August Biskupski

polski lekarz i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej

August Biskupski (ur. 28 sierpnia 1878 w Żytynku, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor nauk medycznych, pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

August Biskupski
pułkownik lekarz pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1878
Żytynek

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1930

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Szpital Rejonowy w Bydgoszczy
Szpital Okręgowy Nr I w Warszawie

Stanowiska

komendant szpitala rejonowego
zastępca komendanta szpitala okręgowego

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa:
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

Junackie Hufce Pracy

Życiorys

edytuj

August Biskupski urodził się 28 sierpnia 1878 w Żytynku, na terytorium ówczesnej guberni wołyńskiej, w rodzinie Wiktora i Marii ze Sławoszewskich[1]. W 1899 uzyskał dyplom lekarski. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej, I wojny światowej i wojny z bolszewikami. Służył kolejno w: Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie (1919), Szpitalu Okręgowym w Grodnie na stanowisku starszego ordynatora, Szpitalu Okręgowym w Grudziądzu[2], Szpitalu Rejonowym w Bydgoszczy na stanowisku komendanta (1921)[3], Szpitalu Okręgowym Nr I w Warszawie na stanowisku zastępcy komendanta (1925). 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, „w korpusie lekarskim, w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. 1 grudnia 1924 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[4]. Pełniąc służbę w Bydgoszczy pozostawał na ewidencji 8 batalionu sanitarnego, a po przeniesieniu do Warszawy - 1 batalionu sanitarnego[5]. Z dniem 31 stycznia 1930 został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych Sanitarnych w stan spoczynku[6].

W 1936 mieszkał w Warszawie przy ulicy Okrężnej 58 i praktykował, jako lekarz specjalista chirurg Obwodu Leczniczego Nr 3[7]. Ostatnio pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych, jako lekarz Junackich Hufców Pracy. Był żonaty, miał syna Augusta.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany[1] w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[8][9]. W Lesie Katyńskim prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[10]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1833[11][1], a przy zwłokach znaleziono leg. ofic., list i pocztówkę z nadawcą: Maria Biskupska oraz wykaz otrzymanych i wysłanych listów[12]. Figuruje na liście wywózkowej 029/2 z kwietnia 1940[1].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów"[15][16].

Upamiętnienie

edytuj

W 2008, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został posadzony Dąb Pamięci, przy kaplicy parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, przy ul. Ząbkowskiej w Markach, honorujący Augusta Biskupiego[17].

Jest jednym z 305 lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 224[18].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 38.
  2. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 423, 558. Pełniąc służbę w Szpitalu Okręgowym w Grudziądzu pozostawał na ewidencji Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr I.
  3. Rocznik oficerski 1923, s. 1168, 1186, 1198.
  4. Rocznik oficerski 1924, s. 1003, 1017, 1079.
  5. Rocznik oficerski 1928, s. 709, 724.
  6. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 23 grudnia 1929 r., s. 411.
  7. Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ..., s. 1207, 1243.
  8. 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
  9. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  10. Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
  11. Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 216 [dostęp 2024-12-10] (niem.).
  12. Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (42 (328)), pbc.uw.edu.pl, 16 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-12-10] (pol.).
  13. M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  14. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 1 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  15. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
  16. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  17. Mareckie Dęby Pamięci | marki.net.pl [online], marki.net.pl - portal społeczności marek [dostęp 2024-12-10] (pol.).
  18. Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], www.oil.org.pl [dostęp 2024-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06].

Bibliografia

edytuj
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.