Barbora Strýcová
Barbora Strýcová, w latach 2006–2015 występowała pod nazwiskiem Záhlavová-Strýcová (ur. 28 marca 1986 w Pilźnie) – czeska tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowego Wimbledonu w grze podwójnej w 2019 i 2023 roku, finalista Australian Open 2020 również w deblu, dwukrotna mistrzyni juniorskiego Australian Open w latach 2002 i 2003, w deblu wygrywała trzykrotnie, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej oraz zdobywczyni Pucharu Federacji w 2015 i 2016 roku. Reprezentantka Czech w letnich igrzyskach olimpijskich oraz w rozgrywkach Pucharu Federacji i Pucharu Hopmana. Liderka deblowego rankingu tenisistek od 15 lipca 2019 do 6 października 2019 i od 21 października 2019 do 2 lutego 2020.
_(29235406304).jpg)
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 marca 1986 | |||||||||
| Wzrost |
164 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczna | |||||||||
| Zakończenie kariery |
4 maja 2021 | |||||||||
| Trener | ||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 9 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
16 (16 stycznia 2017) | |||||||||
| Australian Open |
4R (2016–2018) | |||||||||
| Roland Garros |
4R (2018) | |||||||||
| Wimbledon |
SF (2019) | |||||||||
| US Open |
3R (2014, 2015, 2018) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
32 WTA, 10 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
1 (15 lipca 2019) | |||||||||
| Australian Open |
F (2020) | |||||||||
| Roland Garros |
SF (2018) | |||||||||
| Wimbledon |
W (2019, 2023) | |||||||||
| US Open |
SF (2014, 2017) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Kariera tenisowa
edytujRozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. W 1999 roku zakwalifikowała się do juniorskich rozgrywek o Puchar Słowacji i doszła tam aż do ćwierćfinału. W styczniu 2000 roku sprawiła sensację, osiągając półfinał mistrzostw Czech. Do września 2001 kilkakrotnie pokonywana w finałach turniejów z uczestnikami do lat osiemnastu. Pechową passę przełamała w Hongkongu, wygrywając w półfinale z Mariją Szarapową. Na kolejne zwycięstwo czekała kilka miesięcy, ale odniosła je na jednym z najważniejszych pól bitwy – na kortach Melbourne Park. Strýcová zdobyła pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe, eliminując Martę Domachowską, Wierę Duszewinę i ponownie Szarapową. W 2002 roku była w finale US Open, pokonana przez Mariję Kirilenko. Została liderką obydwu klasyfikacji juniorskich. Obroną tytułu Australian Open w 2003 roku zakończyła występy w turniejach ITF do lat osiemnastu. Czeszka stała się także właścicielką trzech tytułów deblowych w Wielkim Szlemie. W Melbourne w 2001 wygrała, partnerując Petrze Cetkovskiej. W 2002 triumfowała na Roland Garros razem z Anną-Leną Grönefeld, a na Wimbledonie z Elke Clijsters.
W 2000 roku okazjonalnie próbowała swoich sił w turnieju kobiecym Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Prestojevie. Po szybkiej porażce ponownie powróciła do tego typu zawodów dwa lata później. W maju 2002 odniosła pierwszą wygraną w Edynburgu, pokonując w finale Sofię Arvidsson. W 2003 w Londynie zadebiutowała w imprezie profesjonalnej, a stało się to na kortach Wimbledonu. Przegrała z Tetianą Perebyjnis. Swoje najlepsze wyniki osiągnęła w olimpijskim sezonie 2004, kiedy to była w ćwierćfinale w Strasburgu, czwartej rundzie Indian Wells i trzeciej w Amelia Island. 22 marca zadebiutowała w gronie stu najlepszych zawodniczek na świecie. W maju 2005 roku w Warszawie wygrała swój pierwszy turniej profesjonalny w grze podwójnej, partnerując Perebyjnis. Osiągnięcie powtórzyła w Rabacie razem z Émilie Loit. Po tym roku forma Strýcovej uległa znacznemu pogorszeniu. Czeszka wypadła z czołowej setki rankingu, a w 2006 tylko raz wystąpiła w profesjonalnej imprezie – w Pradze. W dziewięciu innych startach poległa w kwalifikacjach. W 2007 osiągnęła ćwierćfinał w Bogocie, przegrany z Tathianą Garbin. Powróciła do rywalizacji w cyklu Międzynarodowej Federacji Tenisowej i radziła sobie tam dobrze, zdobywając trzy tytuły.
