Bolesław Jurek

polski konstruktor broni

Bolesław Jurek (ur. 14 stycznia 1904 w Opocznie, zm. 27 września 1971) – polski inżynier, konstruktor broni, kierownik Katedry Części Maszyn na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej[1].

Bolesław Jurek
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1904
Opoczno

Data śmierci

27 września 1971

doc. inż. nauk technicznych
Nauczyciel akademicki
Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Życiorys

edytuj

Urodził się 14 stycznia 1904 r. w Opocznie, w rodzinie Leona i Marianny z Buczyńskich[2]. Ukończył szkołę podstawową w Opocznie, od 1918 r. kontynuował naukę w gimnazjum w Końskich, gdzie w 1923 r. uzyskał małą maturę. W 1928 r. ukończył Wyższą Szkołę Techniczną im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie[2] i rozpoczął pracę w Fabryce Karabinów w Warszawie (do października 1939 r.), początkowo na stanowiskach konstruktora, starszego konstruktora, a od 1935 r. kierownika Działu Broni Małokalibrowej w Biurze Studiów. W 1932 r. został oddelegowany na roczne studia w Tuluzie[2]. Od 1937 r. studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej (dyplom magistra uzyskał w r. 1952)[3].

Podczas okupacji niemieckiej przez dwa lata pozostawał bez pracy. Od listopada 1941 r. do powstania warszawskiego był konstruktorem w fabryce Avia. W sierpniu 1944 r. został wywieziony do obozu pracy w Ząbkowicach Śląskich, gdzie pracował jako robotnik[2].

Po wojnie pracował w Starostwie w Opocznie jako kierownik Referatu Przemysłowego[2]. Od listopada 1945 r. był wykładowcą „Części maszyn” na Wydziale Elektrycznym oraz „Samochodowych części maszyn” na Wydziale Mechanicznym Szkoły Inżynierskiej H. Wawelberga i S. Rotwanda[2][3]. W 1951 r. został pracownikiem naukowym (zastępcą profesora) w Katedrze Części Maszyn na Wydziale Mechanicznym Konstrukcyjnym Politechniki Warszawskiej, w 1955 r. mianowany docentem i kierownikiem Katedry Części Maszyn na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów[1][4]. W latach 1956–1960 założyciel i dziekan Wydziału Samochodów i Ciągników. Od 1960 r. kierował Katedrą Części Maszyn „B” na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów[2]. Ponadto pracował w Zakładach Mechanicznych „Ursus”, czynnie uczestnicząc w odbudowie i uruchomieniu produkcji traktorów w fabryce[3].

Jeszcze przed wybuchem wojny skonstruował karabin maszynowy pilota wz. 33[5][6] oraz najcięższy karabin maszynowy Karabin maszynowy wz. 38FK[7] (modele „A” i „B”). W latach 50. zaprojektował pistolet maszynowy AJ-56 i karabinek samoczynny SJ-57[1].

19 stycznia 1955 r. został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[8].

Był mężem Elżbiety Janiny ze Świętochowskich (1909–2006), ojcem Krystyny (1937–2008)[9].

Zmarł 27 września 1971, pochowany 29 września 1971 r. na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 33I-3-7)[9].

Stanowiska

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Wernisaż wystawy w Muzeum Politechniki Warszawskiej. Politechnika Warszawska. [dostęp 2015-10-14].
  2. a b c d e f g Janusz Kostro, Bolesław Jurek - życiorys, „Muzeum PW”, 2015 [dostęp 2024-02-19].
  3. a b c Bolesław Jurek [online], www.simr.pw.edu.pl [dostęp 2024-02-19] (pol.).
  4. Bolesław Jurek – biogram. Centrum Informatyzacji Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2015-10-14].
  5. Karabin maszynowy wz. 33. infolotnicze.pl. [dostęp 2015-10-14].
  6. km pilota wz. 33, kal. 7,9mm. Uzbrojenie wojska II Rzeczpospolitej. [dostęp 2015-10-14].
  7. Uzbrojenie polskich pojazdów pancernych 1918-39 – część II. PIBWL. [dostęp 2015-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-01)].
  8. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  9. a b Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-02-19].

Linki zewnętrzne

edytuj