Bitwa pod Senafe

Bitwa pod Senafé
	Wojna włosko-abisyńska (1894–1896)
	; Wyobrażenie bombardowania obozu etiopskiego pod Senafe
Czas	15 stycznia 1895
Miejsce	okolice Senafe, środkowa Erytrea
Terytorium	Afryka Wschodnia
Przyczyna	dążenia kolonialne Włoch
Wynik	zdecydowane zwycięstwo Włoch
Strony konfliktu
Włochy	Etiopia
Dowódcy
gen. Oreste Baratieri	ras Mengesha Yohannes
Siły
ok. 4000 (niemal wyłącznie askarysi); 4 działa	ok. 13 000
	Położenie na mapie Erytrei miejsce bitwy
	14°42′N 39°25′E/14,700000 39,416667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Senafe – starcie zbrojne, które miało miejsce 15 stycznia 1895 pomiędzy korpusem włoskim gen. Oreste Baratieriego a siłami abisyńskimi rasa Mengeshy Yohannesa.

Po porażce w bitwie pod Coatit (13–14 stycznia), wojska etiopskie wycofały się w pobliże miasta Senafe, gdzie rozbiły obóz. Baratieri podjął pościg i pod wieczór 15 stycznia, po ok. 40 km marszu dogonił przeciwnika^[1]. Włoskie działa szybko zajęły pozycję i otwarły ogień na obóz przeciwnika (jeden z pierwszych pocisków artyleryjskich trafił namiot Mengeshy Yohannesa). Mengesha przeżył i zdołał uciec, ale jego oddziały poszły w rozsypkę^[2].

Włosi zdobyli obóz Mengeshy, jego namiot i co najważniejsze - jego korespondencję, która wykazała, że działał on w pełnym porozumieniu z Menelikiem, którego Włosi uważali za swojego sojusznika. Klęska pod Senafe doprowadziła do utraty zdolności bojowej sił Mengeshy Johannesa, który przestał być potencjalnym konkurentem politycznym Menelika i musiał zdać się na jego pomoc; Etiopczycy skupili się wokół Menelika, jako jedynego potencjalnego obrońcy państwa. Baratieri po zwycięstwach bez problemu zajął północną Abisynię. Jego cała kampania przeciw Mengeshy kosztowała ok. 500 tys. lirów (ok. 100 tys. ówczesnych dolarów amerykańskich - dla porównania jeden dzień wojny secesyjnej kosztował milion dolarów), co spowodowało, że rząd włoski nie doszacował kosztów późniejszych kampanii. Wszystkie te czynniki łącznie sprawiły, że bitwy pod Coatitem i Senafe, wspaniałe zwycięstwa taktyczne, okazały się ostatecznie strategiczną klęską: sprowokowały akcję zjednoczonego i jednolicie dowodzonego przeciwnika, którego sił Włosi bardzo nie docenili i co ostatecznie doprowadziło do ich klęski pod Aduą^[2].

Przypisy

↑ Sean Mclachlan: Armies of the Adowa Campaign 1896. 2011-09-20, s. 10. ISBN 978-1-84908-457-4. (ang.).
↑ ^a ^b Raymond Anthony Jonas: The Battle of Adwa: African victory in the age of empire. Cambridge, Mass: Belknap Press of Harvard University Press, 2011, s. 103-104. ISBN 978-0-674-05274-1. OCLC 709670303.

[Mclachlan-1] Sean Mclachlan: Armies of the Adowa Campaign 1896. 2011-09-20, s. 10. ISBN 978-1-84908-457-4. (ang.).

[jonas-2] Raymond Anthony Jonas: The Battle of Adwa: African victory in the age of empire. Cambridge, Mass: Belknap Press of Harvard University Press, 2011, s. 103-104. ISBN 978-0-674-05274-1. OCLC 709670303.

[1]

[2]