Wikipedia

Berrick Barnes

Berrick Barnes (ur. 28 maja 1986 w Brisbane) – australijski rugbysta, uniwersalny zawodnik formacji ataku, reprezentant kraju, zdobywca brązowego medalu podczas Pucharu Świata w Rugby 2011, trzykrotny triumfator Top League.

Berrick Barnes
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Berrick Steven Barnes

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1986
Brisbane

Rugby union
Pozycja

łącznik ataku, środkowy ataku, obrońca

Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2006–2009 Reds (Super 14) 45 (105)
2006–2009 Wests (klub)
2007 Ballymore Tornadoes (ARC) 2 (5)
2010–2013 Waratahs (Super Rugby) 43 (194)
2010–2013 Sydney Uni (klub)
2013–2019 Panasonic Wild Knights 57 (585)
2020 Ricoh Black Rams 3 (8)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2007  Australia A 4 (0)
2007–2013  Australia 51 (200)
Rugby league
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2004–2005 Brisbane Broncos 9 (4)

W trakcie kariery z powodzeniem występował na pozycjach łącznika ataku, środkowego oraz obrońcy[1][2].

Kariera klubowa

edytuj

Urodzony w rodzinie inżyniera górniczego i fryzjerki od dzieciństwa związany był ze sportem. Uprawiał rugby league w zespołach Kingaroy Red Ants i Toowoomba Clydesdales oraz krykieta. Uzyskał stypendium sportowe w Ipswich Grammar School, gdzie – będąc uważany za wszechstronnie utalentowanego – prócz league i krykieta grał także w rugby union oraz zdobywał medale na pływackich mistrzostwach stanu[3][4].

W roku 2004, będąc jeszcze w szkole, otrzymał kontrakt z Brisbane Broncos, a rok później zagrał dla stanowej reprezentacji U-19 oraz zagrał w dziewięciu spotkaniach National Rugby League[3][5]. Wkrótce jednak zmienił dyscyplinę na rugby union podpisując w czerwcu 2005 roku dwuletnią umowę z Queensland Reds[6][7]. W rozgrywkach Super 14 zadebiutował w pierwszej kolejce sezonu 2006, zakończyła mu go po jedenastu występach wymagająca operacji kontuzja ramienia[8][9][10]. Bliski był zdobycia wyróżnienia dla najlepszego nowicjusza tych rozgrywek, otrzymał je natomiast od Reds i australijskiego stowarzyszenia zawodowych rugbystów (Rugby Union Players Association), sezon ukoronował zaś nowym kontraktem[9][10][11][8]. W kolejnych trzech sezonach wykorzystywany był zarówno jako łącznik ataku, jak i środkowy po pojawieniu się w składzie Quade’a Coopera[12][13][14], dodatkowo w roku 2009 pod nieobecność kontuzjowanego Jamesa Horwilla pełnił rolę kapitana zespołu[15]. W 2007 roku, w jedynym rozegranym sezonie Australian Rugby Championship został przydzielony do zespołu Ballymore Tornadoes, dla którego rozegrał jeden mecz[12]. Słabe wyniki Reds oraz roszady wśród trenerów i działaczy zespołu spowodowały, iż Barnes w lipcu 2009 roku podpisał kontrakt z Waratahs[14][3][16], w którym grał przez cztery następne sezony[17][18][19][20], dwukrotnie goszcząc w fazie play-off rozgrywek[21]. W tym okresie zmagał się z serią kontuzji: kolana[22], nadgarstka[23][24] i najgroźniejszą, migreną futbolisty, której nabawił się po kilku uderzeniach w głowę i która wpłynęła na jego pamięć[25][26][27]. W 2013 roku będący blisko podjęcia decyzji o zakończeniu kariery sportowej postanowił jednak kontynuować ją w Japonii mającej mniej wymagającą ligę i przyjął ofertę Panasonic Wild Knights[28][29]. Podczas australijskiego etapu kariery na poziomie klubowym związany był z Wests w Brisbane[30][31], a w Sydney z Sydney Uni, z którym zwyciężył w Shute Shield w roku 2010[32][33].

