Bijinga
Bijinga (jap. 美人画 bijin-ga) – ogólne określenie portretów pięknych kobiet w japońskiej sztuce, zwłaszcza powstałych w drzeworytniczej technice ukiyo-e (jap. 浮世絵). Termin stosowany jest również obecnie, pod warunkiem, że odnosi się do raczej klasycznego przedstawienia kobiety, zwykle ubranej w kimono.
 Utamaro Kitagawa, Malowanie ust (1794) | |||||
| Nazwa japońska | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
Niemal wszyscy artyści ukiyo-e tworzyli bijin-ga (bijin – piękna dziewczyna, kobieta, piękność[1]); ga – obraz, rysunek, szkic[2]), stanowiące jeden z głównych tematów w tym stylu, ale nieliczni, jak m.in.: Utamaro Kitagawa (ok. 1753–1806), Harunobu Suzuki (ok. 1725–1770), Chikanobu Toyohara (1838–1912), Eisen Keisai (1790–1848) i Kiyonaga Torii (1752–1815), są postrzegani jako mistrzowie tej formy.
Chikanobu Toyohara, Prawdziwa piękność
From_Bijin-ga_(Pictures_of_Beautiful_Women),_published_by_Tsutaya_Juzaburo_-_Google_Art_Project.jpg)
Utamaro Kitagawa, Trzy piękności swoich czasów
Eisen Keisai, Piękność
Przypisy
edytuj- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Ltd., 1991, s. 89. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Japanese-English Character Dictionary. Tokyo: 1991, s. 382. ISBN 4-8053-0574-6.
Literatura dodatkowa
edytuj- Amy Reigle Newland, Shinji Hamanaka: The Female Image: 20th Century Prints of Japanese Beauties. Hotei Publishing, 2000. ISBN 90-74822-20-7.