Batalion ON „Bielsko”
Bielski Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Bielsko”), batalion piechoty typ specjalny nr 50[1] – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1937 |
Rozformowanie |
1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
mjr Mieczysław Drabik |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Skład |
W kampanii wrześniowej 1939 baon walczył w składzie 202 pułku piechoty.
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujBatalion sformowany został w 1937 roku, w garnizonie Bielsko, w składzie Śląsko-Cieszyńskiej Półbrygady ON. We wrześniu 1937 roku pododdział wydzielił jedną kompanię, która wcielona została do Chorzowskiego batalionu ON. Od tego czasu w swojej strukturze organizacyjnej posiadał jedynie dwie kompanie. W 1938 roku zorganizowana została trzecia kompania, którą 29 kwietnia przeniesiono z Bielska do Jasienicy. Wiosną 1939 roku pododdział przeformowany został na etat batalionu ON typ III.
Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Bielskiego batalionu ON był 3 pułk strzelców podhalańskich. W sierpniu 1939 batalion został zmobilizowany w ramach mobilizacji alarmowej według etatu batalionu piechoty typ spec. nr 50 przeformowany w I batalion 202 pułku piechoty.[2]
Obsada personalna
edytuj- dowódca batalionu – mjr Mieczysław Drabik
- dowódca 1 kompanii ON „Bielsko” – kpt. adm. (piech.) Józef Jan Jonak(*)[b]
- dowódca 2 kompanii ON „Dziedzice” – kpt. piech. Stanisław Jerzy Freisler(*)[b]
- dowódca 3 kompanii ON „Jasienica” – kpt. piech. Sergiusz Pisarczuk
- Obsada personalna batalionu we wrześniu 1939 roku[2]
- dowódca batalionu – mjr piech. Mieczysław Drabik
- oficer łączności – ppor. rez. Wilhelm Sukniewicz
- dowódca 1 kompanii strzelecka (dawniej ON „Bielsko”) – kpt. Józef Jan Jonak
- szef kompanii – sierż. Bolesław Radosz
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Dziedzice”) – kpt. Stanisław Jerzy Freisler
- szef kompanii – st. sierż. Marcin Szymański
- podoficer broni – sierż. Konrad Gasikowski
- dowódca I plutonu – ppor. rez. Holona
- dowódca II plutonu – ppor. rez. Jan Roman Bazgier
- dowódca III plutonu – ppor. rez. Józef Tomica
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Jasienica”) – kpt. Sergiusz Pisarczuk
- szef kompanii – sierż. Franciszek Kamiński
- dowódca I plutonu – ppor. rez. Migdał
- dowódca II plutonu – ppor. rez. Kalinowski
- dowódca kompanii ckm – ppor. rez. Korneliusz Kloschek
- szef kompanii – sierż. Julian Golakowski
- dowódca I plutonu – ppor. rez. Jan Górka
- dowódca II plutonu – ppor. rez. Władysław Wicherek
- dowódca III plutonu – ppor. Eugeniusz Jagoda
- dowódca plutonu moździerzy – ppor. rez. Stanisław Niemczyk
Uwagi
edytuj- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[4].
- ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 1104-1105.
- ↑ a b Obrona Narodowa 1939 ↓.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 664.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Kazimierz Pindel , Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234 .
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Batalion ON „Bielsko”. Obrona Narodowa II RP 1937-1939. Serwis poświęcony formacjom Obrony Narodowej II RP i Przysposobienia Wojskowego Konnego. [dostęp 2018-08-20].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.