W styczniu 2008 powróciła w dobrym stylu, dochodząc do finału deblowych zawodów w Auckland. W grze pojedynczej przegrywała w eliminacjach, wciąż osiągając wymierne rezultaty w imprezach kategorii ITF.
W latach 2010–2012 osiągała największe sukcesy w grze podwójnej wygrywając dwanaście turniejów rangi WTA. Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro sięgnęły wspólnie z Lucie Šafářovą po brązowe medale w grze podwójnej. Po igrzyskach rozpoczęła starty z ówczesną liderką rankingu Sanią Mirzą. W trzech wspólnych pierwszych startach wygrały w Cincinnati i Tokio oraz doszły do ćwierćfinału US Open.
W październiku 2012 wykryto w jej organizmie sibutraminę, przez co nałożono na nią karę półrocznej dyskwalifikacji (do 15 kwietnia 2013)[1].
W roku 2018 w grze podwójnej wygrała w Indian Wells, osiągnęła finał w Rzymie, triumfowała w New Haven, doszła do ostatniej rundy w Tokio i Wuhanie oraz zdobyła tytuł w Pekinie. Przez większą część sezonu jej partnerką deblową była Andrea Sestini Hlaváčková. W singlu osiągnęła półfinał w Birmingham i ćwierćfinał w Tokio.
Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej i sześciokrotnie przegrywała w finałach. W grze podwójnej łącznie wygrała w 31 turniejach (dziesięć razy w parze z Ivetą Benešovą, dziewięć razy w parze z Hsieh Su-wei, po dwa razy w parach z Renatą Voráčovą, Sanią Mirzą i Andreą Sestini Hlaváčkovą oraz po razie w parach z Tetianą Perebyjnis, Émilie Loit, Vanią King, Poloną Hercog, Klárą Zakopalovą i Karolíną Plíškovą), a także 19 razy przegrywała w finałach.
4 maja 2021 roku poinformowała o zakończeniu kariery tenisowej[2]. 22 marca 2023 ogłosiła powrót do zawodowego tenisa[3].
Życie prywatne
edytujJej rodzice noszą imiona Ilona i Jindřich. Siostra Ivona jest studentką i mieszka w Stanach Zjednoczonych. W 2006 roku poślubiła niemieckiego tenisistę, Jakuba Herm-Záhlava (ur. 12 maja 1980). Para rozwiodła się w 2015 roku[4]. Strýcová aktywnie uprawia też łyżwiarstwo figurowe.
Historia występów wielkoszlemowych
edytuj- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
edytuj| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 2R | A | 2R | 3R | 4R | 4R | 4R | 1R | 1R | 1R | A | A | 0 / 14 | 17 – 14 | ||
| French Open | A | A | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 4R | 1R | 2R | A | A | A | 0 / 14 | 8 – 14 | ||
| Wimbledon | A | 1R | 1R | 2R | A | 1R | 3R | 1R | 3R | 2R | 1R | 2R | QF | 1R | 3R | 2R | 3R | SF | NH | A | A | 2R | 0 / 17 | 22 – 17 | ||
| US Open | A | A | 1R | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | Q1 | 3R | 3R | 1R | 2R | 3R | 1R | A | A | A | 1R | 0 / 14 | 8 – 14 | ||
| Ranking na koniec roku | 222 | 161 | 56 | 142 | 164 | 156 | 76 | 69 | 67 | 44 | 92 | 92 | 26 | 41 | 20 | 23 | 33 | 33 | 37 | 336 | – | – | 0 / 59 | 55 – 59 | ||
Występy w grze podwójnej
edytuj| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | 2R | 2R | 3R | 2R | A | 2R | SF | 3R | 3R | QF | SF | F | 2R | A | A | 0 / 15 | 29 – 15 | |||
| French Open | A | A | A | 2R | 3R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | QF | 2R | A | SF | 3R | 3R | A | A | A | 0 / 15 | 19 – 15 | |||
| Wimbledon | A | A | A | 3R | 2R | 2R | A | 3R | 3R | 3R | 2R | QF | 2R | 3R | 3R | 3R | 3R | W | NH | A | A | W | 2 / 15 | 35 – 13 | |||
| US Open | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | QF | 2R | 2R | SF | 3R | QF | SF | 3R | 3R | A | A | A | 3R | 0 / 16 | 27 – 15 | |||
| Ranking na koniec roku | – | 339 | 179 | 43 | 54 | 80 | 66 | 35 | 20 | 22 | 20 | 44 | 32 | 28 | 17 | 15 | 5 | 1 | 2 | 26 | – | – | 2 / 61 | 110 – 58 | |||
Występy w grze mieszanej
edytuj| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 2R | A | A | A | 1R | A | A | A | A | 1R | 1R | A | A | 0 / 5 | 3 – 5 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | A | 0 / 2 | 2 – 2 | |||
