Bitwa pod Fidonisi
Bitwa pod Fidonisi[1] – starcie pomiędzy flotą rosyjską a turecką 14 lipca 1788 podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1787-1791 u wybrzeży wyspy Fidonisi (obecnie Wyspa Wężowa), w północno-zachodniej części Morza Czarnego, zakończone zwycięstwem Rosjan.
| Wojna rosyjsko-turecka (1787-1792) | |||
 Bitwa pod Fidonisi (mal. Władimir Kosow, 2021) | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Wyspa Wężowa (Fidonisi) | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo floty rosyjskiej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Po bitwie pod Oczakowem Rosjanie oblegający Oczaków dodatkowo wzmocnili blokadę wokół twierdzy sewastopolską eskadrą Marko Wojnowicza (2 okręty liniowe, 10[1] lub 11[2] fregat, 552 dział). 14 lipca nadciągnęli Turcy dowodzeni przez Hasana Cezayirliego (17[1] lub 15[2] okrętów liniowych, 8 fregat, 1500 dział). Wykorzystując przewagę sił i nawietrzną pozycję, uderzyli najpierw częścią jednostek na rosyjską straż przednią pod dowództwem komodora Fiodora Uszakowa, z zamiarem rozbicia i zniszczenia sił Rosjan[1][2].
Mimo dysproporcji sił (na każdą rosyjską jednostkę przypadało pięć wrogich), Uszakow podjął walkę, uszkadzając nieprzyjacielski okręt flagowy. Gdy wyszedł on z szyku, Uszakow przystąpił do przeciwnatarcia na kolejne okręty tureckie, co wprowadziło chaos w ich szykach[2]. Po trzech godzinach walki zmuszono Turków do wycofania[1], choć Wojnowicz, zgodnie z zasadą zakazującą atakowania liczniejszego przeciwnika, nie włączył się do walki[2]. Brawura Uszakowa, a pośrednio także ostrożność Wojnowicza, który nie zaryzykował użycia swych znacznie słabszych sił w walce z całą flotą turecką, zdecydowała o rosyjskim sukcesie. Ustąpienie Turków przyczyniło się do kapitulacji twierdzy oczakowskiej w grudniu 1788 roku[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Paweł Piotr Wieczorkiewicz: Historia wojen morskich. T. 1: Wiek żagla. Warszawa: Wydawnictwo Puls, 1995, s. 409-410. ISBN 1-85917-030-7.
- ↑ a b c d e Edmund Kosiarz: Bitwy morskie. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1970, s. 131-132.