Bernardin Gantin

Bernardin Gantin (ur. 8 maja 1922 w Toffo, zm. 13 maja 2008 w Paryżu) – beniński duchowny katolicki, arcybiskup Kotonu, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, do listopada 2002 dziekan kolegium kardynalskiego.

Bernardin Gantin

Kardynał biskup
In Tuo sancto servitio W Twojej świętej służbie
Kraj działania	Benin
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1922 Toffo
Data i miejsce śmierci	13 maja 2008 Paryż
Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	5 czerwca 1993–30 listopada 2002
Arcybiskup Kotonu
Okres sprawowania	5 stycznia 1960–28 czerwca 1971
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 stycznia 1951
Nominacja biskupia	11 grudnia 1956 biskup pomocniczy Kotonu, biskup tytularny Tipasa w Mauretanii
Sakra biskupia	3 lutego 1957
Kreacja kardynalska	27 czerwca 1977 Paweł VI
Kościół tytularny	Sacro Cuore di Cristo Re
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	3 lutego 1957
Konsekrator	Eugène Tisserant
Współkonsekratorzy	Pietro Sigismondi André-Pierre Duirat
Konsekrowani biskupi Lucien Monsi-Agboka 21 lipca 1963 Léon-Toussaint-Jean-Clément Chambon 1 maja 1964 Christophe Adimou 25 lipca 1968 Robert Sastre 6 sierpnia 1972 Sergio Adolfo Govi 26 października 1975 Nestor Assogba 25 lipca 1976 Isidore de Souza 8 grudnia 1981 Felice Cece 20 października 1984 Romeo Panciroli 16 grudnia 1984 Edward Egan 22 maja 1985 Antonio Santucci 22 czerwca 1985 Giuseppe Di Falco 14 lipca 1985 Joseph-Marie Sardou 30 września 1985 Francesco Zerrillo 25 stycznia 1986 Mario Cecchini 16 marca 1986 Vincenzo D’Addario 5 czerwca 1986 Joseph Lafontant 25 stycznia 1987 Louis Kébreau 25 stycznia 1987 Rocco Talucci 25 marca 1988 Andrea Mugione 28 kwietnia 1988 Antonio Forte 10 września 1988 Simon Ntamwana 5 lutego 1989 Pietro Bottaccioli 16 maja 1989 Alfredo Magarotto 24 marca 1990 Angelo Comastri 12 września 1990 Pier Luigi Mazzoni 18 maja 1991 Angelo Scola 21 września 1991 Vittorio Tomassetti 28 czerwca 1992 Paul Vollmar 31 maja 1993 Peter Henrici 31 maja 1993 Silvio Padoin 26 czerwca 1993 Marcel Agboton 25 marca 1995 Antoine Ganyé 20 sierpnia 1995 Paul Kouassivi Vieira 1 października 1995 Paul Jean-Marie Dossavi 28 kwietnia 1996 Pascal N’Koué 21 września 1997 Fidèle Agbatchi 10 czerwca 2000 Martin Adjou Moumouni 10 czerwca 2000 Clet Feliho 10 czerwca 2000 Victor Agbanou 4 listopada 2000 Eugène Cyrille Houndékon 3 lutego 2008
Współkonsekrowani biskupi Guy-Marie-Joseph Riobé 28 października 1961 Hyacinthe Thiandoum 20 maja 1962 Luc Auguste Sangaré 26 maja 1962 Raymond-Marie Tchidimbo 31 maja 1962 Robert-Casimir Tonyui Messan Dosseh-Anyron 10 czerwca 1962 Bernard Agré 3 października 1968 Vincent Mensah 19 grudnia 1970 Jean Pierre Marie Orchampt 18 września 1971 Thomas Nkuissi 15 kwietnia 1973 Enrico Bartolucci Panaroni 29 czerwca 1973 Filippo Franceschi 29 czerwca 1973 Mario Pio Gaspari 29 czerwca 1973 Jean Jérôme Hamer 29 czerwca 1973 Francis Lodonu 29 czerwca 1973 José Maria Maimone 29 czerwca 1973 Antonio Mazza 29 czerwca 1973 François-Marie Morvan 29 czerwca 1973 Appasinghe Paul Perera 29 czerwca 1973 Tadeusz Zawistowski 29 czerwca 1973 Maurice-Adolphe Gaidon 30 września 1973 Giovanni De Andrea 11 maja 1975 Luigi Conti 5 października 1975 Oriano Quilici 7 grudnia 1975 Edmund Joseph Fitzgibbon 6 stycznia 1976 Andrea Cordero Lanza di Montezemolo 4 czerwca 1977 Giovanni Battista Morandini 8 października 1983 Pier Luigi Celata 6 stycznia 1986 Franjo Komarica 6 stycznia 1986 Walmir Alberto Valle 6 stycznia 1986 Norbert Wendelin Mtega 6 stycznia 1986 John Manat Chuabsamai 6 stycznia 1986 Donald Wuerl 6 stycznia 1986 Felipe González González 6 stycznia 1986

