Boksze Stare

wieś w województwie podlaskim

Boksze Stare (lit. Senieji Bokšiai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk[5][6].

Boksze Stare
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

sejneński

Gmina

Puńsk

Liczba ludności (2011)

53[2][3]

Strefa numeracyjna

87

Kod pocztowy

16-515[4]

Tablice rejestracyjne

BSE

SIMC

0766328[5]

Położenie na mapie gminy Puńsk
Mapa konturowa gminy Puńsk, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Boksze Stare”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Boksze Stare”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Boksze Stare”
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego
Mapa konturowa powiatu sejneńskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Boksze Stare”
Ziemia54°11′06″N 23°10′57″E/54,185000 23,182500[1]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Historia

edytuj

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z inwentarza dóbr leśnictwa z 1639. Nazwa wsi pochodzi od nazwiska Bokszewiczów, znanych w Litwie od I połowy XVI wieku[7]. Wieś, położona na południowo-zachodnim brzegu jeziora Sejwy Czarne (obecnie Boksze), liczyła wówczas siedem włók, a mieszkało w niej ośmiu osoczników uposażonych w półwłókowe gospodarstwa. Ponadto otrzymali 2 włóki ziemi, z których płacili czynsz roczny w wysokości 2 kop groszy litewskich. Zadaniem osoczników była ochrona puszczy merecko-przełomsko-perstuńskiej przed dalszą kolonizacją i niszczeniem ostępów leśnych i bezprawnym pozyskiwaniem drewna i bogactw leśnych.

Jednym z mieszkańców był Moris Rosenfeld – autor „Songs of Labor”, czyli pieśni pracy i innych wierszy, który urodził się jako Mosze Jakub Ałter w 1862 w rodzinie żydowskiego rybaka we wsi Boksze (jid. Bolshein).

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z roku 1880 wymienia dwie wsie przyległe, Boksze Stare i Nowe. Pierwsza wieś liczyła w roku 1880, 198 mieszkańców, druga 162[8].

Z obszaru dawnej wsi Boksze wyodrębniły się w przestrzeni XIX i XX wieku miejscowości: Boksze Stare (na południowo-zachodnim brzegu), Boksze Nowe i Boksze-Osada (dawniej Ustronie Ruskie i Polskie).

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 128890
  2. Wieś Boksze Stare w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-11-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 77 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.
  8. Boksze ''Stare i Nowe'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 296.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj