Boeing 747-8

Boeing 747-8
	; Pierwszy lot Boeinga 747-8 Freighter
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Boeing
Typ	pasażerski
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	8 lutego 2010 (747-8F); 20 marca 2011 (747-8I)
Lata produkcji	od 2010
Liczba egz.	125 (28 lutego 2017)
	Dane techniczne
Napęd	General Electric GEnx-2B67
Ciąg	296 kN
	Wymiary
Rozpiętość	68,5 m
Średnica wirnika	2,67 m
Długość	76,3 m
Szerokość kadłuba	6,1 m
Wysokość	19,4 m
	Masa
Własna	211 700 kg
Startowa	max. 442 250 kg
Zapas paliwa	242 470 l (747-8I),; 229 980 l (747-8F)
	Osiągi
Prędkość przelotowa	0,855 Ma (747-8I),; 0,845 Ma (747-8F)
Pułap	13 100 m
Zasięg	14 815 km (747-8),; 8 130 km (747-8F)
	Dane operacyjne
	Liczba miejsc
	362 (3 klasy); 524 (2 klasy); 605 (Max.)
	Przestrzeń ładunkowa
	161,5 m³ (747-8I),; 857,7 m³ (747-8F)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Boeing 747-8 − szerokokadłubowy samolot dalekiego zasięgu, produkowany przez Boeing Company. Jego nazwa pochodzi od Boeinga 747, który jest jego poprzednikiem i pierwowzorem; a także od Boeinga 787, z którym ten samolot dzieli część nowoczesnej techniki.

Podstawowe dane

Samolot jest produkowany w wersji pasażerskiej (747-8I) i towarowej (747-8F). W porównaniu do poprzednika modelu 747-400, w wersji pasażerskiej, został przedłużony o 4,1 metra w części dwupoziomowej i 1,5 metra w części jednopoziomowej. Tym samym (dane na rok 2012) jest najdłuższym samolotem pasażerskim. Pasażerska wersja tego samolotu zabiera od 362 pasażerów w 3-klasowej konfiguracji (wersja dla Lufthansy^[1]) do 581 w konfiguracji 1-klasowej. Według producenta dzięki zastosowaniu materiałów kompozytowych do jego budowy, masa w przeliczeniu na pasażera jest mniejsza od konkurencyjnego Airbusa A380 o 10%, a zużycie paliwa w przeliczeniu na pasażera jest niższe o 11% od swojego największego rywala. Silniki firmy General Electric model GEnx-2B67 mają zmniejszoną o 16% emisję CO₂ i są cichsze o 30% w porównaniu do poprzednich modeli. Wszystko to powoduje zmniejszenie kosztów operacyjnych o 30%^[1]).

Wersja towarowa zabiera na pokład ładunek o wadze do 140 000 kg na odległość do 8130 km. Jest najbardziej ekonomicznym samolotem towarowym na świecie, z kosztem 1 tony ładunku na 1 milę niższym o 16% od modelu 747-400F i 23% niższym niż Airbus A380F.

747-8 w nowym malowaniu Lufthansy

Premiera i pierwszy lot

Prezentacja pasażerskiego 747-8 odbyła się 14 lutego 2011 roku w fabryce Boeinga. Samolot otrzymał czerwono-pomarańczowo-białą kolorystykę, nawiązującą do najważniejszych klientów firmy, u których te barwy oznaczają szczęście^[2].

Wersja pasażerska (Intercontinental) w dniu 20 marca 2011 roku oficjalnie po raz pierwszy wzbiła się w powietrze z lotniska w Everett o godzinie 22:00 czasu polskiego (około godziny 16:00 czasu tamtejszego – UTC-05:00). Lot trwał 4 h i 25 min a za sterami maszyny siedzieli piloci Mark Feuerstein i kapitan Paul Sterner. W trakcie swojego pierwszego lotu, samolot osiągnął wysokość przelotową 5791 m i maksymalną prędkość około 463 km/h. Sprawdzono podstawowe własności pilotażowe oraz działanie najważniejszych systemów. Dziewiczy lot był pierwszym lotem, zaliczającym się do programu prób w powietrzu, obejmującego 600 h w locie^[3].

Pierwszy lot wersji transportowej odbył się 8 lutego 2010 roku na lotnisku testowym firmy Boeing.

Zamówienia i dostawy

Wnętrze samolotu w wersji pasażerskiej; główny pokład – układ siedzeń 2-2-2.