| Wimbledon | A | A | QF | A | A | A | A | 2R | 1R | 2R | A | A | A | 1R | A | A | A | A | NH | A | A | 1R | 0 / 6 | 4 – 6 | |||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 1R | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | QF | 0 / 3 | 4 – 3 | |||
| 0 / 16 | 13 – 16 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
edytuj| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 8 (2–6)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 18 lipca 2010 | Praga | Ceglana |  Ágnes Szávay
|
2:6, 6:1, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 18 września 2011 | Québec | Twarda (hala) |  Marina Erakovic
|
4:6, 6:1, 6:0 |
| Finalistka | 2. | 9 lipca 2012 | Palermo | Ceglana |  Sara Errani
|
1:6, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 15 czerwca 2014 | Birmingham | Trawiasta |  Ana Ivanović
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 18 października 2014 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Annika Beck
|
2:6, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 20 lutego 2016 | Dubaj | Twarda | Sara Errani
|
0:6, 2:6 |
| Finalistka | 6. | 19 czerwca 2016 | Birmingham | Trawiasta |  Madison Keys
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) |  Magdaléna Rybáriková
|
6:4, 6:1 |
Gra podwójna 51 (32–19)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 20 lutego 2005 | Bogota | Ceglana | Ľubomíra Kurhajcová
|
 Emmanuelle Gagliardi Tina Pisnik
|
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 1 maja 2005 | Warszawa | Ceglana |  Tetiana Perebyjnis
|
 Klaudia Jans Alicja Rosolska
|
6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 maja 2005 | Rabat | Ceglana |  Émilie Loit
|
 Lourdes Domínguez Lino Nuria Llagostera Vives
|
3:6, 7:6(5), 7:5 |
| Finalistka | 2. | 15 maja 2005 | Praga | Ceglana |  Jelena Kostanić
|
 Nicole Pratt Émilie Loit
|
7:6(6), 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 2 stycznia 2006 | Auckland | Twarda | Émilie Loit
|
 Jelena Lichowcewa Wiera Zwonariowa
|
3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 5 stycznia 2008 | Auckland | Twarda | Martina Müller
|
Lilia Osterloh Marija Korytcewa
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 3 sierpnia 2008 | Sztokholm | Twarda |  Iveta Benešová
|
Petra Cetkovská Lucie Šafářová
|
7:5, 6:4 |
| Finalistka | 5. | 2 marca 2009 | Monterrey | Twarda | Iveta Benešová
|
Nathalie Dechy Mara Santangelo
|
3:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 13 lipca 2009 | Praga | Ceglana | Iveta Benešová
|
Alona Bondarenko Kateryna Bondarenko
|
1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 21 września 2009 | Québec | Twarda (hala) | Vania King
|
 Sofia Arvidsson Séverine Brémond
|
6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 25 października 2009 | Luksemburg | Twarda (hala) | Iveta Benešová
|
Vladimíra Uhlířová Renata Voráčová
|
1:6, 6:0, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 6. | 14 lutego 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Iveta Benešová
|
 Cara Black Liezel Huber
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 7. | 27 lutego 2010 | Acapulco | Ceglana | Polona Hercog
|
Sara Errani Roberta Vinci
|
2:6, 6:1, 10–2 |
| Zwyciężczyni | 8. | 7 marca 2010 | Monterrey | Twarda | Iveta Benešová
|
Anna-Lena Grönefeld Vania King
|
3:6, 6:4, 10–8 |
| Finalistka | 7. | 10 lipca 2010 | Båstad | Ceglana | Renata Voráčová
|
 Gisela Dulko Flavia Pennetta
|
6:7(0), 0:6 |
| Finalistka | 8. | 19 września 2010 | Québec | Twarda (hala) | Bethanie Mattek-Sands
|
Sofia Arvidsson Johanna Larsson
|
1:6, 6:2, 6–10 |
| Zwyciężczyni | 9. | 2 października 2010 | Tokio | Twarda | Iveta Benešová
