Błękit indantrenowy RS

Błękit indantrenowy RS
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	6,15-dihydro-5,9,14,18-antrazynotetraon
	Inne nazwy i oznaczenia
	E130, C.I. 69800
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C28H14N2O4
Masa molowa	442,42 g/mol
Wygląd	niebieskie igły
	Identyfikacja
Numer CAS	81-77-6
PubChem	6690
SMILES
	C1=CC=C2C(=C1)C(=O)C3=C(C2=O)C4=C(C=C3)NC5=C(N4)C=CC6=C5C(=O)C7=CC=CC=C7C6=O
InChI
	InChI=1S/C28H14N2O4/c31-25-13-5-1-3-7-15(13)27(33)21-17(25)9-11-19-23(21)29-20-12-10-18-22(24(20)30-19)28(34)16-8-4-2-6-14(16)26(18)32/h1-12,29-30H
	InChIKey
	UHOKSCJSTAHBSO-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalny w nitrobenzenie i rozcieńczonych zasadach; nierozpuszczalny w etanolu, eterze, acetonie i benzenie
Temperatura rozkładu	485 °C
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
Numer RTECS	CB8761100
Dawka śmiertelna	LD50 250 mg/kg (szczur, dotchawiczo)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Błękit indantrenowy RS (E130) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny barwnik zawierający w cząsteczce dwie reszty antrachinonowe połączone dwoma mostkami aminowymi. Występuje w postaci niebieskich igieł o metalicznym połysku. Nie znajduje się na liście dodatków do żywności dozwolonych w Polsce^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 3-184, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
↑ Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18.09.2008 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. z 2008 r. nr 177, poz. 1094)

[Haynes-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 3-184, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).

[2] Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18.09.2008 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych (Dz.U. z 2008 r. nr 177, poz. 1094)

[2]

[1]