Wnętrze samolotu w służbie Lufthansy nr rej. D-ABYA. Pokład główny, kabina klasy ekonomicznej, układ siedzeń 3-4-3.

747-8I w nowych barwach producenta

W 2016 roku tempo produkcji 747-8 ograniczono do 0,5 samolotu miesięcznie, co pozwoli utrzymać linię montażową do 2021 roku^[4]. W 2017 roku Boeing dysponował siedmioma samolotami zakonserwowanymi na pustyni Mojave, które nie zostały dostarczone, w tym dwoma towarowymi 747-8F dla Nippon Cargo Airlines (anulowane zamówienie), dwoma pasażerskimi 747-8i dla Transaero (linie zbankrutowały w 2015, w 2017 samoloty kupiły siły powietrzne USA), jednym 747-8i dla Arik Air (zamienione na 787-9)^[5], jednym 747-8i wyprodukowanym dla Abu Dhabi Amiri Flight^[6] oraz 20. egzemplarzem dla Lufthansy, który zamieniono na samolot testowy^[7]. W lipcu 2017 do Korean Air przekazano ostatni wyprodukowany pasażerski 747-8^[8], kończąc produkcję pasażerskich Jumbo Jetów trwającą 47 lat.

Pierwsze zamówienie	Linia lotnicza	747-8I	747-8F	Pierwsza dostawa	Dost
200515 listopada 2005	Cargolux		14	2011112 października 2011	14
200515 listopada 2005	Nippon Cargo Airlines		8	2012525 lipca 2012	8
2006130 maja 2006	Boeing Business Jet¹	8		2012328 lutego 2012	8
2006211 września 2006	Atlas Air		10	201132 listopada 2011	10
2006330 listopada 2006	AirBridgeCargo Airlines (Volga-Dnepr UK Ltd)		10	2012126 stycznia 2012	5
200646 grudnia 2006	Lufthansa	19^[9]		2012425 kwietnia 2012	19
2006528 grudnia 2006	Korean Air Cargo		7	201226 lutego 2012	7
200718 listopada 2007	Cathay Pacific		14	2011231 października 2011	14
2009127 grudnia 2009	Korean Air	10		2015125 sierpnia 2015	10
20126 września 2012	Air China	7		27 września 2014	7
201227 listopada 2012	Saudia Cargo		2	23 marca 2013	2
20139 lipca 2013	Silk Way Airlines		5	22 sierpnia 2014	5
201410 października 2014	AirBridgeCargo Airlines		7	10 października 2014	7
201627 października 2016	UPS Airlines		28	28 września 2017	4
20162 marca 2017	Nieznany	1	1	10 grudnia 2017	1
201726 września 2017	Qatar Airways Cargo		2	26 września 2017	2
201731 sierpnia 2017	United States Air Force	2		31 października 2017	2
Razem		47	108		125

¹ 1 Boeing Business Jets, 2 Qatar Amiri Flight, 1 Abu Dhabi Amiri Flight, 1 Kuwejt, 1 Royal Flight of Oman, 1 Arabia Saudyjska,1 Worldwide Aircraft Holding (Katar)

Dane do 28 lutego 2018^[10]^[11].

Air Force One

W 2009 roku, United States Air Force ogłosiły zapotrzebowanie na nowy samolot prezydencki, jako następca wysłużonych modeli 747-2G4B (rok produkcji 1990) o oznaczeniu wojskowym VC-25A. Nowy samolot prezydencki miał wejść do służby w 2017 roku. Początkowo pod uwagę były brane europejski Airbus A380 oraz 747-8.

28 stycznia 2009 Airbus ogłosił, że nie będzie ubiegał się o kontrakt z USAF w tej kwestii, więc Boeing został jako jedyny chętny. Amerykański producent proponował zmodyfikowane modele 747-8 Intercontinental lub 787 Dreamliner^[12]. 29 stycznia 2015 roku USAF poinformowały o wyborze Boeinga 747-8 Intercontinental na następcę VC-25A^[13]. W styczniu 2016 podpisano pierwszą umowę na 26 mln USD na rozpoczęcie badań. W lipcu 2016 Boeingowi zlecono prace projektowe, które mają na celu minimalizację kosztów i opóźnień przy docelowej produkcji o wartości 127,3 mln USD^[14]. Samoloty mają osiągnąć gotowość operacyjną w 2023 roku^[15].

