Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (ur. 7 września 1790 w Oroix, zm. 30 stycznia 1870 w Rzymie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup Tarbes, znany ze swojej roli przy objawieniach w Lourdes.

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 września 1790
Oroix

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1870
Rzym

Biskup Tarbes
Okres sprawowania

1845–1870

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 kwietnia 1821

Nominacja biskupia

21 kwietnia 1845

Sakra biskupia

1 czerwca 1845

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 czerwca 1845

Konsekrator

Denys Auguste Affre

Współkonsekratorzy

Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC,
Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP

Biografia

edytuj

29 kwietnia 1821 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Tarbes. Był nauczycielem i przełożonym Niższego Seminarium w Saint-Pé-de-Bigorre. W 1833 został wikariuszem generalnym diecezji Tarbes[1].

31 grudnia 1844 lub 8 stycznia 1845 został wybrany biskupem Tarbes, co zatwierdził 21 kwietnia 1845 papież Grzegorz XVI. 1 czerwca 1845 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa paryskiego Denysa Auguste Affre. Współkonsekratorami byli przełożony generalny sercanów białych abp Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC oraz emerytowany wikariusz apostolski Malakki-Singapuru bp Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP.

Jako biskup przyłożył dużą wagę do odnowienia diecezji, która ucierpiała podczas rewolucji francuskiej. Dokonał jej reorganizacji oraz przywrócił cztery dawne sanktuaria maryjne[1].

Objawienia w Lourdes

edytuj

11 lutego 1858 w Lourdes, położonym na terenie jego diecezji, miały miejsce objawienia maryjne. Mascarou-Laurence jako biskup miejsca powołał komisję mającą potwierdzić lub zaprzeczyć prawdziwości objawień. W jej skład, oprócz teologów, powołał naukowców specjalizujących się w medycynie, fizyce, chemii i geologii. Z polecenia biskupa komisja zajęła się m.in. badaniem składu wody, aby sprawdzić czy jej lecznicze właściwości nie mają pochodzenia naturalnego. Sam biskup do wydarzeń w Lourdes podchodził z nieufnością[2].

Po pozytywnej ocenie wydarzeń przez komisję, 18 stycznia 1862 bp Mascarou-Laurence oficjalnie uznał prawdziwość objawień w Lourdes[2].

Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim I, podczas którego zmarł 30 stycznia 1870[1].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj