Białynia

polski herb szlachecki

Białynia (Bialina, Bielina, Bielizna, Bieluzna, Konopka) – polski herb szlachecki, związany z zawołaniem Bielina. Posługiwano się nim głównie w ziemiach: łęczyckiej, krakowskiej, sandomierskiej i sieradzkiej[1].

Białynia
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Bialina, Bielina, Bielizna, Bieluzna, Konopka

Pierwsza wzmianka

1388 (zapis)

Opis herbu

edytuj

W polu błękitnym podkowa srebrna na opak, w środku niej krzyż kawalerski złoty, nad krzyżem zaś strzała srebrna.

W klejnocie pięć piór strusich.

W wersji pierwotnej, średniowiecznej, zamiast krzyża i strzały na podkowie była zaćwieczona rogacina srebrna, przekrzyżowana[1].

Tadeusz Gajl za Polską Encyklopedią Szlachecką podaje jeszcze inną wersję herbu: zamiast krzyża i strzały strzała bez opierzenia, rozdarta u dołu, srebrna.

Herbowni

edytuj

Lista nazwisk z Herbarza polskiego Tadeusza Gajla :[2]

Bernatowicz, Białecki, Białobłocki, Białobocki, Białynia, Białynicki, Biluński, Biłuński, Birula, Biwil, Bordziłowski, Borzdziłowski, Bostowski, Brzostowski.

Ceprzyński, Chołodecki, Chomichowski, Ciekawy, Czubik.

Dziećmiarowski, Dziedziel.

Ginejko, Glinka, Glińka, Golimiński, Goliniński.

Harbuz.

Jankowski, Jaszczechowski, Jawłowski, Jawosz, Jawoysz.

Kociubiński, Koczowski, Kodź, Konopka, Kowarski, Kowerski, Kowzan, Kutkiewicz.

Leszczyński.

Łakowicz, Ławrynowicz, Ławrynowski

Maksymowicz , Marcinkiewicz , Męczkowski, Miksiewicz, Moglik.

Niebrzydowski, Niemski, Nowochoński.

Odroclew.

Pasenko, Poszylski.

Rafanowicz, Rymkiewicz, Rzepecki, Rzepnicki, Rzepniewski, Rzepnik.

Sadowski, Studziński, Sulkowski, Sułkowski, Suszko, Szaputa, Szczęsnowicz, Szuszko.

Wieniawski, Wilczek, Witkiewicz, Wojcikiewicz, Wójcik, Wójcikiewicz.

Zabłocki, Zacharski, Zagrocki, Zagrodzki, Zamotyński, Zdanowicz, Zyżniewski.

Żdanowicz, Żyzniewski, Żyźniewski, Żyżniewski.

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Najstarszy zapis z 1388 roku[1].

Znany odmiany

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Oboczne nazwy, zawołanie i występowanie za: Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 91
  2. Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007

Bibliografia

edytuj
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

edytuj