Autofellatio
Autofellatio to forma masturbacji polegająca na oralnej stymulacji własnego penisa[1]. Tylko niewielka liczba mężczyzn jest w stanie wykonać fellatio na sobie, ze względu na wymaganą elastyczność[2].
Historia
edytujEgiptolog David Lorton twierdzi, że wiele starożytnych tekstów odnosi się do autofellatio w religii Egiptu, zarówno w sferze bogów, jak i wśród wyznawców wykonujących rytuały religijne[3][4]. Według niego w Papirusie Bremner-Rhind 28, 20–24, w dokumencie zatytułowanym Księga obalenia Apophisa, znajduje się poemat opowiadający o tym, jak bóg słońca Ra stworzył boga Szu i boginię Tefnut, odbywając akt autofellatio i wypluwając własne nasienie na ziemię[3]. W starożytnych tekstach egipskich akt ten zwykle wykonywał bóg Atum, a większość tekstów przedstawia jedynie plucie nasieniem lub jedynie masturbację, a nie oba te elementy jednocześnie[3].
Michel Foucault cytuje Oneirocritica Artemidora, który utożsamia akt „wzięcia [swojego] organu płciowego do [własnych] ust” z jednym z trzech sposobów nawiązania „relacji z samym sobą”. Artemidor uważał, że sny o tym „nienaturalnym” akcie zwiastują śmierć dzieci, utratę jednej z kochanek lub skrajne ubóstwo[5].
Aspekty fizyczne
edytujNiewielu ludzi dysponuje wystarczającą elastycznością i długością penisa, aby wykonać niezbędne do autofellatio wygięcie ciała do przodu[2]. Zwiększona elastyczność, osiągnięta dzięki pozycjom wspomaganym przez grawitację oraz ćwiczeniom fizycznym, takim jak gimnastyka czy joga, może ułatwić to zadanie. Amerykańscy biolodzy Craig Bartle i Alfred Charles Kinsey podali, że mniej niż 1% mężczyzn potrafi skutecznie dotknąć oralnie swojego penisa, a jedynie 2 lub 3 mężczyzn na tysiąc potrafi wykonać pełne autofellatio[6]. Wcześniej nauka behawiorystyczna uważała autofellatio za problem, a nie za odmianę praktyki seksualnej[7].
Zagrożenia dla zdrowia
edytujCzynniki ryzyka związane są przede wszystkim z nadwyrężeniem mięśni. W publikacji Men's Health ekspert w dziedzinie seksualności Eric Garrison twierdzi, że naciągnięcia mięśni nie są rzadkością[8]. Inny ekspert, Cam Fraser, stwierdził w reportażu dla ABC[9]: „Jedyne, co przychodzi mi na myśl, co potencjalnie mogłoby pójść nie tak, to naciągnięcie mięśnia i ból pleców, jeśli nie jesteś wystarczająco rozciągnięty”. Obaj mężczyźni zauważają, że choroby przenoszone drogą płciową, takie jak opryszczka, mogą zostać przeniesione z ust na penisa i odwrotnie[8][9]. Ponadto Garrison spotkał się z kilkoma przypadkami, w których mężczyźni przypadkowo się pogryźli[8].
Odniesienia w kulturze
edytuj
Autofellatio jest niszą w pornografii[10][11][12]. Choć w stosunkowo niewielu filmach pornograficznych występuje autofellatio, niektórzy aktorzy pornograficzni znani są właśnie z tej umiejętności (np. Ron Jeremy i jego filmy z lat 70. XX wieku)[13][14]. Inni aktorzy, m.in. Scott O'Hara, Cole Youngblood, Steve Holmes i Ricky Martinez, również występowali wykonując autofellatio. W częściowo autobiograficznej powieści Briana W. Aldissa z 1970 r. The Hand-Reared Boy autor opisuje grupowe praktyki masturbacji w brytyjskiej szkole z internatem dla chłopców. Pewien chłopiec, mający wyjątkowo dużego penisa, potrafił wykonać autofellatio, co potwierdza narrator Horatio Stubbs[15].
