Pączkorostowe
Pączkorostowe (Blastocladiomycota T.Y. James) – typ organizmów zaliczany do królestwa grzybów. Został zaproponowany w 2007 r. na podstawie danych filogenetycznych zebranych podczas badań molekularnych[1]. We wcześniejszych systemach znany jako rząd Blastocladiales (blastokladiowce, różnogametowce) zaliczany do klasy Chytridiomycetes[2].
 Rozella allomycis | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ |
pączkorostowe |
| Nazwa systematyczna | |
| Blastocladiomycota T.Y. James Mycologia 98(6): 867 (2007) | |
Systematyka
edytujWedług aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Dictionary of the Fungi do Blastocladiomycota należą taksony[3]:
- klasa Blastocladiomycetes T.Y. James
- podklasa incertae sedis
- rząd Blastocladiales H.E. Petersen – pączkorostowce
- rząd Physodermatales Caval.-Sm. 2012
- rząd incertae sedis
- rodzina incertae sedis
- rodzaj Polycaryum Stempell 1902
- rodzina incertae sedis
- podklasa incertae sedis
Nazwy polskie na podstawie rekomendacji Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym[4].
Charakterystyka
edytujGrzyby mikroskopijne o bardzo zróżnicowanej budowie. Liczne gatunki, na przykład przedstawiciele Coelomycetaceae tworzą plazmodialne komórki bez ściany komórkowej. Niektóre gatunki są monocentryczne, inne policentryczne. Rozmnażają się bezpłciowo i płciowo przez anizogamię. U niektórych występuje przemiana pokoleń. U Allomyces na końcach gałęzi tworzą się organy rozrodcze. Podczas fazy haploidalnej powstają męskie i żeńskie gametangia, które uwalniają zoospory z jedną wicią. Gamety przyciągają się za pomocą feromonów i łączą, tworząc zygotę. Kiełkująca zygota tworzy diploidalną plechę z dwoma rodzajami zarodni: cienkościennymi zoosporangiami i grubościennymi zarodnikami przetrwalnikowymi. Cienkościenne zarodniki uwalniają diploidalne zoospory. Zarodniki przetrwalnikowe służą do przetrwania niekorzystnych warunków. Kiedy warunki znów są sprzyjające, pojawia się mejoza i uwalniają się haploidalne zoospory. Kiełkują i rosną w haploidalne plechy, które będą produkować „męskie” i „żeńskie” gamety[5]. U niektórych gatunków zaobserwowano dziwne zjawisko: od czasu do czasu bezpłciowe zoospory łączą się w pary i wymieniają cytoplazmę, ale nie jądra komórkowe[6].
Znaczenie
edytujNiektóre gatunki Blastocladiomycota rozwijają się na pyłkach roślin, keratynie, celulozie i chitynie[6], jednak najbardziej znanymi gatunkami są pasożyty. Przedstawiciele rodzaju Catenaria są pasożytami nicieni, muszek, skorupiaków, a nawet innych gatunków Blastocladiomycota (Coelomyces). Gatunki należące do rodzajów Urophlyctis i Physoderma są obligatoryjnymi pasożytami roślin. Gospodarcze znaczenie ma Physoderma maydis powodująca brązową plamistość liści kukurydzy[5]. Gatunki Urophlyctis pasożytują na lucernie[7], a Physoderma są ważnymi pasożytami wielu roślin wodnych i bagiennych. Przedstawiciele rodzaju Coelomomyces są pasożytami komarów. Ich cykl rozwojowy wymaga dwóch żywicieli; drugim żywicielem są niektóre gatunki skorupiaków[6]. Niektóre gatunki Blastocladiomycota są pasożytami planktonu. m.in. rozwielitek (Daphnia)[7].
Przypisy
edytuj- ↑ David S. Hibbett i inni, A higher level phylogenetic classification of the ''Fungi'', „Mycological Research”, 111 (5), 2007, s. 509–547 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03].
- ↑ Jerzy Szweykowski, Dodatek. Grzyby, [w:] Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.), Słownik botaniczny, Warszawa: Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", 1993, ISBN 83-214-0140-6.
- ↑ CABI databases [online] [dostęp 2019-12-15].
- ↑ Rekomendowane polskie nazwy grzybów [online], Polskie Towarzystwo Mykologiczne [dostęp 2021-08-21].
- ↑ a b Alexopoulos C.J., Mims C.W., Blackwell M., Introductory Mycology. 4th edition, 1996, John Wiley & Sons, Inc.
- ↑ a b c Sparrow FK. 1960, Aquatic phycomycetes 2nd ed. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press
- ↑ a b Schaechter M., Eukaryotic Microbes1), Academic Press, 2011, s. 116, ISBN 978-0-12-383877-3