Bałyn (obwód chmielnicki)

Bałyn (ukr. Балин his. pol. Balin) – wieś na Ukrainie w rejonie kamienieckim obwodu chmielnickiego.

Bałyn
Балин
Ilustracja
dwór
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Rejon

kamienieckim

Powierzchnia

4,356 km²

Wysokość

268 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


2270
521,12 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3858

Kod pocztowy

32440

Tablice rejestracyjne

BX

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bałyn”
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Bałyn”
Ziemia48°52′59″N 26°40′24″E/48,883056 26,673333

Historia

edytuj

W XIX i w początkach XX wieś położona była w Rosji, w guberni podolskiej, w powiecie kamienieckim, w gminie Smotrycz.

Po I wojnie światowej tymczasowo pod kontrolą polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego, w okręgu podolskim, w powiecie kamienieckim.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 400 osób. 5 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do getta w Kamieńcu Podolskim, część zamordowano na miejscu[1].

Do 2020 w rejonie dunajowieckim.

Parterowy dwór kryty dachem dwuspadowym, wybudowany w 1878 r., po prawej stronie piętrowe skrzydło kryte dachem dwuspadowym szczytem skierowanym do frontu, po lewej stronie parterowe skrzydło z tym samym dachem. Obok stadnina koni arabskich i anglo-arabskich. Zniszczony w 1917 r.[2]

Właściciele

edytuj

Pod koniec XIX w. należał do: Haupta (27 dziesięcin ziemi), Jaworskich (187), Mansurowa (265), Sadowskich (1844 plus 78 nieużytków), Trzecieskich (285)[3].

Przypisy

edytuj
  1. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1326.
  2. Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 25.
  3. Balin (1), pow. kamieniecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 87.

Bibliografia

edytuj