Komik Bill Hicks rozwinął często cytowany riff na temat fellatio: „Pewnej nocy kobieta krzyknęła: »Próbowałeś kiedyś?« Powiedziałem: »Tak. Prawie złamałem sobie kręgosłup«"[16]. Kevin Smith później rozwinął podobny temat („Złamał kark, próbując ssać własnego penisa”) w swoim debiutanckim filmie Clerks z 1994 roku. Scenarzysta i reżyser Larry David w swoim filmie Kwaśne winogrona z 1998 roku zastosował autofellatio jako powtarzający się zabieg fabularny, wielokrotnie nawiązując do niego i pokazując w stonowanych ujęciach wykonującego ten akt aktora odgrywającego główną rolę. W skeczu Saturday Night Live z 26. sezonu (2000–2001) Will Ferrell gra postać, która zapisuje się na zajęcia jogi w celu rozwinięcia umiejętności uprawiania seksu oralnego jako części drogi do osiągnięcia Samadhi. W filmie z 2001 roku pt. Straszny film 2 profesor Dwight Hartman (David Cross) wykonuje autofellatio po odrzuceniu oferty Theo (Kathleen Robertson) dotyczącej seksu oralnego.
Sekwencja otwierająca film Shortbus z 2006 roku pokazuje Jamesa (Paul Dawson) uprawiającego seks oralny na taśmie wideo; podobnie jak wszystkie inne treści seksualne w tym filmie, scena ta nie była symulowana[17].
W 1993 roku amerykańska artystka feministyczna Kiki Smith stworzyła woskową rzeźbę naturalnej wielkości zatytułowaną „Matka/Dziecko”, na której znajdował się wizerunek mężczyzny wykonującego autofellatio[18][19].
W 2017 roku koncepcję autofellatio wykorzystał były dyrektor ds. komunikacji Białego Domu, Anthony Scaramucci, wobec innych wysokich rangą urzędników Białego Domu w administracji Donalda Trumpa : „Nie jestem Stevem Bannonem, nie próbuję ssać własnego kutasa”.
Przypisy
edytuj- ↑ Amanda Kennedy: Cultural Encyclopedia of the Penis. Rowman & Littlefield Publishers, 2014, s. 18. ISBN 978-0-7591-2314-4.
- ↑ a b Dan Savage: Savage Love. Plume, 1998, s. 242. ISBN 978-0-452-27815-8.
- ↑ a b c David Lorton: Autofellatio and Ontology. 1995. [dostęp 2006-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-29)].
- ↑ Autofellatio. SexInfo101.com. [dostęp 2006-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-21)]. Cytat: Academic David Lorton says that many ancient texts refer to autofellatio within the religious mythology of Egypt. He also notes that autofellatio was performed during rituals as a result of the sun god Ra's...
- ↑ Michel Foucault: The History of Sexuality. T. 3: The Care of the Self. New York: Pantheon Books, 1984, s. 24.
- ↑ William Guy. A Review of Autofellatio: A Psychological Study of Two New Cases. „Psychoanalytic Review”. 41 (4), s. 354–358, 1954. PMID: 13215680.
- ↑ J. O. Jr. Cavenar. Autofellatio: a power and dependency conflict. „Journal of Nervous & Mental Disease”. 165 (5), s. 356–360, November 1977. DOI: 10.1097/00005053-197711000-00007. PMID: 915496.
- ↑ a b c The Long, Complicated History of Auto-Fellatio. Men's Health, 2019-07-16. [dostęp 2024-05-03].
- ↑ a b Dee Salmin: Sucking your own dick: Is it possible and will anything go wrong?. ABC, 2022-06-09. [dostęp 2024-05-03].
- ↑ Ben R. Rogers: Going down: the instinct guide to oral sex. Alyson Publications, 2002. ISBN 978-1-55583-752-5..
- ↑ Linda Williams: Porn Studies. Duke University Press, 2004. ISBN 978-0-8223-3312-8.
- ↑ Russell Kick: Book of lists: subversive facts and hidden information in rapid-fire format. The Disinformation Company, 2004. ISBN 978-0-9729529-4-1.
- ↑ Nardwuar vs Ron Jeremy. Nardwuar, 1996-12-27. [dostęp 2006-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-20)].
- ↑ Dan Kapelovitz: Because They Can: The Risks and Rewards of Auto-Fellatio. January 2001. [zarchiwizowane z tego adresu (29 September 2009)].
- ↑ Brian Aldiss: The Hand-Reared Boy. London: Weidenfeld & Aldiss, 1970. ISBN 978-0-297-17960-3.
- ↑ It's Just a Ride. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-07)].
- ↑ Robert M. Tilendis: Shortbus (ThinkFilm, 2006). Green Review. [dostęp 2009-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-27)].
- ↑ Diego Vasquez: Words and thoughts from New York. Media Life Magazine, 2011-05-03. [dostęp 2011-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-28)].
- ↑ Jerry Saltz: Less Than the Sum of Its Parts. 2010-03-26. [dostęp 2011-12-27].
