Bitwa pod Tamarón
Bitwa pod Tamarón – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 1037 pomiędzy królem Kastylii Ferdynandem I a królem Leónu Bermudo III. Ferdynand, który wcześniej poślubił siostrę Bermudo III – Sanchę I, pokonał i zabił swojego szwagra w bitwie pod Tamarón i zajął jego miejsce na tronie Leónu.
| Wojna o tron Kastylii i Leónu | |||
.jpg) Bermudo III | |||
| Czas |
1 lub 4 września 1037 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Tamarón, rejon Burges | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
Zwycięstwo Ferdynanda I | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Hiszpanii  | |||
| 42°12′37,2″N 4°23′42,9″W/42,210333 -4,395250 | |||
Po objęciu tronu przez niepełnoletniego Bermudo III, bezpośrednią opiekę nad władcą sprawowała jego ciotka Urraka. Za jej namową Bermudo poślubił Jimenę, siostrę niepełnoletniego hrabiego Garcii Sancheza Kastylijskiego, który zamierzał zawiązać sojusz z Królestwem Leónu skierowany przeciwko Sancho III, królowi Nawarry. Po zamordowaniu Garcii 13 maja 1029 roku (zabiegającego o rękę siostry Bermudo III Sanchy) tytuł książęcy i ręka Sanchy przypadły Ferdynandowi I Kastylijskiemu. W roku 1034 Ferdynand zaczął domagać się pełnych praw do tronu. Sytuację podsycała ekspansjonistyczna polityka Sancho III, której Królestwo Leónu starało się przeciwstawić militarnie i politycznie.
Powodem wybuchu konfliktu stał się problem Kastylii i próby nadania jej pełnej autonomii, które podjął Ferdynand I i szlachta kastylijska. Do walk doszło na spornych terenach pomiędzy Cea a Pisuerga. W roku 1037 pod Tamarón (koło Burges) doszło do decydującego starcia, w którym poniósł klęskę i poległ Bermudo III. Jako że poległy władca nie posiadał potomka, Ferdynand w imieniu swojej małżonki (siostry zmarłego Bermudo III) Sanchy objął tron Królestwa Leónu.
Bibliografia
edytuj- Vones Ludwig: Geschichte der Iberischen Halbinsel im Mittelalter 711-1480. Reiche – Kronen – Regionen. Jan Thorbecke Verlag Sigmaringen 1993 Seite 47,50-52,66