Biały książę

powieść Józefa Ignacego Kraszewskiego

Biały książę. Czasy Ludwika Węgierskiego – trzytomowa powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego wydana po raz pierwszy w 1882 roku, należąca do cyklu Dzieje Polski.

Biały książę
Autor

Józef Ignacy Kraszewski

Typ utworu

powieść historyczna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Warszawa

Język

polski

Data wydania

1882

Wydawca

Spółka Księgarzy Warszawskich

poprzednia
Król chłopów
następna
Semko
Władysław Biały w Dijon, przyjmujący posłów z Polski (mal. Jan Matejko, 1867)

Treść

edytuj

Akcja toczy się po śmierci Kazimierza Wielkiego, w czasach jego następcy – Ludwika Węgierskiego, za którego faktyczną władzę sprawują wielkorządcy (m.in. Elżbieta Łokietkówna). Przeciwko tym rządom tworzy się w Wielkopolsce opozycja, dla której powodem niezadowolenia jest faworyzowanie przez króla Małopolan i powierzanie im nie tylko funkcji publicznych w królestwie, lecz także w dzielnicy poznańskiej. Przeciwnicy postanawiają podjąć próbę detronizacji Ludwika i zastąpienia go jednym z książąt piastowskich.

Tytułowym bohaterem jest były książę gniewkowski Władysław Biały, który po sprzedaży swego księstwa wiedzie spokojny żywot zakonnika w klasztorze benedyktyńskim w Dijon, a którego zbuntowani Wielkopolanie chcą osadzić na tronie zamiast obcego im monarchy. Niestałość, lekkomyślność i warcholski charakter pretendenta sprawiają, że plan ten spełza na niczym.

W powieści, w której brak konwencjonalnego wątku fabularnego, autor sugestywnie ukazał postać możnowładcy z cechami średniowiecznego awanturnictwa. Obok niego, jako stałe dramatis personæ umieścił barwne postacie wiernego sługi Buśka oraz energicznej Frydy Bodczanki. W burzliwe wydarzenia polityczne wpleciono słabiej nakreślony wątek miłosny w postaci stosunku łączącego księcia z Frydą – kobietą ambitną, inspirującą go do konsekwentnego działania i ostatecznie zawiedzioną słabością człowieka, który sprzeniewierzył się swej misji dziejowej.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj