Barwienie hematoksyliną i eozyną
Barwienie hematoksyliną i eozyną, barwienie przeglądowe, zwyczajowo barwienie zwykłe[1] – najpopularniejsza metoda barwienia preparatów histologicznych, rutynowo stosowana w pracowniach histologicznych i histopatologicznych.
 Miąższ płuca pacjenta z rozedmą (barwienie H-E) | |
| Metoda | |
| Zastosowanie |
barwienie przeglądowe |
|---|---|
| Użyte odczynniki | |
| Metoda |
barwienie hematoksyliną i eozyną |
| Zabarwienie wybranych struktur | |
| Jądro komórkowe |
niebiesko-granatowe |
| Cytoplazma |
bladoróżowa |
| Włókna siateczkowe i błony podstawne |
bladoróżowe lub bezbarwne |
| Włókna kolagenowe |
ciemnoróżowe |
| Włókna elastynowe |
bladoróżowe |
| Macierz pozakomórkowa w chrząstce szklistej |
bladoróżowa |
| Śluz |
bladoróżowy |
| Sarkoplazma |
różowoczerwona |
| Włókna nerwowe |
bladoróżowe |
| Włókna glejowe |
bladoróżowe |
| Krwinki czerwone |
ceglastoczerwone |
| Włóknik |
ciemnoróżowy |
| Inne |
bakterie G(+) niebieskie |
Barwienie polega na potraktowaniu preparatu (skrawka odparafinowanego lub mrożonego) hematoksyliną ałunową[a], która wybarwia zasadochłonne struktury na fioletowo, spłukaniu preparatu wodą i wybarwienie eozyną Y (żółtawą) wybarwiającą kwasochłonne struktury na różowo.
Procedura barwienia
edytujProcedura[2] barwienia odparafinowanych lub mrożeniowych skrawków nałożonych na szkiełka podstawowe składa się z następujących etapów:
- kąpiel w kuwecie z hematoksyliną ałunową przez 7–10 minut
- kąpiel w kuwecie z wodą destylowaną
- płukanie bieżącą wodą przez 15 minut
- kąpiel w kuwecie z wodą destylowaną
- kąpiel w kuwecie z 1% eozyną Y z dodatkiem jednej kropli kwasu octowego[b]
- kąpiel w kuwecie z wodą destylowaną.
Fizykochemiczny opis procesu barwienia
edytujGranatowa hematoksylina ałunowa jest substancją zasadową, zaś różowa eozyna Y jest słabym kwasem. Jon hematoksyliny wykazuje ładunek dodatni, zaś jon eozynowy ujemny, w konsekwencji czego cząsteczki te przyłączają się do struktur o przeciwnych ładunkach: hematoksylina do grup fosforanowych DNA jądra komórkowego, zaś eozyna do białek cytoplazmatycznych.
Uwagi
edytuj- ↑ Barwnik ten w rzeczywistości nie jest hematoksyliną, lecz produktem jej odwodornienia – hemateiną – powszechnie błędnie określanym nazwą hematoksyliny.
- ↑ Kwas octowy zapobiega zobojętnieniu barwnika podczas płukania i tym samym utracie jego powinowactwa do struktur zasadowych.
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Hans Christian Burck: Technika histologiczna. Warszawa: PZWL, 1975, s. 139–140.
- Krystyna Bielnik, Dariusz Młoczkowski, Tadeusz Modrzewski, Dorota Snopkowska, Krzysztof W. Zieliński: Przewodnik do ćwiczeń z patomorfologii dla studentów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Łódź.