Baudolino (wł. Baudolino) – powieść Umberta Eco wydana w 2000 w Mediolanie przez wydawnictwo „Bompiani”; powieść na język polski przełożył Adam Szymanowski (2001).

Baudolino
ilustracja
Autor

Umberto Eco

Typ utworu

powieść łotrzykowska
powieść historyczna
giallo
powieść fantastyczna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Mediolan

Język

włoski

Data wydania

2000

Wydawca

Bompiani

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2001

Wydawca

Noir sur Blanc

Przekład

Adam Szymanowski

Fabuła

edytuj

Głównym bohaterem powieści jest Baudolino, chłopiec o wielkiej wyobraźni i bystrym umyśle. Sprowadza on do rodzicielskiego domu zabłąkanego wśród mgieł rycerza, którym okazuje się cesarz Fryderyk I Barbarossa. Chłopiec zyskuje przez swe opowieści jego sympatię i tak trafia na cesarski dwór, gdzie jest świadkiem (a także sprawcą) wielu wydarzeń, które odmieniły historię Europy.

Akcja zaczyna się w 1204 r., w trakcie IV wyprawy krzyżowej. W czasie gdy krzyżowcy plądrują Konstantynopol, Baudolino ratuje życie Niketasowi Choniatesowi, bizantyjskiemu historykowi, a następnie opowiada mu o swym dzieciństwie, o tym, jak dostał się na dwór cesarza, i tym, jak umierający biskup Otton powierzył mu misję, aby wysłać Fryderyka Barbarossę na wschód do legendarnego królestwa Księdza Jana. Opowiada także o wielu przygodach (mniej lub bardziej związanych z Księdzem Janem i jego królestwem). Jego opowieść kończy się w momencie powrotu do Konstantynopola z wyprawy, której celem było legendarne królestwo. Dopiero wtedy pojął rzeczy, których wcześniej nie rozumiał.

Postacie

edytuj

Postacie fikcyjne:

Postacie legendarne:

  • Ksiądz Jan – według XII-wiecznej legendy władca zaginionego chrześcijańskiego królestwa w Indiach lub Afryce.
  • Gagliaudo – legendarny obrońca Alessandrii, w książce ojciec Baudolina

Postacie historyczne:

Linki zewnętrzne

edytuj