Z Panasonic Wild Knights, w którym pomimo pogłosek o powrocie do Australii czy wyjeździe do Europy[34][35], pozostał związany w kolejnych latach[36][37][38][39][40], triumfował w 51.[41] i 53.[42] edycji All-Japan Rugby Football Championship oraz Top League w sezonach 2013/14[43], 2014/15[44] i 2015/16[45][46]. Czterokrotnie był wybierany do najlepszej piętnastki ligi, dodatkowo dwa razy zdobywając tytuł MVP tych rozgrywek[47][48][49][50][51][52]. Po tym, jak sezon 2018/2019 opuścił z powodu poważnej kontuzji kostki odniesionej w towarzyskim przedsezonowym spotkaniu z Western Force[53][54] odszedł z Wild Knights[55] i przeszedł do stołecznego Ricoh Black Rams[56]. Sezon 2020 został przerwany przez pandemię COVID-19, zatem Barnes zagrał jedynie w trzech spotkaniach[57][58], a w kwietniu 2020 roku ogłosił zakończenie zawodowej kariery[59][60]. Grał następnie w lokalnym klubie Trojans z Lennox Head[61][62].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Reprezentował stan w mistrzostwach kraju U-16[63][64].

Pierwsze powołanie do australijskiej reprezentacji w opinii Eddiego Jonesa mógł już otrzymać w drugiej połowie 2006 roku, na przeszkodzie stanęła jednak niedokończona rehabilitacja po kontuzji ramienia[65]. Pierwszy kontakt z seniorskim poziomem reprezentacyjnym miał zatem w roku kolejnym w ramach kadry A[66] i wystąpił z nią w czterech meczach Pucharu Narodów Pacyfiku[67][68]. Dobre występy w tych zawodach dały mu przewagę w walce z Samem Norton-Knightem i Kurtleyem Beale'em o ostatnie miejsce w składzie Wallabies na Puchar Świata w Rugby 2007 i był w tym gronie najmłodszym, a także jedynym zawodnikiem bez zaliczonego występu w narodowej reprezentacji[69][70][71][72]. W barwach Wallabies zadebiutował w meczu z Japonią już po trzech minutach od wejścia na boisko zdobywając przyłożenie, w kolejnych zaś spotkaniach pełnił rolę podstawowego łącznika ataku, gdy kontuzji kolana doznał Stephen Larkham[3][4]. Łącznie w tym turnieju zagrał czterokrotnie, a jego zespół odpadł w ćwierćfinale[73][74].

Przed rozpoczynającymi kolejny sezon reprezentacyjny spotkaniami z Irlandią i Francją o utrzymanie koszulki z numerem 10 walczył z Beale'em oraz Mattem Giteau[75], ostatecznie został jednak przesunięty na pozycję numer 12[76][77]. Z części Pucharu Trzech Narodów i listopadowej wyprawy na północną półkulę wyeliminowały go urazy[78][79], w sezonie wystąpił jednak w dziewięciu testmeczach[80]. W rozegranych w czerwcu 2009 roku testmeczach z Włochami i Francją wykorzystywany był zarówno jako łącznik ataku, jak i środkowy[81][82][83], po czym zagrał w pięciu z sześciu spotkań Pucharu Trzech Narodów. Podczas kończącego sezon reprezentacyjny tournée został wicekapitanem[84], jednak po raz kolejny zostało ono przerwane przez kontuzję[85], która jednak nie wymagała interwencji chirurgicznej[86]. Zagrał zatem w ośmiu testmeczach Wallabies[87], a jego postawa, zarówno na boisku, jak i poza nim, dała mu Medal for excellence przyznawany przez Rugby Union Players Association[88].