W grudniu 2016 roku przed objęciem urzędu prezydent Donald Trump zasugerował możliwość anulowania zakupu, wskazując, że koszty nowego Air Force One wymknęły się spod kontroli i mogą sięgnąć 4 mld USD. Na lata 2017-2021 USAF zaplanowały wydanie na program 2,872 mld USD^[16]^[17]. W sierpniu 2017 USAF zawarły z Boeingiem umowę zakupu dwóch istniejących egzemplarzy 747-8. Po przeprowadzeniu głębokich modyfikacji samoloty mają wejść do służby około 2024 roku^[18]. Dwa samoloty wyprodukowano w 2015 roku dla upadłych rosyjskich linii Transaero, ich cena katalogowa wynosiła wtedy ok. 370 mln USD za szt.

Galeria

Boeing 747-8 w barwach Air China
Boeing 747-8F w barwach Qatar Cargo podchodzący do lądowania w Porcie lotniczym Hongkong
Boeing 747-8 Korean Air na płycie Portu lotniczego Paryż-Roissy-Charles de Gaulle
Boeing 747-8F w barwach UPS Airlines lądujący w Porcie lotniczym Kolonia/Bonn

Przypisy

↑ ^a ^b Boeing Special – 2012 specjalne wydanie Lufthansa Magazin
↑ Boeing zaprezentował 747-8I samoloty.pl
↑ Oblot Boeinga 747-8 Intercontinental, „Skrzydlata Polska”, nr 5 (2011), s. 18, ISSN 0137-866x
↑ Boeing announces 747-8 rate cut, $885m charge.
↑ Boeing plots support for 747-8.
↑ N974BA Boeing Business Jets Boeing 747-8 - cn 37501 / 1495
↑ N828BA Boeing Boeing 747-8 - cn 37826 / 1435
↑ Is This the Last Passenger Boeing 747 to Be Built?
↑ Jeden z 20 wyprodukowanych dla Lufthansy egzemplarzy zamieniono na samolot testowy. Boeing Holds 747-8 Destined For Lufthansa For Test Work.
↑ Boeing.com lista zamówień i dostaw. [dostęp 2010-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-28)].
↑ Boeing 747-8 Production List.
↑ (źródło)
↑ Boeing 747-8 nowym Air Force One. altair, 29 stycznia 2015.
↑ Donald Trump calls for 'ridiculous' new Boeing Air Force One to be scrapped.
↑ Boeing awarded $127m deal for new Air Force One work.
↑ Trump Says Air Force One Costs Are “Out of Control.” By How Much?.
↑ Trump Was Right About Boeing.
↑ JuliuszJ. Sabak JuliuszJ., Air Force One z rosyjskim rodowodem [online], defence24.pl, 7 sierpnia 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-08-08] .

Linki zewnętrzne

Boeing – model 747-8 specyfikacja.

[special_2012-1] Boeing Special – 2012 specjalne wydanie Lufthansa Magazin

[test2-2] Boeing zaprezentował 747-8I samoloty.pl

[3] Oblot Boeinga 747-8 Intercontinental, „Skrzydlata Polska”, nr 5 (2011), s. 18, ISSN 0137-866x

[4] Boeing announces 747-8 rate cut, $885m charge.

[5] Boeing plots support for 747-8.

[6] N974BA Boeing Business Jets Boeing 747-8 - cn 37501 / 1495

[7] N828BA Boeing Boeing 747-8 - cn 37826 / 1435

[8] Is This the Last Passenger Boeing 747 to Be Built?

[9] Jeden z 20 wyprodukowanych dla Lufthansy egzemplarzy zamieniono na samolot testowy. Boeing Holds 747-8 Destined For Lufthansa For Test Work.

[10] Boeing.com lista zamówień i dostaw. [dostęp 2010-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-28)].

[11] Boeing 747-8 Production List.

[12] (źródło)

[13] Boeing 747-8 nowym Air Force One. altair, 29 stycznia 2015.

[14] Donald Trump calls for 'ridiculous' new Boeing Air Force One to be scrapped.

[15] Boeing awarded $127m deal for new Air Force One work.

[16] Trump Says Air Force One Costs Are “Out of Control.” By How Much?.

[17] Trump Was Right About Boeing.

[18] JuliuszJ. Sabak JuliuszJ., Air Force One z rosyjskim rodowodem [online], defence24.pl, 7 sierpnia 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-08-08] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]