Batalion Milicji Sandomierskiej płk. Ignacego Boskiego
Batalion Milicji Sandomierskiej (stężycki) – polski oddział piechoty wchodzący w skład wojsk powstańczych okresu insurekcji kościuszkowskiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1794 |
| Rozformowanie |
1794 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Ignacy Boski |
| Działania zbrojne | |
| Powstanie kościuszkowskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i walki
edytujBatalion został sformowany w czerwcu 1794 przez płk. Ignacego Boskiego. W lipcu batalion stał w Żelechowie, a po otrzymaniu karabinów pomaszerował nad Wisłę w rejon Tarnówka i Ryczywołu. W sierpniu batalion posiadał 510 ludzi[1]. Rozciągnięty nad Wisłą na przestrzeni ponad 30 km, źle żywiony i nie szkolony borykał się z brakiem dyscypliny i dużą liczbą dezercji.2 listopada na Pradze stacjonowała jedna jego kompania – około 70 żołnierzy. Po przeprawie gen. lejtn. Iwana Fersena na prawy brzeg Wisły, batalion płk. Boskiego, wcielony został do dywizji gen. mjr. Adama Ponińskiego. Po kilku forsownych marszach, ucieczki z szeregów wzmogły się. Po odjęciu chorych i odkomenderowanych do służby pozostawało w szeregach tylko 154 ludzi. Była to jedyna jednostka piechoty w dywizji Ponińskiego, z której dezerterowano[2]. Na uzbrojeniu batalion posiadał 50 karabinów[3].
Żołnierze batalionu
edytujOrganizatorem i dowódcą batalionu był płk Ignacy Boski. Oprócz dowódcy w batalionie służyło 11 oficerów. 17 lipca naczelnik Tadeusz Kościuszko podpisał patenty oficerskie na kapitanów dla: Józefa Skwarkowskiego, Jana Lisieckiego i Michała Wojakowskiego; na poruczników dla: Cypriana Kowalskiego i Wojciecha Wojakowskiego; na chorążego dla Tomasza Zakrzewskiego[4]. W kolejnych dniach patenty otrzymali: na majora –Tomasz Zagórski, na kapitana – Łukasz Sosnowski i Grzegorz Wolski, na chorążego – Maciej Kościński. W jednostce służyli też: por. Ignacy Boboski, por. Feliks Janiszewski, ppor. Franciszek Nieżychowski, ppor. Tomasz Mecheżyński, por. kwatermistrz Kazimierz Piotrowski i chor. Wincenty Krzyżanowski[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 184.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 184–195.
- ↑ Bauer 1981 ↓, s. 278.
- ↑ a b Bauer 1981 ↓, s. 185.
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.