Rok 2010 rozpoczął dwoma występami w ramach Australian Barbarians z Anglikami[89][90], przeciwko nim wystąpił także w testmeczu[91]. Znalazł się następnie w każdym z meczowych składów podczas Pucharu Trzech Narodów, jednak nie wyszedł na boisko w dwóch z nich. Podczas kończącej sezon listopadowej wyprawy zagrał jednak we wszystkich meczach, w tym jako kapitan w dwóch towarzyskich spotkaniach z Leicester Tigers i Munster[92][93][94], podnosząc swój bilans kariery do trzydziestu jeden testmeczów[95].

Pierwszą połowę reprezentacyjnego sezonu 2011 opuścił z powodu kilkukrotnych wstrząśnień mózgu, pozostał jednak w orbicie zainteresowania Robbie'ego Deansa[96][97]. Powrócił do gry na reprezentacyjnym poziomie meczem w barwach Australian Barbarians z Kanadą[98], po czym znalazł się w trzydziestce na Puchar Świata w Rugby 2011[99]. W turnieju tym wystąpił w pięciu meczach[100] walnie przyczyniając się do zwycięstwa nad Walią w meczu o trzecie miejsce[101][102].

Wysoką formę jako łącznik ataku – potwierdzoną dwoma wyróżnieniami dla gracza meczu – potwierdził podczas trzymeczowej serii przeciwko Walii w czerwcu 2012 roku[103][104]. Inauguracyjną edycję The Rugby Championship zaczął na pozycji numer 10, po czym objął rolę środkowego, a następnie, po raz pierwszy w reprezentacyjnej karierze, obrońcy[105][2]. Na tej ostatniej grał już do końca sezonu, w którym opuścił jedynie dwa spotkania Wallabies z powodu urazu płuc[106][107][108]. Jako uniwersalny zawodnik formacji ataku otrzymał także powołanie do składu mającego zagrać przeciw British and Irish Lions odbywających w 2013 roku pierwsze od dwunastu lat tournée po Australii[109]. W pierwszym testmeczu został zniesiony z boiska po kolizji z Israelem Folau[110][111] i nie wziął udziału w pozostałych pojedynkach tej serii[112]. Był to zatem jedyny udział Barnesa w spotkaniu Wallabies w tym roku[113], a jego wyjazd z Australii przekreślił szanse na dalsze reprezentacyjne występy[114]. Karierę reprezentacyjną zakończył zatem zdobywszy dwieście punktów w pięćdziesięciu jeden testmeczach[115].

Kariera trenerska

edytuj

Jeszcze w trakcie kariery zawodniczej próbował swych sił w pracy trenerskiej w Panasonic Wild Knights pod nadzorem Robbie'ego Deansa[116]. Prowadził także treningi w klubie Lennox Head Trojans w 2017 roku[117].

Był asystentem trenera Newcastle Knights odpowiedzialnym za kopy punktowe oraz w grze otwartej w sezonie 2023[118]. W tym samym roku w podobnej roli pracował z australijską reprezentacją, gdy jej trenerem był Eddie Jones[119]. Znalazł się również w sztabie szkoleniowym Barbarians na serię meczów na jesieni 2023 roku[120].

Od 2022 roku zaangażowany był w szkolenie japońskiej reprezentacji kobiet[116][121][122].

