Benedykt Beniamin Morykoni
Benedykt Beniamin Morykoni (Morykoni Pucini, Moriconi) herbu własnego, (zm. 1812) – członek Rady Narodowej Litewskiej w 1794 roku[1], pisarz wielki litewski w 1777 roku, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1771 roku[2], poseł na sejmy, starosta piński.
.jpg) portret z około 1786 roku | |
 Morykoni | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujCzłonek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego i poseł na sejm 1776 roku z powiatu wiłkomierskiego[3]. Członek Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1777 roku[4]. Poseł na sejm 1780 roku z powiatu wiłkomierskiego[5]. Poseł powiatu wiłkomierskiego na sejm 1784 roku[6].
Był konsyliarzem powiatu wiłkomierskiego w konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w konfederacji targowickiej[7], delegowany w 1792 roku przez konfederację generalną jako komisarz do komisji skarbu Wielkiego Księstwa Litewskiego[8]. Członek sprzysiężenia na Litwie, przygotowującego wybuch powstania kościuszkowskiego. Członek Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej. W 1794 roku był członkiem Deputacji Tajnej[9]. Kierownik Wydziału Żywności Deputacji Centralnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w powstaniu kościuszkowskim w 1794 roku[10].
W 1786 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1777 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.
Przypisy
edytuj- ↑ Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794, w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 544.
- ↑ AGAD, Metryka Koronna, Księgi Sigillat, 32, k. 148 v.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
- ↑ Kolęda warszawska na rok 1777, Warszawa 1777, [b.n.s]
- ↑ Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 4.
- ↑ Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Grodzienskiego Szescioniedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXIV. Dnia 4. Miesiąca Pazdziernika Oprawującego Się. Warszawa 1785, s. 2.
- ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 40 + dod., s. 347.
- ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 137.
- ↑ Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 135
- ↑ Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 139.
Bibliografia
edytuj- Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008
- Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994