Biblia Szatana
Biblia Szatana (ang. The Satanic Bible, dosłownie: „Biblia satanistyczna”) – książka stanowiąca wykład filozofii i praktyki satanistycznej, autorstwa Antona Szandora La Veya[1]. Została wydana w 1969 roku nakładem Avon Books.
Autor | |
---|---|
Tematyka |
satanizm |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język | |
Data wydania | |
Wydawca | |
Pierwsze wydanie polskie | |
Data wydania polskiego | |
Wydawca |
Wydawnictwo Książki Niezwykłej „Mania”, Wrocław |
Przekład |
M.S. |
Sekcje
edytujKsiążka ta jest przewodnikiem ludzkiej natury i interpretacją ludzkiego ego, ujętego przez pryzmat ogólnego, psychologicznego profilu ludzkości i wpływu wiary na jego wykreowanie.
Biblia Szatana składa się z czterech ksiąg.
- Piekielna diatryba, nazywana inaczej Księgą Szatana, opisuje w formie poematu to, co przedstawia sobą satanizm i jego nauki.
- Księga Lucyfera, zawiera dwanaście esejów, których tematyka rozpoczyna się od Boga, a kończy na życiu pozagrobowym. Znajduje się tam też wykład dotyczący podstaw satanizmu oraz esej o psychicznych wampirach, czyli osobach, które emocjonalnie wykorzystują innych.
- Księga Beliala, zawiera pięć podrozdziałów, których główną tematyką jest magia. Mimo iż cała Biblia Satanistyczna traktuje o magii i okultyzmie, ten rozdział jest najbardziej z nią związany.
- Księga Lewiatana, zawiera dokładne opisy rytuałów, spis imion piekielnych, inwokacje oraz tzw. klucze henochiańskie, służące do odprawiania rytuałów. Do spisania ich użyto języka henochiańskiego, sztucznego języka powstałego w XVI wieku. Jest to zbiór wyrazów o odpowiednim brzmieniu, które mają na celu wywołać w odbiorcy nastrój grozy i tajemnicy.
Przypisy
edytuj- ↑ James R. Lewis: Legitimating New Religions. Rutgers University Press, 2003, s. 105. ISBN 978-0-8135-3534-0.