Benperydol

związek chemiczny

Benperydol, benperidolorganiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został opracowany przez Janssen Pharmaceutica w 1965 roku. Jest jednym z najsilniejszych leków przeciwpsychotycznych na europejskim rynku farmaceutycznym. Z przeglądu systematycznego badań klinicznych Cochrane Collaboration z roku 2005 wynika, że brakuje randomizowanych badań klinicznych mogących jednoznacznie wykazać skuteczność benperydolu w leczeniu schizofrenii; autorzy zwrócili też uwagę, że interesujący profil leku zasługuje na dalsze badania[1].

Benperydol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C22H24FN3O2

Masa molowa

381,44 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

983-42-6
74298-73-0 (chlorowodorek)

PubChem

16363

DrugBank

DB12867

Podobne związki
Podobne związki

haloperydol, trifluperydol

Klasyfikacja medyczna
ATC

N05AD07

Benperydol stosowany jest do tłumienia popędu seksualnego u sprawców przestępstw seksualnych[2].

Mechanizm działania

edytuj

Benperydol ma wysokie powinowactwo do receptorów dopaminergicznych D2 (Ki = 0,02) i D4 (Ki = 0,06)[3]. Badania na zwierzętach sugerowały wysokie powinowactwo do receptorów serotoninergicznych 5-HT2A (Ki = 1,2–3,7)[4].

Preparaty

edytuj

Benperydol dostępny jest w niektórych krajach w postaci preparatów:[5]

  • Anquil (Janssen – Wielka Brytania, Irlandia)
  • Benperidol-neuraxpharm (neuraxpharm – Niemcy)
  • Concilium (Bago – Argentyna)
  • Frenactil (Janssen – Belgia, Luksemburg, Holandia)
  • Glianimon (Bayer – Niemcy)
  • Glianimon (Tropon – Grecja).

Przypisy

edytuj
  1. S. Leucht, B. Hartung. Benperidol for schizophrenia. „Cochrane Database Systematic Reviews”, s. CD003083, 2005. DOI: 10.1002/14651858.CD003083.pub2. PMID: 15846648. 
  2. Robert Alan Prentky, Ann Wolbert Burgess: Forensic Management of Sexual Offenders. Springer, 2000, s. 219. ISBN 0-306-46278-8.
  3. P. Seeman, T. Tallerico. Antipsychotic drugs which elicit little or no parkinsonism bind more loosely than dopamine to brain D2 receptors, yet occupy high levels of these receptors. „Molecular Psychiatry”. 3 (2), s. 123–134, 1998. PMID: 9577836. 
  4. PDSP Database. [dostęp 2014-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-08)].
  5. Index Nominum 2000: International Drug Directory. Stuttgart: Medpharm Scientific Publishers, 2000, s. 101. ISBN 3-88763-075-0.