Auriporia aurulenta

Auriporia aurulenta A. David, Tortič & Jelić – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales).

Auriporia aurulenta

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Incertae sedis
Rodzaj	Auriporia
Gatunek	Auriporia aurulenta
Nazwa systematyczna
Auriporia aurulenta A. David, Tortič & Jelić Bull. Soc. mycol. Fr. 90(4): 364 (1975) [1974]

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Auriporia, Incertae sedis, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisali go w 1975 r. A. David, M. Tortič i B. Jelić na martwym drewnie świerka w Związku Radzieckim.

Morfologia

Owocnik

Nadrzewny kortycjoidalny, jednoroczny, rozpostarty, o długości do 16 cm długości i grubości do 5 mm. W stanie świeżym ma wyraźny zapach migdałów, w zielnikach utrzymujący się przez kilka miesięcy. Powierzchnia hymenialna w stanie świeżym złocistożółta do pomarańczowej, po wyschnięciu żółtawo-płowa, u suchych okazów pod działaniem wodorotlenku potasu czerwona do fioletowej. Pory okrągłe do kanciastych, 2–3 na mm. Brzeg jednobarwny, płonny, promieniście strzępiasty. Kontekst żółty, w stanie suchym jasnopłowy z ciemniejszymi, żywicznymi smugami, miękki, o grubości do 1 mm. Warstwa rurek o grubości do 1 cm i tej samej barwy co kontekst. Hymenium i subhymenium w suchych okazach ciemniejsze i tworzące wyraźną warstwę widoczną przy powiększeniu 30×. Wszystkie części grzyba miękkie i łatwo do cięcia i kruszenia.

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki generatywne o średnicy 2–4 µm,w kontekście szkliste, cienkościenne, z okazjonalnym rozgałęzieniem i licznymi sprzążkami, sporadycznie z podwójnymi sprzążkami. Występują strzępki gleocystydialne jaskrawo barwiące się we floksynie. Cystydy częste w warstwie hymenium; lamprocystydy brzuchate, grubościenne, wrzecionowate, szkliste, 20–35 × 8–12 (–15) µm, występują również pojedynczo lub w małych grupach po 2–4 cienkościenne leptocystydy o długości 35–70 µm, średnicy 4–6 µm w wąskiej szyjce i 8–10 µm w części podstawnej. Podstawki maczugowate, 4-sterygmowe, 20–26 × 7–8 µm, ze sprzążką bazalną. Bazydiospory elipsoidalne, szkliste, gładkie, ujemne w odczynniku Melzera, 4,5–6 × 2–3 µm.

Występowanie i siedlisko

Podano nieliczne stanowiska w niektórych krajach Europy, w byłym Związku Radzieckim, w Ameryce Północnej i Południowej. W Polsce po raz pierwszy stanowisko tego gatunku podali B. Gierczyk i inni w 2019 r.

Grzyb saprotroficzny powodujący brunatną zgniliznę drzew iglastych i liściastych. Podano jego występowanie na martwym drewnie jodły, świerka i sosny, ale również na topoli.