Varia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Berrick Barnes in line to replace Daniel Halangahu at fly half for NSW's Super Rugby clash with the Sharks. foxsports.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-17)]. (ang.).
  2. ↑ a b Berrick Barnes eyes a big-money move. theaustralian.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Berrick Barnes. newsstore.fairfax.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
  4. ↑ a b Berrick Barnes a big boy now. telegraph.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  5. ↑ Berrick Barnes. rugbyleagueproject.org. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-11)]. (ang.).
  6. ↑ Reds sign promising youngster Berrick Barnes. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  7. ↑ Barnes lifts Reds' blues. abc.net.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)]. (ang.).
  8. ↑ a b QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2006. redsrugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)]. (ang.).
  9. ↑ a b Berrick Barnes. redsrugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  10. ↑ a b Gregan wins Rugby Medal fo Excellence. en.espn.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-29)]. (ang.).
  11. ↑ Rodzilla named as Reds' best in 2006. abc.net.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-12)]. (ang.).
  12. ↑ a b QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2007. redsrugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-04)]. (ang.).
  13. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2008. redsrugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)]. (ang.).
  14. ↑ a b QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2009. redsrugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-04)]. (ang.).
  15. ↑ Berrick Barnes has been named interim captain for Queensland Reds. foxsports.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-17)]. (ang.).
  16. ↑ Barnes signs for Waratahs. skysports.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-17)]. (ang.).
  17. ↑ Waratahs Rugby Annual Report 2010. waratahs.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  18. ↑ Waratahs Rugby Annual Report 2011. waratahs.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  19. ↑ Waratahs Rugby Annual Report 2012. waratahs.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  20. ↑ Waratahs Rugby Annual Report 2013. waratahs.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  21. ↑ Berrick Barnes. waratahs.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  22. ↑ Barnes gives Waratahs an early headache after straining knee. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-15)]. (ang.).
  23. ↑ Berrick Barnes suffers injury blow in Tahs loss. theaustralian.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]. (ang.).
  24. ↑ Thumbs down: Tahs lose Barnes for six weeks. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-04)]. (ang.).
  25. ↑ NSW Waratahs make five changes to starting side to face Bulls, Berrick Barnes returns at inside centre. foxsports.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]. (ang.).
  26. ↑ Waratahs flyhalf Berrick Barnes out for season with footballer's migraine. dailytelegraph.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-29)]. (ang.).
  27. ↑ New South Wales Waratahs star Berrick Barnes tells The Rugby Club about effects of footballer's migraine. foxsports.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-29)]. (ang.).
  28. ↑ Barnes set for Japan at season's end. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-04)]. (ang.).
  29. ↑ Berrick Barnes reveals desire to play in Japan at end of Super Rugby season. dailytelegraph.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-18)]. (ang.).
  30. ↑ Capped Wallabies. westsbulldogsrugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-01)]. (ang.).
  31. ↑ Queensland Representatives. westsbulldogsrugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-01)]. (ang.).
  32. ↑ Barnes stars as Uni takes title number six. waratahs.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  33. ↑ Barnes kicks Uni home. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-05)]. (ang.).
  34. ↑ Berrick Barnes eyes Australian return. theaustralian.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-26)]. (ang.).
  35. ↑ Memorable Week for Yamada. rugbynewsjapan.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-17)]. (ang.).
  36. ↑ 2013-14. top-league.jp. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (jap.).
  37. ↑ 2014-15. top-league.jp. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-23)]. (jap.).
  38. ↑ 2015-16. top-league.jp. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-17)]. (jap.).
  39. ↑ 2016-17. top-league.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-18)]. (jap.).
  40. ↑ 2017-18. top-league.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-14)]. (ang.).
  41. ↑ Panasonic complete league and cup double. jrfu.org. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)]. (ang.).
  42. ↑ Panasonic beat Teikyo University to complete double. jrfu.org. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-31)]. (ang.).
