Atalia
Atalia (hebr. עֲתַלְיָה, zm. 835 p.n.e.) – potomkini króla izraelskiego Omriego[1], samozwańcza królowa Judy od 841 p.n.e.[a], jedyna kobieta rządząca samodzielnie w tym państwie.
 Zabicie Atalii | |
| król(owa) Judy | |
| Okres |
od 841 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik |
Ochozjasz (syn Atalii) |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
? (IX w. p.n.e.) |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
zabójstwo |
| Ojciec | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | |
Panowanie
edytujPo otrzymaniu wiadomości o śmierci Ochozjasza, Atalia wymordowała pozostałych członków rodziny królewskiej i objęła tron. Przy życiu pozostał jedynie Joasz, wówczas małe dziecko, ukryty przez Jehoszebę[4].
Atalia była czcicielką Baala, do którego kultu namówiła również męża i syna. Kiedy Joasz miał siedem lat, doszło do zamachu stanu zorganizowanego przez kapłanów JHWH pod wodzą Jehojady, w wyniku którego Atalię obalono i zabito[5].
Bohaterka tragedii J.B. Racine’a pt. Atalia (fr. Athalie), którą przetłumaczyli na język polski Stanisław Konarski i Antoni Orłowski. W latach 1751–52 grano ją w Collegium Nobilium pijarów w Warszawie[5].
Opisuje ją 2 Księga Królewska i 2 Księga Kronik.
Zobacz też
edytuj
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Rozdział 8 – Achazjasz królem judzkim, [w:] Biblia Warszawska II Księga Królewska [2Krl 8:26], patrz uwagi przy tłumaczeniach wersetu 26, Kościół Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim [dostęp 2023-11-01] (pol.).
- ↑ Zofia Borzymińska, PSJ [Polski Słownik Judaistyczny] - Wyszukiwanie: Atalia - Atalia [online], DELET [dostęp 2023-11-01] (pol.).
- ↑ Atalia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-11-01].
- ↑ 2Krn 22,10-11 w przekładach Biblii.
- ↑ a b Atalia. W: Marcin Bocian: Leksykon postaci biblijnych. Kraków: Znak, 1995, s. 75. ISBN 83-7006-393-4.
Bibliografia
edytuj- Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].
- Praca zbiorowa pod red. naukową J. Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, ss. 362, ISBN 83-85719-83-0.