Bohukały (gmina)
Bohukały – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1809–1954[2] na Lubelszczyźnie. Siedzibą gminy były Bohukały.
gmina wiejska | |||
1919–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1919–39: lubelskie (II RP) | ||
Powiat |
1919-32: konstantynowski | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
|
Gmina Bohukały powstała w 1809 roku w Księstwie Warszawskim[3]. Po podziale Królestwa Polskiego na powiaty i gminy z początkiem 1867 roku gmina Bohukały weszła w skład w powiatu konstantynowskiego w guberni siedleckiej (w latach 1912–1915 jako część guberni chełmskiej)[4]. Gmina składała się z 13 wsi: Bohukały, Derło, Kołczyn, Krzyczew, Kuzawka, Łęgi, Mokrany Nowe, Mokrany Stare, Neple, Nowosiółki, Samowicze, Woroblin i Zaczopki[5].
W okresie międzywojennym gmina weszła w skład woj. lubelskiego a po likwidacji powiatu konstantynowskiego z dniem 1 kwietnia 1932 roku została włączona do powiatu bialskiego[6]. Podczas okupacji gmina należała do dystryktu lubelskiego (w Generalnym Gubernatorstwie). Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina Bohukały składała się z 15 gromad[7].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Z obszaru gminy utworzono Gromadzkie Rady Narodowe w Błoniu, Kijowcu, Łobaczewie Dużym, Olszynie i Pratulinie[9]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Bohukuły nie przywrócono[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. lubelskiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ do 28 września 1954 roku
- ↑ Dz.P. Księstwa Warszawskiego tom I, s. 227-236
- ↑ Dz.P. Królestwa Polskiego tom 66, s. 279n.
- ↑ Akta gminy Bohukały - Archiwum Państwowe w Lublinie Oddział w Radzyniu Podlaskim
- ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 6, poz. 33
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.Urz. WRN w Lublinie Nr 15, poz. 64
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312