August Alexander Klengel
August Stephan Alexander Klengel[1][2] (ur. 29 czerwca 1783 w Dreźnie, zm. 22 listopada 1852 tamże[1][2]) – niemiecki pianista.
Portret Augusta Alexandra Klengla, mal. Carl Christian Vogel von Vogelstein | |
Imię i nazwisko |
August Stephan Alexander Klengel |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
Życiorys
edytujPoczątkowo był uczniem Johanna Petera Milchmeyera[2]. W 1803 roku został uczniem Muzio Clementiego, któremu towarzyszył w podróży koncertowej przez kraje niemieckie do Petersburga, gdzie w latach 1805–1811 przebywał w charakterze prywatnego nauczyciela muzyki[1][2]. W kolejnych latach koncertował w Paryżu, Londynie i Włoszech[1][2]. Po powrocie do Drezna otrzymał w 1817 roku posadę nadwornego organisty[1][2]. Do końca życia pozostał związany z rodzinnym miastem, poza krótkimi podróżami już go nie opuszczając[1].
Ceniony za życia jako organista, był jednym z pierwszych propagatorów muzyki Johanna Sebastiana Bacha[1][2]. Jako wykonawca i kompozytor odwoływał się do tradycji dawnych mistrzów, stroniąc od nowatorstwa[1]. Jego twórczość reprezentuje przykład neobarokowego kontrapunktu, ze względu na pomysłowość w wymyślaniu kanonów nadano mu przydomek Kanon-Klengel[1][2]. W 1841 roku wydał w Dreźnie zbiór 24 kanonów fortepianowych pt. Les avantcoureurs[1][2]. Był autorem zainspirowanych twórczością Bacha 48 kanonów i 48 fug we wszystkich tonacjach majorowych i minorowych, wydanych pośmiertnie w Lipsku w 1854 roku[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 104. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1902. ISBN 978-0-02-865528-4.
Linki zewnętrzne
edytuj- August Alexander Klengel – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project