Bitwa pod Chacabuco

Bitwa pod Chacabuco
	Wojny niepodległościowe w Ameryce Łacińskiej, Wojna o niepodległość Chile 1813–1826
	; Żołnierze zmierzający na bitwę pod Chacabuco
Czas	12 lutego 1817
Miejsce	Chacabuco, Chile
Terytorium	Chile
Wynik	zwycięstwo wojsk powstańczych
Strony konfliktu
siły powstańcze; Armia Andów	Hiszpania
Dowódcy
José de San Martín; Bernardo O’Higgins	Rafael Maroto; Ildefonso Elorreaga
Siły
4 000 piechoty,; 600 kawalerii,; 22 działa	1 500 piechoty
Straty
12 zabitych,; 120 rannych	500 zabitych,; 600 jeńców
	Położenie na mapie Chile miejsce bitwy
	32°59′35″S 70°41′02″W/-32,993056 -70,683889

Bitwa pod Chacabuco – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniu 12 lutego 1817 r. w trakcie wojen niepodległościowych w Ameryce Łacińskiej.

Na początku roku 1817 wojska argentyńsko-chilijskie (1 200 ludzi) dowodzone przez generała José de San Martína i Bernardo O’Higginsa wyruszyły z La Platy w kierunku Chile. W chwili gdy siły powstańcze przekraczały Andy, kierując się ku stanowiskom hiszpańskim, brygadier Rafael Maroto na czele 2 000 ludzi starał się wyjść im naprzeciw.

Dnia 12 lutego 1817 r. obie armie spotkały się w pobliżu Chacabuco. Pierwsze dwa ataki sił O’Higginsa zostały odparte przez Hiszpanów. Dopiero nadejście sił głównych San Martina zmieniło sytuację na korzyść powstańców. Kawaleria uderzyła na flanki Hiszpanów a piechota zaatakowała ich centrum. Po gwałtownej walce Hiszpanie zostali otoczeni i wybici. Ich straty wyniosły około 500 zabitych i 600 jeńców. San Martin stracił 12 zabitych i 120 rannych.

Bibliografia

Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata. Warszawa: „Almapress”, 2004. ISBN 83-7020-317-5.