  43. ↑ Panasonic crowned Top League champions. jrfu.org. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-14)]. (ang.).
  44. ↑ Panasonic crowned Top League champions. jrfu.org. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-12)]. (ang.).
  45. ↑ Panasonic win 3rd straight Top League title. jrfu.org. [dostęp 2016-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. (ang.).
  46. ↑ Silverware for Wallabies in Japan. top-league.jp. [dostęp 2016-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-25)]. (ang.).
  47. ↑ Barnes named Top League MVP. jrfu.org. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-15)]. (ang.).
  48. ↑ 2013-2014. top-league.jp. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-12)]. (jap.).
  49. ↑ Japan Rugby Top League 2014-15 Awards. jrfu.org. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-12)]. (ang.).
  50. ↑ 2014-2015. top-league.jp. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-15)]. (jap.).
  51. ↑ 2015-2016. top-league.jp. [dostęp 2016-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. (jap.).
  52. ↑ Japan Rugby Top League 2017-2018 Awards. en.rugby-japan.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-05)]. (ang.).
  53. ↑ 2018-19. top-league.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-11-23)]. (jap.).
  54. ↑ Force take win over wounded Wild Knights. rugby.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-19)]. (ang.).
  55. ↑ パナソニック ワイルドナイツ、2018年度 退団選手・スタッフのお知らせ. top-league.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-23)]. (jap.).
  56. ↑ 2019年度 追加新入団選手のお知らせ. blackrams-tokyo.com. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-06-17)]. (jap.).
  57. ↑ 2019-20. top-league.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-29)]. (jap.).
  58. ↑ Berrick Barnes. blackrams.ricoh. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-26)]. (jap.).
  59. ↑ 2019年度 退団選手からのご挨拶. blackrams-tokyo.com. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-23)]. (jap.).
  60. ↑ "My body is no longer allowing me to do what I used to": Berrick Barnes announces retirement. rugby.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-29)]. (ang.).
  61. ↑ Pioneers denied seventh straight premiership. lismoreapp.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-12-25)]. (ang.).
  62. ↑ Lennox Head Trojans maintain their winning ways. echo.net.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-18)]. (ang.).
  63. ↑ QUEENSLAND RUGBY FOOTBALL SCHOOLS UNION. qrfsu.rugbynet.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  64. ↑ 2012 NATIONAL UNDER 16 RUGBY CHAMPIONSHIP AT RIVERVIEW. rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-09)]. (ang.).
  65. ↑ Barnes set to miss tour. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  66. ↑ Young guns get chance to fire in „A” team. theaustralian.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  67. ↑ Berrick Barnes. irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  68. ↑ Barnes handed chance to shine. en.espn.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]. (ang.).
  69. ↑ Sunnybank routs Coast in RU final. brisbanetimes.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-03)]. (ang.).
  70. ↑ Barnes, Holmes win callups. redsrugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  71. ↑ Wallabies Squad for the 2007 Rugby World Cup Announced. aru.rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  72. ↑ New face in Australia’s World Cup squad. rwc2007.irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  73. ↑ Berrick Barnes. rwc2007.irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  74. ↑ Australian Rugby Union 2007 Annual Report. my.rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-13)]. (ang.).
  75. ↑ Barnes wants to be perfect 10. dailytelegraph.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  76. ↑ Berrick Barnes happy to play at 10 or 12 for Wallabies. rugbyweek.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)]. (ang.).
  77. ↑ Barnes happy to take the inside lane. planetrugby.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
  78. ↑ Battered Barnes wants Cup revenge. brisbanetimes.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  79. ↑ Wallabies tour over for Tahu and Barnes. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  80. ↑ Australian Rugby Union 2008 Annual Report. myrugby.rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)]. (ang.).
  81. ↑ Wallabies hold off the Italians. planetrugby.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
  82. ↑ Giteau stars as Aussies beat France. taipeitimes.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
  83. ↑ Giteau kicks life out of France. planetrugby.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-12)]. (ang.).
  84. ↑ Elsom becomes 76th player to captain the Wallabies. radioaustralia.net.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
  85. ↑ Barnes out of grand slam tour. abc.net.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  86. ↑ Wallabies vice-captain Berrick Barnes avoids surgery, eyes Super 14 return. foxsports.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]. (ang.).