|
 Szachar Pe’er Peng Shuai
|
6:4, 4:6, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 10. | 17 października 2010 | Linz | Twarda (hala) | Renata Voráčová
|
Květa Peschke Katarina Srebotnik
|
7:5, 7:6(6) |
| Finalistka | 9. | 24 października 2010 | Luksemburg | Twarda (hala) | Iveta Benešová
|
Timea Bacsinszky Tathiana Garbin
|
4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 11. | 14 stycznia 2011 | Sydney | Twarda | Iveta Benešová
|
Květa Peschke Katarina Srebotnik
|
4:6, 6:4, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 12. | 6 marca 2011 | Monterrey | Twarda | Iveta Benešová
|
Anna-Lena Grönefeld Vania King
|
6:7(8), 6:2, 10–6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 1 maja 2011 | Barcelona | Ceglana | Iveta Benešová
|
 Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová
|
5:7, 6:4, 11–9 |
| Zwyciężczyni | 14. | 18 czerwca 2011 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta | Klára Zakopalová
|
Dominika Cibulková Flavia Pennetta
|
1:6, 6:4, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 15. | 25 października 2011 | Luksemburg | Twarda (hala) | Iveta Benešová
|
Lucie Hradecká Jekatierina Makarowa
|
7:5, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 16. | 29 kwietnia 2012 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Iveta Benešová
|
Julia Görges Anna-Lena Grönefeld
|
6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 17. | 14 lipca 2012 | Palermo | Ceglana | Renata Voráčová
|
Darija Jurak Katalin Marosi
|
7:6(5), 6:4 |
| Finalistka | 10. | 14 października 2012 | Linz | Twarda (hala) | Julia Görges
|
Anna-Lena Grönefeld Květa Peschke
|
3:6, 4:6 |
| Finalistka | 11. | 9 stycznia 2016 | Auckland | Twarda |  Danka Kovinić
|
 Elise Mertens An-Sophie Mestach
|
6:2, 3:6, 5–10 |
| Zwyciężczyni | 18. | 19 czerwca 2016 | Birmingham | Trawiasta | Karolína Plíšková
|
Vania King Ałła Kudriawcewa
|
6:3, 7:6(1) |
| Zwyciężczyni | 19. | 21 sierpnia 2016 | Cincinnati | Twarda |  Sania Mirza
|
Martina Hingis Coco Vandeweghe
|
7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 20. | 24 września 2016 | Tokio | Twarda | Sania Mirza
|
Liang Chen Yang Zhaoxuan
|
6:1, 6:1 |
| Finalistka | 12. | 1 października 2016 | Wuhan | Twarda | Sania Mirza
|
Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová
|
1:6, 4:6 |
| Finalistka | 13. | 13 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Sania Mirza
|
Tímea Babos Anastasija Pawluczenkowa
|
4:6, 4:6 |
| Finalistka | 14. | 2 kwietnia 2017 | Miami | Twarda | Sania Mirza
|
 Gabriela Dabrowski Xu Yifan
|
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 21. | 17 marca 2018 | Indian Wells | Twarda |  Hsieh Su-wei
|
Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina
|
6:4, 6:4 |
| Finalistka | 15. | 20 maja 2018 | Rzym | Ceglana | Andrea Sestini Hlaváčková
|
Ashleigh Barty Demi Schuurs
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 22. | 25 sierpnia 2018 | New Haven | Twarda | Andrea Sestini Hlaváčková
|
Hsieh Su-wei Laura Siegemund
|
6:4, 6:7(7), 10–4 |
| Finalistka | 16. | 22 września 2018 | Tokio | Twarda (hala) | Andrea Sestini Hlaváčková
|
 Miyu Katō Makoto Ninomiya
|
4:6, 4:6 |
| Finalistka | 17. | 29 września 2018 | Wuhan | Twarda | Andrea Sestini Hlaváčková
|
Elise Mertens Demi Schuurs
|
3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 23. | 7 października 2018 | Pekin | Twarda | Andrea Sestini Hlaváčková
|
Gabriela Dabrowski Xu Yifan
|
4:6, 6:4, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 24. | 23 lutego 2019 | Dubaj | Twarda | Hsieh Su-wei
|
Lucie Hradecká Jekatierina Makarowa
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 25. | 11 maja 2019 | Madryt | Ceglana | Hsieh Su-wei
