Bajbuza
polski herb szlachecki
Bajbuza (Baybuza) – herb szlachecki.
| |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Alternatywne nazwy |
Baybuza |
| Pierwsza wzmianka |
1590 |
Opis herbu
edytujOpis zgodnie z regułami blazonowania:
W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem w dół, przeszywająca głowę węża złotego, który jest okręcony wokół całej strzały. Pod strzałą trzy srebrne grzyby dwa nad jednym.
Brak informacji o klejnocie.
Labry czerwone, podbite złotem.
Strzała na dół żelezcem obrócona, przeszywająca głowę węża na wylot, który się na około strzały okręcił, że piór jej ogonem się dotyka. Strzała ta utkwiona pomiędzy trzema grzybami, z tych jeden przed żelezcem strzały, drugie po jednemu z obydwóch stron w polu czerwonem[1].
Najwcześniejsze wzmianki
edytujW 1590 herb otrzymał Tatar Hrybunowicz.
Herbowni
edytujAmbrożewicz, Bajbuza, Baybuza, Beńkuński, Hrybunowicz, Kostrowski, Strybunowicz, Wojnicz[2].
Znani herbowni
edytuj- Piotr Ambrożewicz (1855–1923) – polski lekarz wojskowy, ginekolog, położnik i balneolog[3]
- Włodzimierz Ambrożewicz (1895–1940) – polski lekarz, działacz społeczny, urzędnik ZUS-u, porucznik WP i ofiara zbrodni katyńskiej[3]
- Paweł Ambrożewicz (1929–2009) – polski ekonomista, nauczyciel akademicki i harcmistrz[4][5]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Hipolit Stupnicki: Herbarz Polski i imionospis zasłużonych w Polsce ludzi. T. 1. Lwów: Kornel Piller, 1855, s. 19.
- ↑ Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 3. Miensk: Беларусь, 2014, s. 385-389. ISBN 978-985-01-1095-4. (biał.). (pol.)
- ↑ a b Paweł Ambrożewicz: Pamięć jest powinnością naszą i bogactwem. Balneologia Polska, 2006-02-10. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
- ↑ Paweł Ambrożewicz (24.06.1929 - 14.12.2009). Biblioteka Nauki, 2009. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
- ↑ rodzina Filińskich: Nekrolog - dr hab. n. ekon. mgr inż. chem. harcmistrz Paweł Ambrożewicz. nekrologi.wyborcza.pl, 2009-12-17. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).