  87. ↑ Australian Rugby Union 2009 Annual Report. myrugby.rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)]. (ang.).
  88. ↑ Barnes wins players' association award. abc.net.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-29)]. (ang.).
  89. ↑ England narrowly escape defeat against Australian Barbarians. theguardian.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-15)]. (ang.).
  90. ↑ Much-needed win for England. skysports.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-15)]. (ang.).
  91. ↑ Australia 27-17 England. rte.ie. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-05)]. (ang.).
  92. ↑ Wallabies Player Profile – Berrick Barnes. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  93. ↑ Berrick Barnes leads Australia's second-string to win at Leicester. theguardian.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-01)]. (ang.).
  94. ↑ Munster debacle under scrutiny. abc.net.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  95. ↑ Australian Rugby Union 2010 Annual Report. rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
  96. ↑ Robinson postpones surgery to keep Test hopes alive. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-22)]. (ang.).
  97. ↑ Berrick Barnes' World Cup dreams fading. stuff.co.nz. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-12)]. (ang.).
  98. ↑ Barnes relishing return to front line. en.espn.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-12)]. (ang.).
  99. ↑ Wallabies 30 Man Squad Announced. rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-25)]. (ang.).
  100. ↑ Berrick Barnes. rwc2011.irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2016-04-17]. (ang.).
  101. ↑ Brilliant Barnes guides battered Wallabies to victory. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-24)]. (ang.).
  102. ↑ Australian Rugby Union 2011 Annual Report. rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)]. (ang.).
  103. ↑ Wales halfbacks completely outplayed by Australia pair. walesonline.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
  104. ↑ Barnes beats off Cooper challenge. rugby365.com. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-16)]. (ang.).
  105. ↑ Beale suffers new harsh Wallabies cut. wwos.ninemsn.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)]. (ang.).
  106. ↑ Wallabies welcome back trio. en.espn.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  107. ↑ Fox Sports rugby commentator Greg Clark reviews the Wallabies' 2012 season and looks ahead to 2013. foxsports.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  108. ↑ Australian Rugby Union 2012 Annual Report. rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)]. (ang.).
  109. ↑ Qantas Wallabies squad confirmed for DHL Australia 2013 Lions tour. aru.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  110. ↑ Australia 21 - 23 Lions: Kurtley Beale's slip-up proves costly for Wallabies as Lions hang on for thrilling win. standard.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  111. ↑ Lions claim epic first Test win. en.espn.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  112. ↑ Berrick Barnes still dreaming of Wallabies. en.espn.co.uk. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-17)]. (ang.).
  113. ↑ Australian Rugby Union 2013 Annual Report. rugby.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)]. (ang.).
  114. ↑ Ewen McKenzie to shift James O’Connor to outside backs for Wallabies Rugby Championship campaign. 3news.co.nz. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-29)]. (ang.).
  115. ↑ Berrick Stevens Barnes. classicwallabies.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-12-09)]. (ang.).
  116. ↑ a b Berrick Barnes: Life After Rugby and the Status of Australian Rugby Union. sportsboom.com. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-11-22)]. (ang.).
  117. ↑ Lennox rugby scores former Wallaby. dailytelegraph.com.au. [dostęp 2024-12-26]. (ang.).
  118. ↑ Meet the staff: Berrick Barnes. newcastleknights.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-29)]. (ang.).
  119. ↑ Eddie Jones confirms 2023 Wallabies coaching staff. rugby.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-11)]. (ang.).
  120. ↑ Barbarians confirm coaching team for Autumn club matches. barbarianfc.co.uk. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-01)]. (ang.).
  121. ↑ Unbeaten Tour Downunder Bodes Well for Upcoming Rugby World Cup. en.rugby-japan.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-05)]. (ang.).
  122. ↑ Sakura Fifteens to Take on Scotland in Second WXV2 Outing. en.rugby-japan.jp. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-10-10)]. (ang.).
  123. ↑ Och, baby Wallabies, Barnes will long remember June 16. smh.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-21)]. (ang.).
  124. ↑ Waratahs and Wallabies five-eighth Berrick Barnes is revelling in his new role as dad. news.com.au. [dostęp 2016-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  125. ↑ Berrick Barnes ready to jump into unknown at Brisbane Global Tens rugby tournament. couriermail.com.au. [dostęp 2024-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-23)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Berrick_Barnes&oldid=75651557”