Bitwa nad Speyerbach
Bitwa nad rzeką Speyerbach – starcie zbrojne 15 listopada 1703 w Palatynacie Reńskim podczas hiszpańskiej wojny sukcesyjnej, w którym armia francuska pokonała hesko-palatynackie wojska sprzymierzonych i zajęła twierdzę Landau.
| Wojna o sukcesję hiszpańską | |||
 Potok Speyerbach | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
rejon rzeczki Speyerbach na zachód od Spiry | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Francuzów | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Nadrenii-Palatynatu  | |||
Położenie na mapie Niemiec  | |||
| 49°19′N 8°26′E/49,316700 8,433300 | |||
Od 17 października 1703 wojska francuskie pod wodzą marszałka Tallarda oblegały twierdzę Landau, której sprzymierzeni wysłali 28 października z odsieczą hesko-palatynacką armię posiłkową pod dowództwem Jana Ernsta von Nassau-Weilburg i Fryderyka Heskiego. 13 listopada dotarła ona do Spiry, rozbijając obóz na południe od miasta, a następnego dnia wyruszając w kierunku Landau. W tej sytuacji Tallard zdecydował się na atak uprzedzający, wzmacniając swe siły oddziałami markiza Armanda de Pracontal.
15 listopada ok. 7:00 Francuzi skoncentrowali swe siły w Essingen, a następnie skierowali się ku rzeczce Speyerbach, docierając tam po 5 godzinach marszu, gdy oddziały aliantów gen. Vehlena nie zdążyły obsadzić wszystkich stanowisk. Tallard skierował część wojsk na lewe skrzydło przeciwnika, uderzając w luki powstałe w jego obronie. Równocześnie jednak kawaleria aliantów dowodzona przez Jana Ernsta von Nassau-Weilburg, rozbiła francuską jazdę francuską markiza de Pracontal (który poniósł śmierć w trakcie walki), a następnie podjęła pościg za uciekającymi.
Ok. 14:00 Tallard rzucił do natarcia całość swych sił. Choć w centrum udało się sprzymierzonym utrzymać linię obrony, na prawym skrzydle Francuzi odnieśli sukces zmuszając kawalerię Vehlena do ucieczki. Jednocześnie piechota francuska uderzyła na palatynacką kawalerię będącą w pościgu za jazdą francuską, również zmuszając ją do odwrotu. Następnie Francuzi uderzyli całym impetem na centrum wroga, całkowicie je rozbijając. Resztki wojsk alianckich ok. 17:00 wycofały się na północ od Speyerbach. Tego samego dnia skapitulowała twierdza Landau.
Francuzi stracili w bitwie ok. 4 tysięcy zabitych i rannych, straty sprzymierzonych wyniosły ok. 5 tysięcy ludzi; dodatkowo do niewoli dostało się 2 tys. żołnierzy, w tym 149 oficerów. Wśród poległych znaleźli się książę Filip von Hessen-Homburg oraz syn głównodowodzącego armii alianckiej Ludwik von Nassau-Weilburg. W zdobytym obozie w ręce Francuzów wpadły 23 działa, 50 sztandarów, amunicja oraz wyposażenie.
Bibliografia
edytuj- Albert Kennel: Die Schlacht bei Speier am 15. November 1703. Jäger Verlag, 1895