Augustyn Luciani

Augustyn Luciani (it. Agostino Luciani Bessarione de Mirandola, cz. Augustin Lucián Bessarion z Mirandoly) (zm. 1 marca 1493 w Kutnej Horze) – duchowny włoski, biskup santoryński w latach 1477-1493.

Augustyn Luciani

Agostino Luciani Bessarione de Mirandola

Biskup
Data i miejsce urodzenia	ok. 1450 Vicenza
Data i miejsce śmierci	1 marca 1493 Kutna Hora
Miejsce pochówku	Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem
Biskup nominat Santorynu
Okres sprawowania	1477-1493
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1477
Sakra biskupia	16 listopada 1477

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 listopada 1477
Miejscowość	Rzym
Miejsce	Bazylika Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu
Konsekrator	Šimun Vosić
Współkonsekratorzy	Benedictus de Mitylene, Stefan de Taleazis

Życiorys

Augustyn Luciani pochodził z włoskiego rodu arystokratycznego Bessarione. Urodził się w Vicenzy.

W 1477 roku został konsekrowany na biskupa ordynariusza Santorynu. Przydzielonej diecezji nigdy nie objął. Nie udał się w podróż na Cyklady, ale pozostał we Włoszech. Związał swoje życie z dworem hrabiego Galleazzo I z Mirandoli. Przebywał w jego dobrach, gdzie otrzymał uposażenie w postaci beneficjum z miejscowego probostwa. Przyjmował u siebie czeskich studentów odwiedzających północną Italię. Z czasem przyjezdnym, którzy odbywali studia teologiczne, zaczął udzielać święceń kapłańskich. Neoprezbiterzy ci zasilali z kolei szeregi księży husyckich dla Kościoła utrakwistycznego. Gdy papież Sykstus IV, pod karą suspensy, zabronił mu tych praktyk, w 1482 roku biskup Augustyn Luciani uciekł do Czech. Tam znalazł się pod opieką miejscowego rycerstwa.

Pod opieką utrakwistów, mimo zakazu papieskiego, biskup Augustyn Luciani święcił dalej księży husyckich. Podróżował w kilkutysięcznym orszaku po całym Królestwie Czech. Wielokrotnie znajdował się w sporze z konsystorzami Kościoła utrakwistycznego i Kościoła rzymskokatolickiego, które gorszył jego sposób życia. Zarzucano mu symonię i rozpustę. Mimo to nie zerwał współpracy z husytami. W 1491 roku osiadł w Kutnej Horze, gdzie zorganizował własną kurię biskupią.

Po śmierci pochowany został w kościele Marii Panny przed Tynem w Pradze. Praktykę wyświęcania husyckich księży w Czechach kontynuował po nim biskup tytularny Sydonu, Filip de Villanuova.

Bibliografia

• Josef Rank (red.), Příruční slovník všeobecných vědomostí, Praga 1882