 14 czerwca 1975. 23 czerwca 1975 kanonicznie objął diecezję, natomiast 20 lipca 1975 odbył ingres do katedry lubelskiej. 25 marca 1992 w związku z ustanowieniem metropolii lubelskiej został wyniesiony do godności arcybiskupa metropolity lubelskiego. 29 czerwca 1992 otrzymał w bazylice św. Piotra w Rzymie paliusz metropolitarny[1]. Jako biskup diecezjalny lubelski sprawował urząd wielkiego kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[2]. W 1977 zarządził II synod diecezjalny. W 1993 ustanowił kapitułę kolegiacką przy kościele pokatedralnym Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie[1]. Utworzył katolicką rozgłośnię radiową i diecezjalne wydawnictwo. Erygował 142 parafie, za jego rządów wybudowano 401 kościołów i kaplic[4]. W 1987 gościł w Lublinie papieża Jana Pawła II[5]. 14 czerwca 1997 Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu arcybiskupa metropolity lubelskiego[1].
W Episkopacie Polski był członkiem Rady Głównej. Należał także do Rady Naukowej, Komisji ds. KUL i Komisji Maryjnej[1]. Konsekrował biskupów pomocniczych lubelskich: Zygmunta Kamińskiego (1975) i Piotra Hemperka (1982). Był współkonsekratorem podczas sakr biskupów pomocniczych lubelskich: Edmunda Ilcewicza (1969), Jana Śrutwy (1984), Ryszarda Karpińskiego (1985), Mieczysława Cisły (1997) i Artura Mizińskiego (2004), a także biskupa pomocniczego szczecińsko-kamieńskiego Stanisława Stefanka (1980) i biskupa diecezjalnego sandomierskiego Wacława Świerzawskiego (1992)[6].
Zajmował się radiestezją, uznając, że to jego zainteresowanie nie stoi w sprzeczności z katolicyzmem[4].
Zmarł 6 czerwca 2019 w Lublinie[7]. 11 czerwca 2019 został pochowany w krypcie archikatedry lubelskiej[8].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 1997 został honorowym obywatelem Lublina[9].
W 2006 miało miejsce uroczyste odnowienie jego doktoratu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 2007 otrzymał Medal za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[10].
W 1986 został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, w 1989 Krzyżem Batalionów Chłopskich[3][10], a w 2017 pamiątkowym medalem „Obrońcy Ojczyzny 1939–45”[11].
W 2005 został członkiem honorowym Ogólnopolskiego Cechu Bioenergoterapeutów i Radiestetów[12].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m n K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 117–118. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d Nota biograficzna Bolesława Pylaka na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. kul.pl. [dostęp 2013-08-31].
- ↑ a b c G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 302. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ a b W. Sulisz: Nie jestem aniołem. dziennikwschodni.pl, 2007-08-23. [dostęp 2020-03-24].
- ↑ Słowo Metropolity Lubelskiego po odejściu śp. Arcybiskupa Bolesława Pylaka. archidiecezjalubelska.pl. [dostęp 2019-06-08].
- ↑ Bolesław Pylak. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-31]. (ang.).
- ↑ W dniu 6 czerwca 2019 r. zmarł Ksiądz Arcybiskup Senior Bolesław Pylak. archidiecezjalubelska.pl. [dostęp 2019-06-08].
- ↑ Pożegnaliśmy najstarszego polskiego biskupa. lublin.gosc.pl, 2019-06-11. [dostęp 2019-06-11].
- ↑ Uchwała Nr 517/LII/97 Rady Miejskiej w Lublinie. bip.lublin.eu, 1997-07-03. [dostęp 2018-04-30].
- ↑ a b Lublin: abp senior Bolesław Pylak kończy 90 lat. ekai.pl (arch.), 2011-08-20. [dostęp 2018-04-30].
- ↑ Abp Pylak z medalem „Obrońcy Ojczyzny 1939–45”. ekai.pl, 2017-11-12. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Walne Zebranie Sprawozdarczo-Wyborcze Ogólnopolskiego Cechu Bioenergoterapeutów i Radiestetów Bydgoscz, 27 listopada 2005 roku [sic!]. cech.pdi.pl (arch.), 2005-11-27. [dostęp 2024-01-05].
Linki zewnętrzne
edytuj- Nota biograficzna Bolesława Pylaka na stronie archidiecezji lubelskiej. [dostęp 2017-07-11].
- Nota biograficzna Bolesława Pylaka na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [dostęp 2010-11-14].
- Bolesław Pylak na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-20].
- Bolesław Pylak [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-14] (ang.).