Życiorys

Studiował w seminarium w Ouidah, święcenia kapłańskie przyjął 14 stycznia 1951 w Kotonu; uzupełniał studia w Papieskim Miejskim Athenaeum w Rzymie (1953-1956). Pracował jako duszpasterz w rodzinnej archidiecezji Kotonu, wykładał w seminarium w Ouidah; po studiach uzupełniających został 11 grudnia 1956 mianowany biskupem pomocniczym Kotonu, ze stolicą tytularną Tipasa di Mauretania; sakry udzielił mu w Watykanie 3 lutego 1957 kardynał Eugène Tisserant, ówczesny dziekan Kolegium Kardynalskiego. W chwili nominacji Gantin był jednym z najmłodszych biskupów na świecie. W styczniu 1960 został promowany na arcybiskupa Kotonu; zastąpił francuskiego zwierzchnika archidiecezji Louisa Parisota i został pierwszym arcybiskupem pochodzącym z Beninu (wówczas pod nazwą Dahomej). Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. wiosną 1994 w sesji specjalnej poświęconej Kościołowi afrykańskiemu.

W marcu 1971 przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej. Został zastępcą sekretarza Kongregacji Ewangelizowania Ludów i w czerwcu 1971 złożył rezygnację z rządów w archidiecezji Kotonu; w lutym 1973 awansował na stanowisko sekretarza. W grudniu 1975 został mianowany wiceprezydentem Papieskiej Komisji Iustitia et Pax, rok później – proprezydentem tej instytucji. Pełnoprawnym prezydentem został po nominacji kardynalskiej (czerwiec 1977).

27 czerwca 1977 Papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej na swoim ostatnim konsystorzu, nadając diakonię Sacro Cuore di Cristo Re. We wrześniu 1978 kardynał Gantin objął funkcję przewodniczącego Papieskiej Rady Cor Unum. Wziął udział w obu konklawe 1978. Zachował stanowiska w administracji Jana Pawła II, a w kwietniu 1984 przeszedł na stanowisko prefekta Kongregacji ds. Biskupów i prezydenta Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej. Jednocześnie został promowany do rangi kardynała prezbitera (zachował diakonię Sacro Cuore di Cristo Re, podniesioną do rangi tytułu prezbiterskiego pro illa vice). We wrześniu 1986 otrzymał kolejny awans kardynalski – został kardynałem biskupem, ze stolicą podmiejską Palestrina. Od czerwca 1993 pełnił funkcję kardynała biskupa Ostii oraz przypisaną do stolicy biskupiej Ostia godność dziekana Kolegium Kardynalskiego.

Wielokrotnie reprezentował papieża Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze specjalnego wysłannika lub legata. Był m.in. legatem na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Lourdes (Francja) w lipcu 1981 oraz przedstawicielem papieża na pogrzebach biskupa Oranu (Algieria) Pierre’a Claveriego (zabitego w zamachu bombowym w sierpniu 1996) i króla Maroka Hasana II (lipiec 1999). Brał udział w sesjach plenarnych Kolegium Kardynalskiego w Watykanie oraz IV konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, październik 1992).

W czerwcu 1998 zrezygnował z pełnienia funkcji prefekta Kongregacji ds. Biskupów i prezydenta Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego (75 lat). W maju 2002 ukończył 80 lat, utracił tym samym prawo udziału w kolejnych konklawe; w listopadzie 2002 zrezygnował z tytułu kardynała biskupa Ostii i dziekana Kolegium Kardynalskiego (został zastąpiony przez kardynała Ratzingera). W grudniu 2002 powrócił do Beninu, zachowując tytuł kardynała biskupa Palestriny.

Odznaczenia

W 1996 roku został odznaczony Orderem Lwa Białego II klasy.

Bibliografia

• Cardinal Bernardin Gantin. vatican.va. [dostęp 2011-11-20]. (ang.).
• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-19)].
• Sylwetka kardynała w słowniku biograficznym Davida Cheneya