Baldomero Espartero

Baldomero Espartero, właśc. Joaquín Baldomero Fernández Espartero Álvarez, książę de la Victoria (od 1839), ur. 27 października 1793 w Granátula de Calatrava, zm. 8 stycznia 1879 w Logroño) – hiszpański generał i polityk. Trzykrotny premier Hiszpanii (w latach 1837, 1840-1841 oraz 1854–1856).

Joaquín Baldomero Fernández Espartero Álvarez

Baldomero Espartero (1865)
Data i miejsce urodzenia	27 października 1793 Granátula de Calatrava
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 1879 Logroño
Premier Hiszpanii
Okres	od 19 lipca 1854 do 14 lipca 1856
Przynależność polityczna	Partia Postępowa
Poprzednik	Ángel de Saavedra
Następca	Leopoldo O'Donnell
Premier Hiszpanii
Okres	od 16 września 1840 do 10 maja 1841
Przynależność polityczna	Partia Postępowa
Poprzednik	Vicente Sancho
Następca	Joaquín María Ferrer
Premier Hiszpanii
Okres	od 18 sierpnia 1837 do 18 października 1837
Przynależność polityczna	Partia Postępowa
Poprzednik	José María Calatrava
Następca	Eusebio Bardají Azara

Życiorys

W latach 1815–1824 walczył w Ameryce przeciwko ruchom niepodległościowym, 1833–1840 w I wojnie z karlistami po stronie regentki Marii Krystyny i liberałów, odnosząc wiele sukcesów wojskowych. W 1837 bronił Madrytu przed armią don Carlosa, 1839 zawarł układ w Vergarze, który był faktyczną kapitulacją karlistów, a 1840 usunął z Hiszpanii siły Cabrery. Dzięki tym sukcesom zyskał dużą popularność i zaczął odgrywać coraz większą rolę polityczną, 1841–1843 był regentem w imieniu Izabeli II. Realizując program postępowych liberałów (progresistas) wznowił sprzedaż kościelnych majątków i ograniczył przywileje i odrębności prawne prowincji. Rządził autorytarnie, brutalnie tłumiąc przejawy protestów, w związku z czym w 1843 udał się na emigrację do Wielkiej Brytanii, skąd powrócił w 1849. W latach 1854–1856 był premierem rządu liberałów.

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2002, t. 8, s. 335.