Boczniak (wagon)

Boczniak – wagon osobowy dawnej konstrukcji (budowany od początków XX wieku), przedziałowy, pozbawiony korytarza wewnętrznego, z osobnymi drzwiami zewnętrznymi do każdego przedziału i stopniami bocznymi na całej długości wagonu. Boczniaki nie miały przejść między wagonami. W Polsce boczniaków wywodzących się z Cesarstwa Niemieckiego używano w ruchu planowym do lat siedemdziesiątych XX wieku.

Boczniak 2. i 3. klasy w skansenie w Chabówce

boczniak angielski

boczniak bawarski

Konduktorzy, podczas kontroli biletów, musieli poruszać się po pomoście na zewnątrz wagonów. Zaletą boczniaków była szybka wymiana pasażerów, dzięki łatwemu dostępowi do drzwi. W składach złożonych z boczniaków pasażerowie nie mogli korzystać z ubikacji i wagonu restauracyjnego.

Historia

Boczniaki zostały wynalezione w Anglii na samym początku ery kolei. Powstały poprzez umieszczenie kabiny dyliżansu pocztowego (z siedzeniami wewnątrz dla czterech pasażerów) na podwoziu wagonu. Boczniaki były używane niemal w całej Europie. Były budowane do lat 30. XX wieku. W Europie kontynentalnej były zwane wagonami angielskimi lub wagonami zbudowanymi według systemu angielskiego.

Po 1900 rosnące ceny drewna spowodowały rozpoczęcie wytwarzania boczniaków ze stali. Od 1910 oświetlenie naftowe było zastępowane gazowym.