Wikipedia

Blanca Lacambra

hiszpańska lekkoatletka, sprinterka

Blanca Lacambra Sáiz (ur. 28 sierpnia 1965 w San Sebastián[1][2]) – hiszpańska lekkoatletka, sprinterka, halowa wicemistrzyni Europy z 1987, medalistka mistrzostw ibero-amerykańskich, olimpijka.

Blanca Lacambra
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1965
San Sebastián

Wzrost

165 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Liévin 1987 bieg na 200 m
Mistrzostwa ibero-amerykańskie
złoto Meksyk 1988 bieg na 200 m
srebro Barcelona 1983 sztafeta 4 × 400 m
srebro Hawana 1986 bieg na 100 m
srebro Hawana 1986 sztafeta 4 × 400 m
srebro Meksyk 1988 sztafeta 4 × 400 m
srebro Manaus 1990 bieg na 400 m
srebro Manaus 1990 sztafeta 4 × 100 m
srebro Manaus 1990 sztafeta 4 × 400 m
srebro Sewilla 1992 sztafeta 4 × 400 m
brąz Meksyk 1988 bieg na 400 m

Kariera sportowa

edytuj

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1983 w Barcelonie, a w biegu na 200 metrów startując poza konkursem zajęła 5. miejsce[3]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie, a na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie odpadła w półfinale biegu na 200 metrów[4]. Zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[5]. Zdobyła srebrne medale w biegu na 100 metrów i sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1986 w Hawanie[6].

Zdobyła srebrny medal w biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin, przegrywając jedynie z Kirsten Emmelmann z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a wyprzedzając Marie-Christine Cazier z Francji[7]. Odpadła w półfinale tej konkurencji na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis[8]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie odpadła w półfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[9]. Odpadła w półfinale biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie[10].

Zdobyła trzy medale na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1988 w Meksyku: złoty w biegu na 200 metrów, srebrny w sztafecie 4 × 400 metrów i brązowy w biegu na 400 metrów[11]. Odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[2]. Zajęła 9. miejsce w biegu na 200 metrów w zawodach pucharu świata w 1989 w Barcelonie[12]. Odpadła w eliminacjach tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow[13], a na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów i sztafety 4 × 400 metrów[14].

Na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1990 w Manaus zdobyła trzy srebrne medale: w biegu na 400 metrów: w sztafecie 4 × 100 metrów i sztafecie 4 × 400 metrów[15]. Zajęła 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[16]. Zdobyła srebrny medal w tej konkurencji na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1992 w Sewilli[17], a na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie odpadła w niej w eliminacjach[18].

Była mistrzynią Hiszpanii w biegu na 100 metrów w 1985 i 1986 oraz w biegu na 200 metrów w latach 1985–1987[1][19]. W hali była mistrzynią Hiszpanii w biegu na 60 metrów w 1987, w biegu na 200 metrów w 1988 i w biegu 400 metrów w 1986[1][20].

Wielokrotnie poprawiała rekord Hiszpanii: w biegu na 200 metrów z czasem 23,44 s (24 lipca 1985 w Helsinkach), dwukrotnie w biegu na 400 metrów (do czasu 51,53 s, 20 czerwca 1986 w Madrycie), raz w sztafecie 4 × 100 metrów z wynikiem 44,94 s (27 czerwca 1987 w Maia) i pięciokrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do czasu 3:27,57 (1 września 1991 w Tokio)[21]. Ten ostatni wynik był do czerwca 2024 rekordem Hiszpanii[22]. W hali dwukrotnie poprawiała rekord Hiszpanii w biegu na 60 metrów do czasu 7,30 s (12 lutego 1986 w Madrycie), czterokrotnie w biegu na 200 metrów do wyniku 23,19 s (22 lutego 1987 w Liévin), dwukrotnie w biegu na 300 metrów do czasu 41,64 s (7 marca 1981 w Madrycie) dwukrotnie w biegu na 400 metrów do rezultatu 53,43 s (3 lutego 1985 w Turynie) i również dwukrotnie w sztafecie 4 × 200 metrów do wyniku 1:35,50 (10 lutego 1990 w Paryżu)[1]. Wynik w sztafecie 4 × 200 metrów jest aktualnym (czerwiec 2022) halowym rekordem Hiszpanii[23].

Rekordy życiowe[1][24]:

  • bieg na 100 metrów – 11,43 (13 lipca 1988, Barcelona)
  • bieg na 200 metrów – 23,04 (23 lipca 1988, Meksyk)
  • bieg na 400 metrów – 51,53 (20 czerwca 1986, Madryt)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Blanca Lacambra [online], Real Federación Española de Atletismo [dostęp 2022-06-27] (hiszp.).
  2. ↑ a b Blanca Lacambra [online], olympedia.org [dostęp 2022-06-26] (ang.).
  3. ↑ Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 85, 87. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2022-06-27]. (hiszp.).
  4. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 428, 431 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  5. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 574, 577 [dostęp 2022-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. ↑ Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 95, 98. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2022-06-27]. (hiszp.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 436 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  8. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 129–130 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  9. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 261–262, 373 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 440 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  11. ↑ Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 105–106, 108. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2022-06-27]. (hiszp.).
  12. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 61 [dostęp 2022-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  13. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 448–449 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  14. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 582–583, 585–586 [dostęp 2022-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  15. ↑ Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 113, 116. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2022-06-27]. (hiszp.).
  16. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 373 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  17. ↑ Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 126–128. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2022-06-27]. (hiszp.).
  18. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 374 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  19. ↑ Spanish Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  20. ↑ Spanish Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2022-02-22] (ang.).
  21. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 225, 232, 367 i 374. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  22. ↑ AIRE LIBRE – Récords de España Absolutos – MUJERES [online], Real Federación Española de Atletismo [dostęp 2022-06-27] (hiszp.).
  23. ↑ PISTA CUBIERTA – Récords de España ABSOLUTOS [online], Real Federación Española de Atletismo [dostęp 2022-06-27] (hiszp.).
  24. ↑ Blanca Lacambra w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-06-27].
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Blanca_Lacambra&oldid=74021417”