Biblia Marii Michała Kowalskiego
Biblia w tłumaczeniu abp Jana Marii Michała Kowalskiego – tłumaczenie Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu na język polski, dokonane z Wulgaty przez arcybiskupa Jana Marię Michała Kowalskiego.
.jpg) Pierwsze wydanie Nowego Testamentu (1921) | |
| Pełna nazwa |
Księgi Starego i Nowego Testamentu w tłum. abp J. M. Michała Kowalskiego |
|---|---|
| Skrót(y) |
MK |
| Kanon | |
| Język | |
| Opublikowanie Nowego Testamentu | |
| Opublikowanie Starego Testamentu | |
| Księgi deuterokanoniczne |
Tobiasza, Judyty, |
| Źródła przekładu | |
| Wydawca | |
| Przynależność religijna | |
Historia
edytujPo wprowadzeniu w tworzącym się Kościele Katolickim Mariawitów[a] języka narodowego do liturgii w 1907, konieczne było przygotowanie polskiego przekładu tekstów mszalnych, w tym lekcji oraz perykop ewangelicznych. Próby krytycznego przekładu były publikowane na łamach czasopisma Maryawita od jego pierwszego numeru, czyli już od 1907. Pierwsze całościowe wydanie Nowego Testamentu ukazało się w 1921[1]. Przekładu dokonali abp Maria Michał Kowalski, bp Roman Maria Jakub Próchniewski, bp Leon Maria Andrzej Gołębiowski, o. Klemens Maria Filip Feldman i o. Wacław Maria Bartłomiej Przysiecki. Ich praca translatorska opierała się głównie na tekście łacińskiej Wulgaty, jednakże z uwzględnieniem greckiego oryginału. Wspomagano się również polskim przekładem Biblii Leopolity wydanym w 1577 w Krakowie czcionkami drukarni Mikołaja Scharffenbergera. Nowy Testament doczekał się w sumie trzech edycji (w latach 1921, 1925, 1928), przy czym w ostatniej tłumaczenie zostało poprawione przez abp. Kowalskiego.
Osobnej edycji doczekała się Apokalipsa św. Jana w przekładzie arcybiskupa, co miało miejsce w 1929. Księga ta została opatrzona szerokimi komentarzami stanowiącymi wraz z nią pracę autorstwa abp. Michała Wykład na Apokalipsę czyli główne podstawy mariawityzmu (Płock 1929, s. 119-180). Pierwsza edycja wykładu ukazała się w Płocku w 1923.
Pismo Święte Starego Testamentu Kościół Starokatolicki Mariawitów wydał na przestrzeni lat 1923–1927 (w formie kolejnych zeszytów składających się na dwa tomy)[2]. W tym przypadku przekład był autorstwa abp. Kowalskiego. Strona tytułowa wskazuje na teksty źródłowe przekładu: Wulgata, uwzględnienie tekstu greckiego i hebrajskiego oraz Biblię polską zwaną Leopolitą. Wiadome jest, że arcybiskup konsultował się z rabinem płockiej gminy żydowskiej podczas prac nad przekładem z języka hebrajskiego[3].
Kanon
edytujMariawici uznają katolicki kanon Pisma Świętego. Jednakże w mariawickim przekładzie Starego Testamentu abp Kowalski zamieścił również Modlitwę Manassesa oraz III i IV Księgę Ezdrasza. We wstępie do tych dwu ostatnich pisze, iż nie zalicza [ich] Kościół Zachodni [...] do liczby Ksiąg Świętych. Kościół zaś Wschodni umieszcza je na końcu Ksiąg Starego Testamentu, dlatego i my je umieszczamy, w tej myśli, że są natchnione[4]. Księgi te są traktowane przez Kościół Starokatolicki Mariawitów jako apokryfy.
Uwagi
edytuj- ↑ Niepodzielony Kościół mariawicki nosił w latach 1907–1921 taką nazwę.
Przypisy
edytuj- ↑ Nowy Testament po polsku czyli Święta Pana naszego Jezusa Chrystusa Ewangelia, wyd. I - Płock; wyd. II - Płock 1925; wyd. III - Płock 1928
- ↑ Pismo Święte Starego Testamentu, t. I-II,Płock 1923–1925
- ↑ Tomasz Dariusz Mames, Mysteria Mysticorum. Szkice z duchowości i historii Mariawitów, Kraków 2009, s. 168
- ↑ Wstęp do Trzeciej i Czwartej Księgi Ezdrasza, [w:] Pismo Święte Starego Testamentu..., dz. cyt., tom II, s. 482.