Bahram V
Bahram V, znany również jako: Bahram Gur (ur. ?, zm. 439) – władca Persji z dynastii Sasanidów, syn Jezdegerda I.
| |
| Władca Persji | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
Życiorys
edytujTron odziedziczył 420/421 po nagłej śmierci (morderstwo?) ojca, panował do 439. Ze zmiennym szczęściem prowadził wojny z chrześcijańskim Bizancjum (za jego rządów wybuchła wojna rzymsko-sasanidzka, wywołana prześladowaniami chrześcijan przez Bahrama), odparł też najazd Heftalitów, których króla zabił własnoręcznie[1] w bitwie pod Mawrem. Przede wszystkim jednak zasłynął wśród potomnych jako kochający uciechy życia i wrażliwy na dolę ludu władca.
Nazywano go Gur (pahl. dosł. onager), jako że z zamiłowaniem polował na onagery, niewielkie zwierzęta z rodziny koniowatych. Jest bohaterem licznych perskich i arabskich legend. Swe dzieła poświęcili mu Omar Chajjam, Firdausi, Hamza z Isfahanu. Z jego osobą wiąże się także dość wiarygodny przekaz o pochodzeniu Cyganów.
Współcześni historycy widzą w nim jednak władcę stosunkowo słabego, nadmiernie ulegającego duchownym zaratusztrianizmu i możnowładztwu.
Przypisy
edytuj- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 293. ISBN 978-84-9819-814-0.