|
Gabriela Dabrowski Xu Yifan
|
6:3, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 26. | 23 czerwca 2019 | Birmingham | Trawiasta | Hsieh Su-wei
|
Anna-Lena Grönefeld Demi Schuurs
|
6:4, 6:7(4), 10–8 |
| Zwyciężczyni | 27. | 14 lipca 2019 | Wimbledon | Trawiasta | Hsieh Su-wei
|
Gabriela Dabrowski Xu Yifan
|
6:2, 6:4 |
| Finalistka | 18. | 3 listopada 2019 | Shenzhen | Twarda (hala) | Hsieh Su-wei
|
Tímea Babos Kristina Mladenovic
|
1:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 28. | 12 stycznia 2020 | Brisbane | Twarda | Hsieh Su-wei
|
Ashleigh Barty Kiki Bertens
|
3:6, 7:6(7), 10–8 |
| Finalistka | 19. | 31 stycznia 2020 | Australian Open | Twarda | Hsieh Su-wei
|
Tímea Babos Kristina Mladenovic
|
2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 29. | 22 lutego 2020 | Dubaj | Twarda | Hsieh Su-wei
|
Barbora Krejčíková Zheng Saisai
|
7:5, 3:6, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 30. | 28 lutego 2020 | Doha | Twarda | Hsieh Su-wei
|
Gabriela Dabrowski Jeļena Ostapenko
|
6:2, 5:7, 10–2 |
| Zwyciężczyni | 31. | 20 września 2020 | Rzym | Ceglana | Hsieh Su-wei
|
Anna-Lena Friedsam Raluca Olaru
|
6:2, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 32. | 16 lipca 2023 | Wimbledon | Trawiasta | Hsieh Su-wei
|
Storm Hunter Elise Mertens
|
7:5, 6:4 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
edytujW grze podwójnej
edytuj| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2018 | Półfinał | Andrea Sestini Hlaváčková |
Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková |
3:6, 2:6 |
| 2019 | Finał | Hsieh Su-wei |
Tímea Babos Kristina Mladenovic |
1:6, 0:6 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
edytujW grze pojedynczej
edytuj| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2016 | Faza grupowa | Petra Kvitová Roberta Vinci |
1:6, 4:6 6:4, 6:3 |
| 2017 | Faza grupowa | Sloane Stephens Anastasija Sevastova |
5:0 krecz 3:6, 4:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
edytujGra pojedyncza (3)
edytuj| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2002 | Australian Open
|
Twarda | Marija Szarapowa
|
6:0, 7:5 |
| Finalistka | 2002 | US Open
|
Twarda | Marija Kirilenko
|
4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2003 | Australian Open
|
Twarda | Wiktorija Kutuzowa
|
0:6, 6:2, 6:2 |
Gra podwójna (4)
edytuj| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2001 | Australian Open
|
Twarda | Petra Cetkovská
|
Anna Bastrikowa Swietłana Kuzniecowa
|
7:6(3), 1:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2002 | French Open
|
Ceglana | Anna-Lena Grönefeld
|
Hsieh Su-wei Swietłana Kuzniecowa
|
7:5, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2002 |  Wimbledon
|
Trawiasta | Elke Clijsters
|
Allison Baker Anna-Lena Grönefeld
|
6:4, 5:7, 8:6 |
| Finalistka | 2003 | Australian Open
|
Twarda | Petra Cetkovská
|
Casey Dellacqua Adriana Szili
|
3:6, 4:4 krecz |
Przypisy
edytuj- ↑ Decision in the case of Barbora Zahlavova Strýcová [online], itftennis.com [dostęp 2013-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-11] (ang.).
- ↑ WTA Staff: Barbora Strycova announces retirement, hopes for Wimbledon farewell. wtatennis.com, 2021-05-04. [dostęp 2021-07-20]. (ang.).
- ↑ Filip Šedivý: Tenistka Strýcová se po mateřské pauze vrací na kurty. První turnaj odehraje v Madridu. iROZHLAS, 2023-03-22. [dostęp 2023-07-06]. (cz.).
- ↑ ps: Fedcupové reprezentantce krachlo manželství: Tenistka Strýcová se rozvedla!. isport.blesk.cz, 2015-04-08. [dostęp 2015-04-09]. (cz.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-07-16] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-07-16] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-07-16] (ang.).