Bartłomiej Moszoro
Bartłomiej Stanisław Moszoro (Bartolomé Estanislao Moszoro) (ur. 1950 w Rosario) – Polak urodzony w Argentynie w rodzinie inteligenckiej polskich emigrantów. przedsiębiorca, harcerz i działacz społeczny. Konsul honorowy RP w Rosario.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Państwowy w Rosario |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBartłomiej Moszoro pochodzi z rodziny ormiańskiej. Jego matka Ludmiła Dąbrowska (1917–2012) uniknęła aresztowania przez NKWD we Lwowie w 1939[1], uciekła do Krakowa. Krótko później została aresztowana, w listopadzie 1942 trafiła do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Po wojnie wyemigrowała do Londynu, gdzie poznała męża, polskiego emigranta Kazimierza Moszoro (1911–1998). Przed wojną rodzice byli działaczami akademickimi we Lwowie[2]. Osiedlili się w Rosario, gdzie mieli czwórkę dzieci[3]. Bartłomiej Moszoro należał w Rosario do harcerstwa polskiego oraz pełnił różne funkcje w ZHP (Okręg Argentyna)[4].
Jest absolwentem Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Państwowego Rosario. Od 1976 pracował na stanowiskach menedżerskich, najpierw branży produkcji kawy i herbat, a od 1989 do 2013 w przemyśle odczynników chemicznych.
Działalność społeczna
edytujBartłomiej Moszoro brał czynny udział w Związku Polaków w Argentynie i w polskich stowarzyszeniach w Rosario („F. Chopin” i „Dom Polski”). Pisywał do tygodnika „Głos Polski” w Buenos Aires. Od 1 grudnia 1997 konsul honorowy RP z siedzibą w Rosario[5] oraz członek Prezydium Korpusu Konsularnego w Rosario[6].
W ramach działalności w środowisku lokalnym był jednym z inicjatorów i założycieli „Universidad Austral” należąc do „grupy promotorskiej” od 1989 do 1997 r.[7]
Odznaczenia
edytujW 2022 otrzymał od Prezydenta RP Andrzeja Dudy Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne zasługi w rozwijaniu polsko-argentyńskiej współpracy, za działalność na rzecz środowiska polonijnego[8][9]. W 2024 od Instytutu Pamięci Narodowej otrzymał nagrodę „Ambasador Polskiej Historii”[10].
Życie prywatne
edytujBartłomiej Moszoro jest żonaty i ma pięcioro dzieci. Jego bratem jest Stefan Moszoro-Dąbrowski.
Przypisy
edytuj- ↑ Ludmiła Maria Dąbrowski de Moszoro „Wspomnienia 1939–1945”, circulopolones.com.ar [dostęp 2022-12-26].
- ↑ O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Stefan Moszoro wyświęcony na księdza przez Ojca Świętego. „Biuletyn”. Nr 43, s. 38, Czerwiec 1982. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Ludmiła Dąbrowska, krakowianie1939-56.mhk.pl [dostęp 2012-12-10].
- ↑ Fragment z relacji Bartolome Estanislao Moszoro, zbioryspoleczne.pl [dostęp 2022-12-26].
- ↑ Consulado Honorario de POLONIA en Rosario, cancilleria.gob.ar [dostęp 2022-12-27].
- ↑ Información del Consulado, consuladosenrosario.com.ar/ [dostęp 2022-12-27].
- ↑ [https://issuu.com/universidadaustral/docs/revista_austral_2011 Revista Austral 2011, Published on May 30, 2011 , str.29: Grupo Promotor de la Universidad Austral], issuu.com [dostęp 2022-12-27].
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 119
- ↑ Wizyta u Polaków z Argentyny. [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Gala wręczenia nagrody Instytutu Pamięci Narodowej „Ambasador Polskiej Historii”. [dostęp 2024-10-24].