Benedyktynki sakramentki
Mniszki Benedyktynki od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu (Benedyktynki Sakramentki, Sakramentki) (łac. Moniales Ordinis S. Benedicti Adorationis Perpetuae Sanctissimi Sacramenti) – żeńskie katolickie klauzurowe zgromadzenie zakonne założone w 1653 przez Mechtyldę od Najświętszego Sakramentu (Katarzynę de Bar) w Paryżu[2].
| Pełna nazwa |
Mniszki Benedyktynki od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu |
|---|---|
| Nazwa łacińska |
Moniales Ordinis S. Benedicti Adorationis Perpetuae Sanctissimi Sacramenti |
| Skrót zakonny |
OSBap |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Założyciel |
Mechtylda od Najświętszego Sakramentu (Katarzyna de Bar) |
| Data założenia |
25 marca 1653 |
| Liczba członków |
567 (w Polsce 68) (2008 rok)[1] |
| Strona internetowa | |
Historia zgromadzenia
edytujZgromadzenie powstało we Francji[2]. Jego założycielka Katarzyna de Bar była przełożoną klasztoru anuncjatek, w którym to zakonie nosiła imię Katarzyna od św. Jana Ewangelisty[3]. Z powodu wojen zakonnice musiały opuścić swój klasztor, a trwająca około dwóch i pół roku tułaczka oraz choroby doprowadziły do tego, że Katarzyna de Bar została tylko z 5 zakonnicami[3]. Ostatecznie w maju 1638 roku siostry znalazły schronienie u benedyktynek w Rambervillers[3]. Po pewnym czasie przełożona benedyktynek zaproponowała, by siostry przyłączyły się do ich zgromadzenia, co też uczyniły[2]. U benedyktynek Katarzyna de Bar przyjęła imię Mechtylda. Od dawna żywiła ona szczególną cześć dla Eucharystii[2]. W 1653 roku z pomocą królowej Anny Austriaczki w Paryżu powstał pierwszy klasztor nowego zgromadzenia[2]. Po zatwierdzeniu konstytucji siostry zaczęły składać dodatkowy ślub podtrzymywania kultu i nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu[2].
Do Polski mniszki zostały sprowadzone przez królową Marię Kazimierę jako realizacja ślubu związanego z odsieczą wiedeńską w 1683 roku[3]. Zakonnice wyruszyły z Francji 22 sierpnia 1687 roku, do Warszawy przybyły po dwóch miesiącach podróży[3]. Ponieważ klasztor dla nich nie został jeszcze wybudowany, zamieszkały tymczasowo na Zamku Królewskim, gdzie nieustającą adorację rozpoczęły 1 stycznia 1688 roku[3]. Do nowego klasztoru przeniosły się 27 czerwca 1688 roku[3]. Klasztor warszawski jest jedyną fundacją z czasów założycielki, która istnieje nieprzerwanie na tym samym miejscu[3].
Charyzmat
edytujMniszki żyją według reguły św. Benedykta[2]. Zakon ma charakter kontemplacyjny, a centrum życia stanowi kult Eucharystii[2]. W zależności od klasztoru siostry wypiekają hostie, produkują różance, świece, piszą ikony, przygotowują produkty spożywcze[2].
Siostry żyją w ścisłej klauzurze, tym niemniej mogą przyjąć do swojego grona kilka osób pragnących życia zakonnego z adoracją Najświętszego Sakramentu bez obowiązku zachowania ścisłej klauzury[2].
Strój zakonny
edytujStrój zakonny w Polsce, Włoszech i części klasztorów we Francji składa się z czarnego habitu przepasanego skórzanym paskiem, czarnego szkaplerza, białego czepka okalającego twarz oraz czarnego welonu[2]. Na piersi znajduje się (z wyjątkiem klasztorów w Niemczech) symbol Najświętszego Sakramentu, który może wyglądać różnie w zależności od klasztoru[2]. W innych państwach strój zakonny może wyglądać odmiennie[2].
Zgromadzenie w Polsce i na świecie
edytujKażdy klasztor benedyktynek sakramentek jest autonomiczny[2]. Klasztory Zgromadzenia znajdują się we: Francji, Holandii, Luksemburgu, Meksyku, Polsce, Niemczech, Ugandzie, Włoszech oraz na Haiti[2]. W Polsce klasztory benedyktynek sakramentek zlokalizowane są w: Siedlcach, Warszawie i Wrocławiu.