Aszur-rabi II
Aszur-rabi II (akad. Aššur-rabî, w transliteracji z pisma klinowego zapisywane (m)aš-šur-GAL(-bi), tłum. „Aszur jest wielki”)[1] – król Asyrii w latach 1012-972 p.n.e.[1][2]
Zgodnie z Asyryjską listą królów Aszur-rabi II, syn Aszurnasirpala I (1049-1031 p.n.e.) i brat Salmanasara II (1030-1019 p.n.e.), objął władzę w Asyrii po swym bratanku Aszur-nirari IV (1018-1013 p.n.e.) i panował następnie przez 41 lat, pozostawiając tron swemu synowi Aszur-resza-iszi II (971-967 p.n.e.)[3]. Pomimo długich rządów Aszur-rabi II pozostaje władcą bardzo słabo znanym[1], gdyż jak dotychczas nie odnaleziono żadnej inskrypcji upamiętniającej jego dokonania budowlane czy militarne[4]. Władza polityczna Aszur-rabi II sięgać mogła rzeki Chabur na zachodzie, na co zdaje się wskazywać znaleziona w mieście Aszur inskrypcja Bel-erisza, władcy leżącego nad tą rzeką królestwa Szadikanni, w której przedstawia on siebie jako wasala asyryjskich królów Aszur-rabi II i Aszur-resza-iszi II[5]. Jeden z późniejszych królów, Aszurnasirpal II (883-859 p.n.e.), w swej inskrypcji na glinianym stożku wymienia Aszur-rabi II jako wcześniejszego budowniczego Bit-nathi, części świątyni Isztar w Niniwie[1]. Z kolei według inskrypcji innego króla, Salmanasara III (858-824 p.n.e.), za rządów Aszur-rabiego II Asyria utracić miała kontrolę nad miastami Ana-Aszur-uter-asbat i Mutkinu[1]. Przypuszcza się, że jedna ze stel królewskich z „rzędu stel” w mieście Aszur (jej inskrypcja nie zachowała się) należeć mogła bądź do Aszur-nirari IV bądź do Aszur-rabi II, gdyż znaleziono ją pomiędzy stelami Salmanasara II i Aszur-resza-iszi II[4].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Fuchs A., Aššur-rabi (2), w: Radner K. (red.), The Prosopography of the Neo-Assyrian Empire, t. 1/I (A), 1998, s. 209.
- Grayson A.K., Assyrian Rulers of the Early First Millennium BC I (1114 to 859 BC), tom II z serii The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Assyrian Periods (RIMA 2), University of Toronto Press 2002.
- Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.